DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24588#0210
198 EENE « ZOENDING )).
tegen op met eene verhandeling over de rechtsleer van
dien tijd, in wat betreft de costume van den Mondzoen.
Berot had de zaak der Aalmoezeniers zoo wat
voorgestaan op grond der voogdij der Armenkamer en
harer aloude gebruiken. Het « advertissement » zijns
tegensprekers is ruim zoo belangwekkend. Wij moeten
het eveneens besnoeien, om de aandacht op de hoofd-
punten gevestigd te houden.
Hy stelde vast « te wesen buyten controversie en-
« de geheel notoir, soo naer allen natuerlyck verstant,
« daeghelyckse practycke ende geschreven rechten, dat
« nyemant over eenighen dootslach gratie noch remis
« bij den Prince en mach geaccordeert noch geinte-
« rineert worden, alvoren hebben (de) satisfactie gedaen
« aen partyen geinteresserende. » Welnu, binnen Ant-
werpen was voor alzulke satisfactie « gerequireerd den
« soene onder de behoirlycke solemniteyten daertoe
« geprescribeert onder den tytel van Zoene, in de
« rechten ende costuymen derselver stadt, ten waere
« partyen de selve solemniteyt van den Zoene wilde
« remitteren. »
Steunende op de praktijk en, in het bijzonder, op
de brieven reeds aan N. verleend, zegde hij, dat die
« satisfactie » eene voorwaarde was, sine qua non.
Van die voorwaarde kon zelfs de Vorst niemand ont-
slaan, al wilde hij dan ook afzien van de boetelijke
straf die aan dc Regeering toekwam.
Maar wie was nu de bloedverwant die ter zake
geroepen was die « satisfactie » te verleenen?
Het was de gedaagde, « virtute fraternitatis et viri-
lis sexus ». Dus, Melchior Smits, krachtens zijne broe-
derschap en als zijnde van het mannelijk geslacht. Ten
bewijze daarvan citeerde de pleiter het artikel 7, titel 23
van de « rechten ende costuymen van Antwerpen, luy-
« dende als volcht :
tegen op met eene verhandeling over de rechtsleer van
dien tijd, in wat betreft de costume van den Mondzoen.
Berot had de zaak der Aalmoezeniers zoo wat
voorgestaan op grond der voogdij der Armenkamer en
harer aloude gebruiken. Het « advertissement » zijns
tegensprekers is ruim zoo belangwekkend. Wij moeten
het eveneens besnoeien, om de aandacht op de hoofd-
punten gevestigd te houden.
Hy stelde vast « te wesen buyten controversie en-
« de geheel notoir, soo naer allen natuerlyck verstant,
« daeghelyckse practycke ende geschreven rechten, dat
« nyemant over eenighen dootslach gratie noch remis
« bij den Prince en mach geaccordeert noch geinte-
« rineert worden, alvoren hebben (de) satisfactie gedaen
« aen partyen geinteresserende. » Welnu, binnen Ant-
werpen was voor alzulke satisfactie « gerequireerd den
« soene onder de behoirlycke solemniteyten daertoe
« geprescribeert onder den tytel van Zoene, in de
« rechten ende costuymen derselver stadt, ten waere
« partyen de selve solemniteyt van den Zoene wilde
« remitteren. »
Steunende op de praktijk en, in het bijzonder, op
de brieven reeds aan N. verleend, zegde hij, dat die
« satisfactie » eene voorwaarde was, sine qua non.
Van die voorwaarde kon zelfs de Vorst niemand ont-
slaan, al wilde hij dan ook afzien van de boetelijke
straf die aan dc Regeering toekwam.
Maar wie was nu de bloedverwant die ter zake
geroepen was die « satisfactie » te verleenen?
Het was de gedaagde, « virtute fraternitatis et viri-
lis sexus ». Dus, Melchior Smits, krachtens zijne broe-
derschap en als zijnde van het mannelijk geslacht. Ten
bewijze daarvan citeerde de pleiter het artikel 7, titel 23
van de « rechten ende costuymen van Antwerpen, luy-
« dende als volcht :