DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48284#0024
ANTHOLOGLE PALATIN2E
μάρψας 8’ ώκύς εριψεν επί χθόνα, πριν περί χεϊρας
πλέξασθαι βρυγδην δκτατόνους έλικας*
5 δισκευθείς δ’ έπι θάμνον ές οικία δειλά λαγωου,
εΐληδδν ταχινοΰ πτωκός εδησε ποοας ·
εΐλε δ’ άλους* συ δ’ άελπτον έχεις γέρας αμφοτέρωθεν
άγρης χερσαίης, πρέσβυ , και εινάλίης.
15. ΑΑΕΕΠΟΤΟΝ.
Αύτδ τδ πυρ καυσειν διζηρίενος, οΰτος, δ νυκτωρ
τον καλόν ΐμείρων λύχνον άναφλογισαι,
δεΰρ’ απ’ έμης ψυχής άψαν σέλας* ενδοΟι γαρ μου
καιόμενον πολλήν έξανίησι φλόγα.
1G. ΜΕΑΕΑΓΡΟΥ.
Τρισσαί μέν Χάριτες, τρεις δέ γλυκυπάρθενοι ςΩραι*
τρεις δ’ εμέ θηλυμανείς οίστοβολοΰσι Ποθοι.
Ή γάρ τοι τοία τόξα κατείρυσεν, ώς άρα μέλλων
ούχί μίαν τριοσειν, τρεις δ’ έν έμοί κραδίας.
17. ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ.
θυρεός εξ ύπάτοιο λαγώς πέσεν ές ποτέ βένθος,
έκπροφυγεϊν μεμαως τρηχυν οοοντα κυνός *
άλλ’ ούδ’ ώς ηλυξε κακόν μόραν * αύτίκα γάρ μιν
εΐνάλιος μάρψας πνεύματος ώρφάνισεν.
Έκ πυρός, ώς αίνος, πέσες ές φλόγα* ή ρά σε δαίμων
κήν αλί κήν χέρσω θρέψε κυνεσσι βοράν.
18. ΤΟΪ ΑΪΤΟΥ.
Έκ κυνός ειλε κύων με. Τί το ξένον ; εις εμέ Θήρες
υγοοί και πεζοί θυμόν έχουσιν ένα.
Αιθέρα λοιπόν έχοιτε, λαγοί, βατόν. Άλλα φοβούμαι,
Ουρανέ* καί σύ φέρεις άστερόεντα κύνα.
19. ΑΡΧΙΟΥ ΜΙΤΥΑΗΝΑΙΟΥ.
'0 πριν άελλοπόδων λάμψας πλέον Αίετός ίππων,
δ πριν ύπαί μίτραις κώλα καθαψάμενος,
ct comprehensum citus projecit ad terram, priusquam
volveret ille mordicus octo-tensos cirros, [circa manus
Vibratus aulcm super viridarium in casulam misellam le-
circumplectendo velocis leporis ligavit pedes : [ poris,
ac cepit captus. At tu insperatum habes munus utrimque.
prtedse terrestris, o senex, et marinae.
15. AN0NYMI.
Ipsum ignem urere quaerens, o tu , qui noctu
pulchram sacem cupis denuo-inilammare,
hic de mea anima accende lumen; intus enim in-me
quod-uritur multam emittit ssammam.
10. MELEAGRI.
Ternae sunt Gratia?, ternacque dulces-virgines Horae,
et ternimein seminas-insani entes sagittis-petunt Amores
Sane enim Amor tres arcus traxit, tanquam utique
non unum vulneraturus, sed tria in me corda.
17. GERMANICI CiESARIS.
Monte ex summo lepus cecidit olim in prosundum,
essugere cupiens asperum dentem canis : [enim eum
sed ne sic quidem declinavit malum letum ·. consestim
marinus correptum anima orbavit. [ te daemon
Ex igne, ut est sabula, cecidisti in ssammam : sane igitur
et in mari et in terra aluit canibus escam.
