DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48284#0183
BREVIS ANNOTATIO IN CAPUT IX
Schol. : αρχή των επιδεικτικών επιγραμμάτων. Ούδέ
τοϊζ παλαιοϊς ήμέληται τδ επιδεικτικόν γένος , άλλ’ έστι και
έν τοϊς έπιγράμμασιν εύρεΐν καί ερμηνείας έπίδειξιν, και
πραγμάτων γενομένων όντως ή ώς γενομένων αφήγησιν.
I. Lemma : εις δορκάδα ήν έθήλασεν δφις, δθεν πιών ό
νεβρός έναπέψυξεν. « Epithetum Σαρδιανοΰ abest ab apo-
grapho Par. » B. Έθήλασεν scribens glossator cogitabat
de serpentibus qui aluntur primo bubuli lactis succo,
unde nomen (boae) traxere , Plin. N. H.VIII, 14, coli.
Salmas. ad Solin. p. 61, G. Indicavit Jac. — 2 έμπλεον
είδοϋσα Cod., Plan. « et apogr. Par. Est οίδούσης conje-
ctura Scaligeri, quam retinui, etsi non omnino placeat. »
B. Cogitabam de έκπλεον ένδούσης, qilenam ubi prx-
buit (hinnulo ). Deinde πικρόν Cod., πικρός Plan., quod
praetulit Jac. cum Friedemanno et Bothio, coli. Oppian.
Hal. I, 559, Nicandro Alex. 247. Brunck. tacite λυγρός,
ob v. 4. — 5 νηλαίηι Cod. De sententia conf. ep. se-
quentis v. 4.
II. Lemma : είς την αύτήν. In inscr. Cod· IAOY. —
2 ρακετών Plan.; ίόν Cod., sed v. 3 ίώι.
III. Planudeae editt. antiquissimae οί δέ Στράτωνος.
Lemma ·. εις καρύην πεφυτευμένην έν όδώ. Nux arbor lo-
quitur. Idem argumentum suse tractavit Ovidius in elegia
quae JXux inscribitur. — 3 άκρέμονάς τε Plan. « Retinui
accentum Codicis. Et sic ep. 21 , 4; 64,4; 71,4; 146,
2; VI, ep. 242. Sed infra ep. 384, 8 apogr. Par. habet
άκρέμονάς, sed v. 12 άκρεμόσι. Etiam ep. 563 habet άκρέ-
μονας. Plura non memorabo. Semper άκρεμών scribam.
Sic etiam scribere jubet Arcadius. Attamen Nicetas in
meis Anecd. t. 111, p. 329 ·. Άκρέμωνος, κυρίου [κύριον?]·
άκρέμονάς δέ, τοΰ κλάδου. » B. Versum cum initio sequen-
tis assert schol. Theocriti VII, 138, sine nomine poetae.
Heckerus εύθήλέας όρ., cum synizesi. — 4 χερμάσι Plan.
et cod. Athous (excerpta Planudeae a Millero illinc aliata);
χέρμασι Cod. — 5. « Est ap. schol. GLdip. T. 37. » B. Non
vidi in edd. criticis. Ex Plan. scriptum ή γάρ, Cod. εί
γ. « Quae lectio retineri potest. » Salmas., haud dubie
de planudea. — 6 έπ’ έμήν Plan. praeter edd. Aldinas et
Athoum.
IV. Cod. κυλλινίου. Lemma : είς άχράδα κεντρισθεΐσαν
είς άπιον ήμερον. Καλλινίου. « Pirus silvestris gratias agit
hortulano, quod mitiores ipsi sructus inseverit. — 1 νοθή
ζείδ. όπώρης Cod. Fructus dicit qui speciem haberent
pomorum , nec tamen revera essent, ut ostreorum Anti-
philus vocat νόθην σάρκα ep. 86, 3, et Archias ventulum
slabello excitatum νόθον άημα VI, ep. 207, 3. — 4. Sic
apud Virgil. Georg. II, 81 , arbor selicibus ramis insita
miratur novas frondes et non sua poma. Ήμέτερος
cum singulari junctum etiam insra ep. 764; V, ep. 293,
6, et alibi. — 6. Έγγράφομαι, ut peregrinus in civium
censum. Pollux VIII, 194. » Jac.
Ύ. Lemma : είς τό αύτό. In Plan. άδηλον είς άναδενδράδα
(άχράδα Scaliger). — 1 δγχνη Plan., et versu 4. « Schol.
