DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48284#0017
IN CAPUT XI-XVI.
yiij
XX- — 2 ( ηθί· P- 460). Exemplis adjectivi κλεεννός
adde Scolion IV, 1 : Ίώ Παν, Αρκαδίας μεδέων κλεεννάς.
yvost alios eam recepit ; et Mcinekio Anal. Alex. p. 207
« in αίνήσας acquiescendum videtur. » — In not. ad v. 6
corr. adscripsit, a se prius in Add. p. LXXX1I prolatum,
cum his : « δαιμονίζειν- τόν δαίμονα ήγεΐσθαι. Ilesych.
Jam habes
LXVI. — In not. ad v. 6 l. 8 scr. προς τό καλόν,
LXX. — 4. Οιδα παθών έλεεϊν. Vertit Sancto-Beuvius
De Meleagro p. 491 :
J’ai, pour avoir souffert, appris a compatir.
LXXI. — 1. Τάλαν, τάλαν ! Conf. Theocr. Id. VI, 8 ubi
Meinek. p. 241.
XCIII. i— In not. I. 6 corr. 11 είς — CII. — In not.
I. 22 corr. infra XIII,
CXX. — 1. Futurum άπεροΰμαι pro άπερήσομαι tuetur
Meinek. ad Theocr. Id. XI, 60, (p. 281).
CXXI. — 3. Lectionem ροδόεσσιν Meinek. Anal. Alex,
p. 208 defendi posse ait multis similibus, quorum exem-
pla profert; « sed h,. 1. Brunckium sequutus scripsi £o-
δέησιν, pro quo Jacobsius minus recte ροδέαισιν. » —
Idem ad v. 6 ·. « άνθερίκαν barbara forma est et ab Alexan-
drinorum poetarum usu longe remota. Cfr. Lobeckius
Paral. gr. p. 142. Quod recepi άνθέρικα a Brunckio pro-
sectum , qui praeterea αύηρήν frustra in αύηλήν mutavit.
Nam αύηρός αύαλέος dicitur, quemadmodum διψηρός et
διψαλέος, αυχμηρός et αύχμαλέος , σιγηρός et σιγαλέος. »
At Saalius (p. 78) nullus dubitat, retinendam esse Cod.
Pal. scripturam άνθερίκαν, et Thesauri Did. editor ait non
constare de genere femin. formae άνθέριξ.
CXXIX. — 5. Corr. Πριηνεύς — CXXXII. — 2. Zn
lat. vers. corr. advolans »; —CXLVII. — In not. I.
7 corr. exstinctum — CLXIII. — Zn not. ad v. 3, Z. 6
corr. άλλα
CCIII. — 2. Meinekius ad Theocr. p. 350 έπάγω ut in-
transitivum explicat, venio. Et Jacobs. : «Appropin-
quandi, accedendi sensu, quo usitatius έπάγεσθαι. » Sic
σύναγον in Theocr. Id. XXII, 82.
CCXLVIII. — In not. ad v. 4 corr. EI δ’
XXVI. — 4. In vers. lat. corr. imperavit
CAPUT XIV.
IV. — 2. De forma άπάμειπτο vid. Meinek. ad Theocr.
Id. XIV, 51, p. 296 sq.
CXIX. — 1. Leg. διεμοιρήσαντο — CXXVII. — 3.
Scr. γήρας,
CXXVIII. — In not. I. 9 leg. quintam et l. 11, ta-
lenta 4 + drachmas
CXLVIII. — 7. In not. post Άλαμανικόν punctum
dele.
CAPUT XV.
XIII — 2 (not.). Latini quoque proverbialiter et sigu-
rate extremis digitis attingere dicunt; vid. Cicer, pro
M. Ccelio c. 12 init.
XXL —In not. adv. f>scr. έκτης γηρύος,
XXVI. — 1. De glossematica voce στήτη Eustathii locus
est ap. Meinek. ad Theocr. p. 398. — In eis quae se-
quuntur notas ad ep. XXVII laudatum epigramma
(p. 525, 1. 10) Γνώμαι Γρηγορίου κτλ. acrostichon est,
quod illae ipsae Gregorii Gnomae ordine suo essiciunt.
Vid. Greg. Naz. Opp., ed. Bencd. t. II, p. 584 not. in
Titulum γνωμών δίστιχων.
