DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26591#0093
ÏMafen,
et beroemde Steen te Antwerpen (tegenwoordig
museum van oudheden), waarvan wij hier twee
, afbeeldingen geven, is bekend als een « oud gevan-
genhuis ». ’t Is evenwel onzeker of de oorspronke-
lijke bouw wel daartoe heeft gediend, want in de laatste
middeleeuwen kwamen te Antwerpen, zoowel als te Gent en
elders, gebouwen genoeg voor, aan den omtrek of zelfs bin-
nen in de stad gelegen, welke al het aanzien hadden van
een kasteel, met grachten en bruggen.
Zeker echter is het, dat bij de oudste vermelding van
Het Steen, reeds in 1303 voorkomende in Jan Boendale’s
Brabantsclie Veesten (D. I. Bk. V. v. 410) de Steen reeds
als een gevangenhuis wordt aangeduid. Deze mededeeling
wordt bevestigd door twee inschriften op het binnenhof aldaar
te lezen, waaruit blijkt dat in de I5e eeuw het gebouw reeds
lang tot gevangenis strekte.
Ja, Het Steen was zelfs de gevangenis bij uitnemend-
heid; het was door den naijverigen magistraat bij boete
verboden een misdadiger elders dan op het Steen gevangen
te houden.
Het gebouw, zooals het op onze plaat 1 is afgebeeld,
is datgene wat op den grondslag van het oorspronkelijke
(waarvan de herinneringen verloren zijn), ten jare 1520 nieuw
is opgetrokken. De geschiedschrijver Gramaye vermeldt ons
dat: « Carcer publicus est sub annum 1520 a fundamentis
restauratus ».
Het bestond hoofdzakelijk uit drie deelen : 1. De Poor-
terskamer, namelijk 5 kamers met kapel; _. het Gemeene Steen
en 3. de Diefputten of onderaardsche kerkers. In de Poor-
tersliamer betaalde de gevangene zijne kost, in ’t Gemeene
et beroemde Steen te Antwerpen (tegenwoordig
museum van oudheden), waarvan wij hier twee
, afbeeldingen geven, is bekend als een « oud gevan-
genhuis ». ’t Is evenwel onzeker of de oorspronke-
lijke bouw wel daartoe heeft gediend, want in de laatste
middeleeuwen kwamen te Antwerpen, zoowel als te Gent en
elders, gebouwen genoeg voor, aan den omtrek of zelfs bin-
nen in de stad gelegen, welke al het aanzien hadden van
een kasteel, met grachten en bruggen.
Zeker echter is het, dat bij de oudste vermelding van
Het Steen, reeds in 1303 voorkomende in Jan Boendale’s
Brabantsclie Veesten (D. I. Bk. V. v. 410) de Steen reeds
als een gevangenhuis wordt aangeduid. Deze mededeeling
wordt bevestigd door twee inschriften op het binnenhof aldaar
te lezen, waaruit blijkt dat in de I5e eeuw het gebouw reeds
lang tot gevangenis strekte.
Ja, Het Steen was zelfs de gevangenis bij uitnemend-
heid; het was door den naijverigen magistraat bij boete
verboden een misdadiger elders dan op het Steen gevangen
te houden.
Het gebouw, zooals het op onze plaat 1 is afgebeeld,
is datgene wat op den grondslag van het oorspronkelijke
(waarvan de herinneringen verloren zijn), ten jare 1520 nieuw
is opgetrokken. De geschiedschrijver Gramaye vermeldt ons
dat: « Carcer publicus est sub annum 1520 a fundamentis
restauratus ».
Het bestond hoofdzakelijk uit drie deelen : 1. De Poor-
terskamer, namelijk 5 kamers met kapel; _. het Gemeene Steen
en 3. de Diefputten of onderaardsche kerkers. In de Poor-
tersliamer betaalde de gevangene zijne kost, in ’t Gemeene