Wech. : δχνη καί μυρτάς είδη άπίων ' πρός δέ καί βάκχη,
ώς Νίκανδρος λέγει περί του είδους τής άριστολόχης βοτάνης
οϋτω περ (an ουτω πως) γράφων (Ther. 513)' Μυρτά-
δος έξ δχνης έπιόψεαι ή σύγε βάκχης. Deinde Plan. et
apogr. Par. ή μέν, quod praetuli lectioni Pal. ή μέν. Nam
non inseruit poeta ramulum δγχνη, sed άχράδι. » B. Sed
ή ad manum refertur.— 2 φλοιώ φϋλλον (sic) Cod.; φλ.
φλοιόν Plan. « Illud φύλλον non diversa lectio, sed scri-
bentis error esse videtur ex prava pronunciatione ortus.
Si genuinum est, de germine accipi debet. De ssoribus
etiam dici φύλλον constat. » Jac. Boiss. φλοιόν posuit; sed
Heckerum secuti sumus qui haud dubie verum restituit,
φυλλάδ’. Deinde πτόρθον Codex et Plan., corr. Brunck. —
3 ριζώθη Plan. Distinguebatur post ριζωθείς, sed adjungi
debere verba δένδροιο τομή recte observavit Otto Schnei-
derus. In Plan. δένδρου δέ τομή καί καρπόν άμειψεν,
quorum postremum omnes receperunt, sedBoiss. reduxit
άμείψας. Facilius quidem et prorsus ex loquendi consue-
tudine sententia procedit apud Planudem, teneo tamen
palatinum άμείψας, est enim structura doctior vehit no-
minativi absoluti et ultimum versum optime annectens.
VL Lemma : εις τό αύτό. — 1 άχράς ήν Cod., et cetera
ut dedimus (non habet Plan.). Μυρίπνοον δζον, vel ήνίδ’,
vel ώνερ, έθηκας lentabat Jac.,'probabilius in nott. mss.
σέο χερσί μ’ έθηκας έύπνοον δχνην , nam vox δχνη vix pote
rit desiderari. Etiam malis cum Heckero:
’Αχράς έην ' θήκας σέο χερσί μυρίπνοον δχνην.
Boiss. -. « Liberius mutavi versus sinem ·. σέο χερσί μυρί
πνουν μυρτάδ’ έθηκας. De μυρτάδι v. schol. Wech. ad ep
5,1.» — 2 πτόρθον έρεϊς Codex, correxit Jac.; minimuiri
disferunt p et v in scriptura ejus saeculi. Heckerus έφείς,
coli. ep. 5 : έπί δένδρω ριζωθείς.
VI s. Lemma : ε’ίς τινα έπί ξένης εύξάμενον έν τή ιδία πα-
τρίδι τελευτήσαι καί ζήσαι τόν υπόλοιπον χρόνον. « 1η
apogr. Paris. : τελευτήσαντα καί ζήσαντα. An τελευτήσαι
ζήσαντα? —2. Schol. Wech. : Φόβος · εύχονται γάρ ι’να
τά παρόντα αύτοϊς φυλάττη τό θειον. X άρ ι ς ' τυχόντες γάο·
τοΰ ποθουμένου εύχαριστοΰσι τώ θείω καί τής ευεργεσίας νο-
μίζουσιν (an νέμουσιν ? ) αύτώ χάριτας.—3 [χερίης Cod.
sec. Salm.] Σ χερίης· Κέρκυρας - φασί γάρ τήν Δήμητρα,
φοβουμένην μή οί έκ τής ήπείρου ερχόμενοι ποταμοί ήπειρον
ποιήσωσι τήν νήσον, δεηθήναι Ποσειδώνος άποστρέψαι τά
των ποταμών ρεύματα ’ έπισχεθέντων ούν τούτων αντί Δρε-
πάνης Σχερίαν κληθήναι (schol. Apoll. Bh. IV, 983 ) ' έστι
δέ ή αυτή Κέρκυρα καί Φαιακία, περί ής πολλά διηγείται
(Homerus scilicet). » B. Colebatur Corcyrae Jupiter
Casius, ad cujus aram navigantes preces sudisse verisi-
mile est- Jac. Qui cum πέρας, v. 5, comparat Horatia-
num : Sit modus lasso maris et viarum Militi.xque,
Carm. II, od. VI, 7.-6 ζώον (sic) Cod. sec. Salm.
VIII. Sine lemmate in Cod., sed non cohaerens cum
praecedente epigr. Plan.Ιουλίου Πολυαίνου. « Nemini in Cod.
tribuitur hoc distichon ; legitur tamen inter duo Polyccni
epigr. absque auctoris nomine et titulo. » Salm. Non esse
integrum apparet; sequenti epigr. praesigenda haec esse
suspicatur Jac., quod inde exiret multo minus nitidum.
IX. Lemma : ομοίως έπί τινι εύξαμένω εύπλοίην καί τήν
(sic Salm.) είς τήν έαυτοΰ πατρίδα υποστροφήν. «■ Gallice
1 ιι.