Ll. — 3. « Θηκτόν omnes veteres edd. praeter Stephan.
quae θνητόν habet, quod Wechel. receperunt. » Jac. Anim
II, 1, p. 256, coli. Prolegom. p. CXX. Florens Christia-
nus θηκτόν restituit.
CAPUT XIII.
III. — 2. Scr. τύμβω’
V. —7. Νεμεών λειμώνα hinc laudat Meinek. ad Theocr.
Id. XXV, 201, ubi haec (p. 381) ·. « Fuisse totam illam
regionem, quam εύυδρον vocat poeta 182, non agris tan-
tum , sed pratis quoque frequentem, ostendit etiam ho-
dierna locorum facies. » Βαθυπεδος Νεμέα Pindar. Nem.
III, ep. a.
VIII. — 1. Scr. δολίχου
X. — 2. Scribendum cum Mcinekio ad Theocr. Id. I, 5
(p. 171 ) ποτΐ τέ Z. (τέ doricum pro σέ). Idem : « Bene
emendavit Bentleius quod Codex habet άνυσάτομον, nisi
quod rectius scripsisset ά νας, ατό μόνον. »
CAPUT XVI.
III. — F. Morellus adscripsit ex Musuro dislichon
"Αλμα ποδός κτλ. quod est Append. Epigr. n. 112.
IX, — 1. Suidas : Κυνόμυια’ ή αναιδής. Quem conser
V. Κυνάμυια ( Π. Φ, 394 ).
XXVI. — In not. I. 6 scr. Euphorio fr. 83 [Meinek.
Anal. Alex. p. 118]. — Ad v. 4, cum δεξάμενοι conf. VII,
ep. 301, 4. Sic Latini excipere; ut Cic. De prov. consul,
c. 17, quamvis excipere sortunam, et Juvenalis VIII,
249, de Mario, et Cimbros et summa pericula rerum
excipit. « Proprie δέχεσθαι, et excipere dicuntur de ve-
natoribus , qui serae adventum inspectant et sustinent
impetum. » Diibn. ad Hor. Od. 111, 12, 12.
XXVII. — 5 πάντα λέλυνται Musur. Idem ad lemma ’■
yiij
XX- — 2 ( ηθί· P- 460). Exemplis adjectivi κλεεννός
adde Scolion IV, 1 : Ίώ Παν, Αρκαδίας μεδέων κλεεννάς.
yvost alios eam recepit ; et Mcinekio Anal. Alex. p. 207
« in αίνήσας acquiescendum videtur. » — In not. ad v. 6
corr. adscripsit, a se prius in Add. p. LXXX1I prolatum,
cum his : « δαιμονίζειν- τόν δαίμονα ήγεΐσθαι. Ilesych.
Jam habes
LXVI. — In not. ad v. 6 l. 8 scr. προς τό καλόν,
LXX. — 4. Οιδα παθών έλεεϊν. Vertit Sancto-Beuvius
De Meleagro p. 491 :
J’ai, pour avoir souffert, appris a compatir.
LXXI. — 1. Τάλαν, τάλαν ! Conf. Theocr. Id. VI, 8 ubi
Meinek. p. 241.
XCIII. i— In not. I. 6 corr. 11 είς — CII. — In not.
I. 22 corr. infra XIII,
CXX. — 1. Futurum άπεροΰμαι pro άπερήσομαι tuetur
Meinek. ad Theocr. Id. XI, 60, (p. 281).
CXXI. — 3. Lectionem ροδόεσσιν Meinek. Anal. Alex,
p. 208 defendi posse ait multis similibus, quorum exem-
pla profert; « sed h,. 1. Brunckium sequutus scripsi £o-
δέησιν, pro quo Jacobsius minus recte ροδέαισιν. » —
Idem ad v. 6 ·. « άνθερίκαν barbara forma est et ab Alexan-
drinorum poetarum usu longe remota. Cfr. Lobeckius
Paral. gr. p. 142. Quod recepi άνθέρικα a Brunckio pro-
sectum , qui praeterea αύηρήν frustra in αύηλήν mutavit.
Nam αύηρός αύαλέος dicitur, quemadmodum διψηρός et
διψαλέος, αυχμηρός et αύχμαλέος , σιγηρός et σιγαλέος. »
At Saalius (p. 78) nullus dubitat, retinendam esse Cod.
