DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48284#0414
394
ANTHOLOGIAE PALATIN2E IN CAPUT XI ANNOTATIO.
CDXXXII. In Plan. άδηλον. — 1 μωρός ed. prine.; ψύλ-
λων Cod. teste Salm.
CDXXXIH. In Plan. Lucillii. — 1. « Μορφάς κλέπτεις.
Sic vernacule attraper les sigures, les saisir. » B. — 2
πειθομένην Plan.
CDXXXIV. In Plan. άδηλον. — « Cynicum describere
videtur ; nam hi nudis humeris nudoque pectore solebant
incedere. » Jac. — 2 ώρας Cod.
CDXXXV. In Plan. est Άμμιανοϋ.— 1 Birorcod. Dor-
vill. — 2 μήτε... μήτε Plan.
CDXXXVI. Etiam hoc Ammiani, sed in cod. Dorvill.
άδηλον. — 1 θάττον ήν Cod., έην Jacobs., « nisi θαττον άνήν
scripsit Lucianus. « — 2. Nota illa Philostrati (Vilt. Soph.
II, 13, p 594) de παχεία γλώττη Cappadocum , οΐς σύνη-
θες ξυγκρούειν μέν τά σύμφωνα των στοιχείων, συστέλλειν
δέ τά μηκυνόμενα καί μηκύνειν τά βραχέα.
CDXXXVII. Lemma : εις Διότιμον ποιητήν, Άράτου (Άρ.
τού Salm ) ποιητοΰ. Legitur etiam ap. Steph. Byz. v. Γάρ-
γαρα, πόλις τής Τρωάοος, επί τήάζρα τής Ιδης... ΕκεϊΔιότι-
μος ό Άδραμυττηνός έδίοασκε γράμματα, εις δν Αρατος εΐπεν"
Αίά ζ ω.Inde Eustath. ad. 11. Ξ, p. 978, 41. Macrobius
quoque Sat. V, 20 : A rati etiam liber fertur Elegion, in
quo de Diotimo quodam poeta sic ait : ΑΙάζω... Neque
in his neque in ipsis verbis poetae σκωπτικόν quicquam
apparet, quare jure suo Heckerus I, p. 21 : « Huc per vim
a Cephala retractum puto distichon Arati, qui videturhos
versus in convivio ex tempore jecisse, ut Diotimum ob-
scuro loco latentem Antigono regi commendaret. » —
2 παισί Γαργ. Steph. et Eust.
CDXXXV11I — CDXLI. « Quattuor senarii, quibus
populorum quorundam Graeciae indoles et ingenium verbo
indicantur. » Jac. — 438. In πίστευε nemo non haerebit.
Bothius conjiciebat: Κορινθίω ’πίστει τε (άπίστει)καί.—
439 αργός 'ίππος Cod., correxit Heckerus, proverbiali epi-
theto Argorum. Quod praeferendum conjecturae Meinekii
Ιππων. — 440. Πιττακός vult compendium Codicis. « Sed
quid Pittaco cum Megarensibus ? Comici poetae nomen
latet; fortasse Πιττακοΰ ex Φιλίσκου corruptum. » Mei-
nek. —441. Edidit Salmas. Exerce. Plin. p. 425, C.
Post ep. 441 ea manu, quae prima folia Codicis exaravit
(vide t. I, p. XIV), sex epigrammata scripta sunt jam su-
pra exhibita omnia, quae hic recensere nihil attinet.
CDXLII. Cod. sine lemmate. Plan. : είς εικόνα Πεισι-
στράτου. Qui praesertim laudatur ob collecta carmina Ho-
meri, civis Atheniensis. Legitur et in Vitis Homeri p. 27
et 29 ed. Westerm., in Tzetzae Exeg., p. 8, et ap. gramm.
Bekkeri Anecd. p. 768. Jacobs. noti. mss. laudat Schnei-
dewin. in Ephem. Gotling. a. 1838, m. dec., n. 207,
p. 2055 ■■ quem inspicere non licuit. — 1. « Qui se tor-
quent circa scripturam ex fide historiae reformandam, lu-
dunt operam. » B. Conf. Herod. I, 59-64. Nonnulli codd.
Vitt. έξεκύλισε, έξετίναξε. — 2 Έρεχθειδών Plan. etduo libri
Vitt., Αθηναίων Bekk.; τρις δ’ έπανηγάγετο Tzetz.; καί τρις
έπεσπάσατο illi duo libri Vitt. — 3 έν βουλαΐς Vitae. —
5 εκείνος Plan. et illi duo Vitt., εκεί cod. 0. —-6 έπωκί-
σαμεν Vitarum libri prope omnes.
ADI) ET CORII. — LIV. — 3. Malim είτε τρίχας λεύ-
κάς φέρω, είτε μελ., ut prius conjecerat Jacobs. A. P.
t. II, p. 336.