Schol. : αρχή των επιδεικτικών επιγραμμάτων. Ούδέ
τοϊζ παλαιοϊς ήμέληται τδ επιδεικτικόν γένος , άλλ’ έστι και
έν τοϊς έπιγράμμασιν εύρεΐν καί ερμηνείας έπίδειξιν, και
πραγμάτων γενομένων όντως ή ώς γενομένων αφήγησιν.
I. Lemma : εις δορκάδα ήν έθήλασεν δφις, δθεν πιών ό
νεβρός έναπέψυξεν. « Epithetum Σαρδιανοΰ abest ab apo-
grapho Par. » B. Έθήλασεν scribens glossator cogitabat
de serpentibus qui aluntur primo bubuli lactis succo,
unde nomen (boae) traxere , Plin. N. H.VIII, 14, coli.
Salmas. ad Solin. p. 61, G. Indicavit Jac. — 2 έμπλεον
είδοϋσα Cod., Plan. « et apogr. Par. Est οίδούσης conje-
ctura Scaligeri, quam retinui, etsi non omnino placeat. »
B. Cogitabam de έκπλεον ένδούσης, qilenam ubi prx-
buit (hinnulo ). Deinde πικρόν Cod., πικρός Plan., quod
praetulit Jac. cum Friedemanno et Bothio, coli. Oppian.
Hal. I, 559, Nicandro Alex. 247. Brunck. tacite λυγρός,
ob v. 4. — 5 νηλαίηι Cod. De sententia conf. ep. se-
quentis v. 4.
II. Lemma : είς την αύτήν. In inscr. Cod· IAOY. —
2 ρακετών Plan.; ίόν Cod., sed v. 3 ίώι.
III. Planudeae editt. antiquissimae οί δέ Στράτωνος.
Lemma ·. εις καρύην πεφυτευμένην έν όδώ. Nux arbor lo-
quitur. Idem argumentum suse tractavit Ovidius in elegia
quae JXux inscribitur. — 3 άκρέμονάς τε Plan. « Retinui
accentum Codicis. Et sic ep. 21 , 4; 64,4; 71,4; 146,
2; VI, ep. 242. Sed infra ep. 384, 8 apogr. Par. habet
άκρέμονάς, sed v. 12 άκρεμόσι. Etiam ep. 563 habet άκρέ-
μονας. Plura non memorabo. Semper άκρεμών scribam.
Sic etiam scribere jubet Arcadius. Attamen Nicetas in
meis Anecd. t. 111, p. 329 ·. Άκρέμωνος, κυρίου [κύριον?]·
άκρέμονάς δέ, τοΰ κλάδου. » B. Versum cum initio sequen-
tis assert schol. Theocriti VII, 138, sine nomine poetae.
Heckerus εύθήλέας όρ., cum synizesi. — 4 χερμάσι Plan.
et cod. Athous (excerpta Planudeae a Millero illinc aliata);
χέρμασι Cod. — 5. « Est ap. schol. GLdip. T. 37. » B. Non
vidi in edd. criticis. Ex Plan. scriptum ή γάρ, Cod. εί
γ. « Quae lectio retineri potest. » Salmas., haud dubie
de planudea. — 6 έπ’ έμήν Plan. praeter edd. Aldinas et
Athoum.
IV. Cod. κυλλινίου. Lemma : είς άχράδα κεντρισθεΐσαν
είς άπιον ήμερον. Καλλινίου. « Pirus silvestris gratias agit
hortulano, quod mitiores ipsi sructus inseverit. — 1 νοθή
ζείδ. όπώρης Cod. Fructus dicit qui speciem haberent
pomorum , nec tamen revera essent, ut ostreorum Anti-
philus vocat νόθην σάρκα ep. 86, 3, et Archias ventulum
slabello excitatum νόθον άημα VI, ep. 207, 3. — 4. Sic
apud Virgil. Georg. II, 81 , arbor selicibus ramis insita
miratur novas frondes et non sua poma. Ήμέτερος
cum singulari junctum etiam insra ep. 764; V, ep. 293,
6, et alibi. — 6. Έγγράφομαι, ut peregrinus in civium
censum. Pollux VIII, 194. » Jac.
Ύ. Lemma : είς τό αύτό. In Plan. άδηλον είς άναδενδράδα
(άχράδα Scaliger). — 1 δγχνη Plan., et versu 4. « Schol.