Pal. scripturam άνθερίκαν, et Thesauri Did. editor ait non
constare de genere femin. formae άνθέριξ.
CXXIX. — 5. Corr. Πριηνεύς — CXXXII. — 2. Zn
lat. vers. corr. advolans »; —CXLVII. — In not. I.
7 corr. exstinctum — CLXIII. — Zn not. ad v. 3, Z. 6
corr. άλλα
CCIII. — 2. Meinekius ad Theocr. p. 350 έπάγω ut in-
transitivum explicat, venio. Et Jacobs. : «Appropin-
quandi, accedendi sensu, quo usitatius έπάγεσθαι. » Sic
σύναγον in Theocr. Id. XXII, 82.
CCXLVIII. — In not. ad v. 4 corr. EI δ’
XXVI. — 4. In vers. lat. corr. imperavit
CAPUT XIV.
IV. — 2. De forma άπάμειπτο vid. Meinek. ad Theocr.
Id. XIV, 51, p. 296 sq.
CXIX. — 1. Leg. διεμοιρήσαντο — CXXVII. — 3.
Scr. γήρας,
CXXVIII. — In not. I. 9 leg. quintam et l. 11, ta-
lenta 4 + drachmas
CXLVIII. — 7. In not. post Άλαμανικόν punctum
dele.
CAPUT XV.
XIII — 2 (not.). Latini quoque proverbialiter et sigu-
rate extremis digitis attingere dicunt; vid. Cicer, pro
M. Ccelio c. 12 init.
XXL —In not. adv. f>scr. έκτης γηρύος,
XXVI. — 1. De glossematica voce στήτη Eustathii locus
est ap. Meinek. ad Theocr. p. 398. — In eis quae se-
quuntur notas ad ep. XXVII laudatum epigramma
(p. 525, 1. 10) Γνώμαι Γρηγορίου κτλ. acrostichon est,
quod illae ipsae Gregorii Gnomae ordine suo essiciunt.
Vid. Greg. Naz. Opp., ed. Bencd. t. II, p. 584 not. in
Titulum γνωμών δίστιχων.
Ll. — 3. « Θηκτόν omnes veteres edd. praeter Stephan.
quae θνητόν habet, quod Wechel. receperunt. » Jac. Anim
II, 1, p. 256, coli. Prolegom. p. CXX. Florens Christia-
nus θηκτόν restituit.
CAPUT XIII.
III. — 2. Scr. τύμβω’
V. —7. Νεμεών λειμώνα hinc laudat Meinek. ad Theocr.
Id. XXV, 201, ubi haec (p. 381) ·. « Fuisse totam illam
regionem, quam εύυδρον vocat poeta 182, non agris tan-
tum , sed pratis quoque frequentem, ostendit etiam ho-
dierna locorum facies. » Βαθυπεδος Νεμέα Pindar. Nem.
III, ep. a.
VIII. — 1. Scr. δολίχου
X. — 2. Scribendum cum Mcinekio ad Theocr. Id. I, 5
(p. 171 ) ποτΐ τέ Z. (τέ doricum pro σέ). Idem : « Bene
emendavit Bentleius quod Codex habet άνυσάτομον, nisi
quod rectius scripsisset ά νας, ατό μόνον. »
CAPUT XVI.
III. — F. Morellus adscripsit ex Musuro dislichon
"Αλμα ποδός κτλ. quod est Append. Epigr. n. 112.
IX, — 1. Suidas : Κυνόμυια’ ή αναιδής. Quem conser
V. Κυνάμυια ( Π. Φ, 394 ).
XXVI. — In not. I. 6 scr. Euphorio fr. 83 [Meinek.
Anal. Alex. p. 118]. — Ad v. 4, cum δεξάμενοι conf. VII,
ep. 301, 4. Sic Latini excipere; ut Cic. De prov. consul,
c. 17, quamvis excipere sortunam, et Juvenalis VIII,
249, de Mario, et Cimbros et summa pericula rerum
excipit. « Proprie δέχεσθαι, et excipere dicuntur de ve-
natoribus , qui serae adventum inspectant et sustinent
impetum. » Diibn. ad Hor. Od. 111, 12, 12.
XXVII. — 5 πάντα λέλυνται Musur. Idem ad lemma ’■