18. EJUSDEM.
Post canem cepit canis me. Quid mirum ? in me hellmc
humidae et terrestres animum habent unum.
zEthera deinceps habeatis, 0 lepores, pervium. At timeo,
0 Coelum *, et tu geris stellantem canem.
19. ARCHLE M1TYLEN.EI.
Qui olim velocibus-instar-procellm praesplenduit Aquila
qui olim subtus taeniis membra induta-habebat, [ equis,
Et projecit humi properans, octona priusquam
Vincirent geminas brachia saeva manus.
Ille rubum jactus tetigit leporemque latentem,
Et traxit pavidos in sua vincla pedes.
Sic cepit qui captus erat; tibi praemia cedunt
Bina, senex, terrae praeda simulque maris.
i5. INCERTI.
Heu vigilem qui nocte paras accendere flammam ,
Et facibus velles lumen habere tuis.
Sume meo slammam de pectore : nam mea plena
Semper inexhaustis ignibus est. anima.
16. MELEAGRI.
Temporibus praesunt tria numina, Gratia trina est :
Virginibus pariter me tribus urit amor.
Unum me triplici suriavit arundine, tamquam ,
Esset non unum, sed tria corda mihi.
17. GERMANICI C/ESARIS.
Decidit in pelagus summo de culmine montis,
Evitare canum dum cupit ora, lepus.
Huc quoque persequitur mala sors , et in aequora lapsum
Arripit aequoreus dilaceratque canis.
Ex igne in flammam ruis. An fuit hoc tibi fatum,
Ut canibus terra praeda marive fores?
18. EJUSDEM.
De cane servatum canis arripit, aequore nata
Vel terris pariter me premit ira canum.
Nil vobis tutum, lepores, nisi sidera : verum
Tuta nec haec, quando est inter et astra canis.
19. ARCHLE [TARENTINI].
AEetus inter equos notissima gloria nuper
In seriis florens semper et in phaleris,
μάρψας 8’ ώκύς εριψεν επί χθόνα, πριν περί χεϊρας
πλέξασθαι βρυγδην δκτατόνους έλικας*
5 δισκευθείς δ’ έπι θάμνον ές οικία δειλά λαγωου,
εΐληδδν ταχινοΰ πτωκός εδησε ποοας ·
εΐλε δ’ άλους* συ δ’ άελπτον έχεις γέρας αμφοτέρωθεν
άγρης χερσαίης, πρέσβυ , και εινάλίης.
15. ΑΑΕΕΠΟΤΟΝ.
Αύτδ τδ πυρ καυσειν διζηρίενος, οΰτος, δ νυκτωρ
τον καλόν ΐμείρων λύχνον άναφλογισαι,
δεΰρ’ απ’ έμης ψυχής άψαν σέλας* ενδοΟι γαρ μου
καιόμενον πολλήν έξανίησι φλόγα.
1G. ΜΕΑΕΑΓΡΟΥ.
Τρισσαί μέν Χάριτες, τρεις δέ γλυκυπάρθενοι ςΩραι*
τρεις δ’ εμέ θηλυμανείς οίστοβολοΰσι Ποθοι.
Ή γάρ τοι τοία τόξα κατείρυσεν, ώς άρα μέλλων
ούχί μίαν τριοσειν, τρεις δ’ έν έμοί κραδίας.
17. ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ.
θυρεός εξ ύπάτοιο λαγώς πέσεν ές ποτέ βένθος,
έκπροφυγεϊν μεμαως τρηχυν οοοντα κυνός *
άλλ’ ούδ’ ώς ηλυξε κακόν μόραν * αύτίκα γάρ μιν
εΐνάλιος μάρψας πνεύματος ώρφάνισεν.
Έκ πυρός, ώς αίνος, πέσες ές φλόγα* ή ρά σε δαίμων
κήν αλί κήν χέρσω θρέψε κυνεσσι βοράν.