Wech. : δχνη καί μυρτάς είδη άπίων ' πρός δέ καί βάκχη,
ώς Νίκανδρος λέγει περί του είδους τής άριστολόχης βοτάνης
οϋτω περ (an ουτω πως) γράφων (Ther. 513)' Μυρτά-
δος έξ δχνης έπιόψεαι ή σύγε βάκχης. Deinde Plan. et
apogr. Par. ή μέν, quod praetuli lectioni Pal. ή μέν. Nam
non inseruit poeta ramulum δγχνη, sed άχράδι. » B. Sed
ή ad manum refertur.— 2 φλοιώ φϋλλον (sic) Cod.; φλ.
φλοιόν Plan. « Illud φύλλον non diversa lectio, sed scri-
bentis error esse videtur ex prava pronunciatione ortus.
Si genuinum est, de germine accipi debet. De ssoribus
etiam dici φύλλον constat. » Jac. Boiss. φλοιόν posuit; sed
Heckerum secuti sumus qui haud dubie verum restituit,
φυλλάδ’. Deinde πτόρθον Codex et Plan., corr. Brunck. —
3 ριζώθη Plan. Distinguebatur post ριζωθείς, sed adjungi
debere verba δένδροιο τομή recte observavit Otto Schnei-
derus. In Plan. δένδρου δέ τομή καί καρπόν άμειψεν,
quorum postremum omnes receperunt, sedBoiss. reduxit
άμείψας. Facilius quidem et prorsus ex loquendi consue-
tudine sententia procedit apud Planudem, teneo tamen
palatinum άμείψας, est enim structura doctior vehit no-
minativi absoluti et ultimum versum optime annectens.
VL Lemma : εις τό αύτό. — 1 άχράς ήν Cod., et cetera
ut dedimus (non habet Plan.). Μυρίπνοον δζον, vel ήνίδ’,
vel ώνερ, έθηκας lentabat Jac.,'probabilius in nott. mss.
σέο χερσί μ’ έθηκας έύπνοον δχνην , nam vox δχνη vix pote
rit desiderari. Etiam malis cum Heckero:
’Αχράς έην ' θήκας σέο χερσί μυρίπνοον δχνην.
Boiss. -. « Liberius mutavi versus sinem ·. σέο χερσί μυρί
πνουν μυρτάδ’ έθηκας. De μυρτάδι v. schol. Wech. ad ep
5,1.» — 2 πτόρθον έρεϊς Codex, correxit Jac.; minimuiri
disferunt p et v in scriptura ejus saeculi. Heckerus έφείς,
coli. ep. 5 : έπί δένδρω ριζωθείς.
VI s. Lemma : ε’ίς τινα έπί ξένης εύξάμενον έν τή ιδία πα-
τρίδι τελευτήσαι καί ζήσαι τόν υπόλοιπον χρόνον. « 1η
apogr. Paris. : τελευτήσαντα καί ζήσαντα. An τελευτήσαι
ζήσαντα? —2. Schol. Wech. : Φόβος · εύχονται γάρ ι’να
τά παρόντα αύτοϊς φυλάττη τό θειον. X άρ ι ς ' τυχόντες γάο·
τοΰ ποθουμένου εύχαριστοΰσι τώ θείω καί τής ευεργεσίας νο-
μίζουσιν (an νέμουσιν ? ) αύτώ χάριτας.—3 [χερίης Cod.
sec. Salm.] Σ χερίης· Κέρκυρας - φασί γάρ τήν Δήμητρα,
φοβουμένην μή οί έκ τής ήπείρου ερχόμενοι ποταμοί ήπειρον
ποιήσωσι τήν νήσον, δεηθήναι Ποσειδώνος άποστρέψαι τά
των ποταμών ρεύματα ’ έπισχεθέντων ούν τούτων αντί Δρε-
πάνης Σχερίαν κληθήναι (schol. Apoll. Bh. IV, 983 ) ' έστι
δέ ή αυτή Κέρκυρα καί Φαιακία, περί ής πολλά διηγείται
(Homerus scilicet). » B. Colebatur Corcyrae Jupiter
Casius, ad cujus aram navigantes preces sudisse verisi-
mile est- Jac. Qui cum πέρας, v. 5, comparat Horatia-
num : Sit modus lasso maris et viarum Militi.xque,
Carm. II, od. VI, 7.-6 ζώον (sic) Cod. sec. Salm.
VIII. Sine lemmate in Cod., sed non cohaerens cum
praecedente epigr. Plan.Ιουλίου Πολυαίνου. « Nemini in Cod.
tribuitur hoc distichon ; legitur tamen inter duo Polyccni
epigr. absque auctoris nomine et titulo. » Salm. Non esse
integrum apparet; sequenti epigr. praesigenda haec esse
suspicatur Jac., quod inde exiret multo minus nitidum.
IX. Lemma : ομοίως έπί τινι εύξαμένω εύπλοίην καί τήν
(sic Salm.) είς τήν έαυτοΰ πατρίδα υποστροφήν. «■ Gallice
1 ιι.