18. ΤΟΪ ΑΪΤΟΥ.
Έκ κυνός ειλε κύων με. Τί το ξένον ; εις εμέ Θήρες
υγοοί και πεζοί θυμόν έχουσιν ένα.
Αιθέρα λοιπόν έχοιτε, λαγοί, βατόν. Άλλα φοβούμαι,
Ουρανέ* καί σύ φέρεις άστερόεντα κύνα.
19. ΑΡΧΙΟΥ ΜΙΤΥΑΗΝΑΙΟΥ.
'0 πριν άελλοπόδων λάμψας πλέον Αίετός ίππων,
δ πριν ύπαί μίτραις κώλα καθαψάμενος,
ct comprehensum citus projecit ad terram, priusquam
volveret ille mordicus octo-tensos cirros, [circa manus
Vibratus aulcm super viridarium in casulam misellam le-
circumplectendo velocis leporis ligavit pedes : [ poris,
ac cepit captus. At tu insperatum habes munus utrimque.
prtedse terrestris, o senex, et marinae.
15. AN0NYMI.
Ipsum ignem urere quaerens, o tu , qui noctu
pulchram sacem cupis denuo-inilammare,
hic de mea anima accende lumen; intus enim in-me
quod-uritur multam emittit ssammam.
10. MELEAGRI.
Ternae sunt Gratia?, ternacque dulces-virgines Horae,
et ternimein seminas-insani entes sagittis-petunt Amores
Sane enim Amor tres arcus traxit, tanquam utique
non unum vulneraturus, sed tria in me corda.
17. GERMANICI CiESARIS.
Monte ex summo lepus cecidit olim in prosundum,
essugere cupiens asperum dentem canis : [enim eum
sed ne sic quidem declinavit malum letum ·. consestim
marinus correptum anima orbavit. [ te daemon
Ex igne, ut est sabula, cecidisti in ssammam : sane igitur
et in mari et in terra aluit canibus escam.
18. EJUSDEM.
Post canem cepit canis me. Quid mirum ? in me hellmc
humidae et terrestres animum habent unum.
zEthera deinceps habeatis, 0 lepores, pervium. At timeo,
0 Coelum *, et tu geris stellantem canem.
19. ARCHLE M1TYLEN.EI.
Qui olim velocibus-instar-procellm praesplenduit Aquila
qui olim subtus taeniis membra induta-habebat, [ equis,
Et projecit humi properans, octona priusquam
Vincirent geminas brachia saeva manus.
Ille rubum jactus tetigit leporemque latentem,
Et traxit pavidos in sua vincla pedes.
Sic cepit qui captus erat; tibi praemia cedunt
Bina, senex, terrae praeda simulque maris.
i5. INCERTI.
Heu vigilem qui nocte paras accendere flammam ,
Et facibus velles lumen habere tuis.
Sume meo slammam de pectore : nam mea plena
Semper inexhaustis ignibus est. anima.
16. MELEAGRI.
Temporibus praesunt tria numina, Gratia trina est :
Virginibus pariter me tribus urit amor.
Unum me triplici suriavit arundine, tamquam ,
Esset non unum, sed tria corda mihi.
17. GERMANICI C/ESARIS.
Decidit in pelagus summo de culmine montis,
Evitare canum dum cupit ora, lepus.
Huc quoque persequitur mala sors , et in aequora lapsum
Arripit aequoreus dilaceratque canis.
Ex igne in flammam ruis. An fuit hoc tibi fatum,
Ut canibus terra praeda marive fores?
18. EJUSDEM.
De cane servatum canis arripit, aequore nata
Vel terris pariter me premit ira canum.
Nil vobis tutum, lepores, nisi sidera : verum
Tuta nec haec, quando est inter et astra canis.
19. ARCHLE [TARENTINI].
AEetus inter equos notissima gloria nuper
In seriis florens semper et in phaleris,