CVIII. Boissonadii ad Simoc. 1.1. haec sunt: « Fuit qui-
dem Conon statura brevior; sed unde novit commenta-
tor [Jacobs. t. XIH, p. 695 J in tam obscoenam eum proru-
pisse soeditatem, ac res ore tetigisse ad quas os pertinge-
ret ? Fuit poeta paulo petulantior, interpres iniquior. Illius
poetae nomen, quod forte didici, non celabo lectorem. Co-
dicem 2720 oculis percurrens, incidi in id epigramma cum
adseripto lemmate : άδηλον, άστεϊον τοΰ σατάν Ίουλιανοΰ
τού παραβάτου. Si bene memini, eo dispositi sunt in codice
versus, ut verbum άδηλον, etiam άστεϊον, possit ad prae-
cedens epigramma reserri, Αλφειού στόμα φεύγε... »
CXL. — 3. Fort, ού πϊν’ φίλ., respectu ad bacchica
initia : Πϊν’ άγε, Πίνωμεν, et similia. Panyas. sr. 1 : Εεϊν’,
άγε δή καί πϊν’’ αρετή νύ τις κτλ. Conf. ep. 56, 1; XII,
50, 1; Alcaei fr. 39-41 in Bcrgk. Lyr. p. 715.
CCCXII. — 6. Stephaniis Annot. fol. ult. r. hujus v.
exemplo docet, « sub epigrammatibus quae srigere alio-
qui videntur, festivos jocos, si illa introspiciantur, deli-
tescere » ; scilicet in recessu conjunctam verbis esse
festivam allusionem ad illud απειλητικόν loquendi genus,
κλαίειν σοί λέγω, « quasi hic bonus vir aliter specimen
artis suae edere non potuerit, quam viatoribus imme-
rentibus et sibi incognitis imprecando atque minitando. »
CCCXV. — 2. In Grot. leg. Post ea vel Posthac.
CCCXXI. — 5. Epigr. Herodici collatum a Boiss. vide
insra p. 607.
CCCXXXV. — 2. Pantelei epigr. (App. 58) laudatum a
Boiss. habes quoque infra p. 607.
QCCLXXXH. — Grotiiv. 15 mendosus; leg. et ravis
mala f.
CDI. — 46. Grotiana videntur sic legenda, sed ut (ubi)
hoc... ad Orcum, Mittere disc. des. ille mihi; etc.
ANTHOLOGIAE PALATIN2E IN CAPUT XI ANNOTATIO.
CDXXXII. In Plan. άδηλον. — 1 μωρός ed. prine.; ψύλ-
λων Cod. teste Salm.
CDXXXIH. In Plan. Lucillii. — 1. « Μορφάς κλέπτεις.
Sic vernacule attraper les sigures, les saisir. » B. — 2
πειθομένην Plan.
CDXXXIV. In Plan. άδηλον. — « Cynicum describere
videtur ; nam hi nudis humeris nudoque pectore solebant
incedere. » Jac. — 2 ώρας Cod.
CDXXXV. In Plan. est Άμμιανοϋ.— 1 Birorcod. Dor-
vill. — 2 μήτε... μήτε Plan.
CDXXXVI. Etiam hoc Ammiani, sed in cod. Dorvill.
άδηλον. — 1 θάττον ήν Cod., έην Jacobs., « nisi θαττον άνήν
scripsit Lucianus. « — 2. Nota illa Philostrati (Vilt. Soph.
II, 13, p 594) de παχεία γλώττη Cappadocum , οΐς σύνη-
θες ξυγκρούειν μέν τά σύμφωνα των στοιχείων, συστέλλειν
δέ τά μηκυνόμενα καί μηκύνειν τά βραχέα.
CDXXXVII. Lemma : εις Διότιμον ποιητήν, Άράτου (Άρ.
τού Salm ) ποιητοΰ. Legitur etiam ap. Steph. Byz. v. Γάρ-
γαρα, πόλις τής Τρωάοος, επί τήάζρα τής Ιδης... ΕκεϊΔιότι-
μος ό Άδραμυττηνός έδίοασκε γράμματα, εις δν Αρατος εΐπεν"
Αίά ζ ω.Inde Eustath. ad. 11. Ξ, p. 978, 41. Macrobius
quoque Sat. V, 20 : A rati etiam liber fertur Elegion, in
quo de Diotimo quodam poeta sic ait : ΑΙάζω... Neque
in his neque in ipsis verbis poetae σκωπτικόν quicquam
apparet, quare jure suo Heckerus I, p. 21 : « Huc per vim
a Cephala retractum puto distichon Arati, qui videturhos
versus in convivio ex tempore jecisse, ut Diotimum ob-
scuro loco latentem Antigono regi commendaret. » —
2 παισί Γαργ. Steph. et Eust.
CDXXXV11I — CDXLI. « Quattuor senarii, quibus
populorum quorundam Graeciae indoles et ingenium verbo
indicantur. » Jac. — 438. In πίστευε nemo non haerebit.
Bothius conjiciebat: Κορινθίω ’πίστει τε (άπίστει)καί.—
439 αργός 'ίππος Cod., correxit Heckerus, proverbiali epi-
theto Argorum. Quod praeferendum conjecturae Meinekii
Ιππων. — 440. Πιττακός vult compendium Codicis. « Sed
quid Pittaco cum Megarensibus ? Comici poetae nomen
latet; fortasse Πιττακοΰ ex Φιλίσκου corruptum. » Mei-
nek. —441. Edidit Salmas. Exerce. Plin. p. 425, C.
Post ep. 441 ea manu, quae prima folia Codicis exaravit
(vide t. I, p. XIV), sex epigrammata scripta sunt jam su-
pra exhibita omnia, quae hic recensere nihil attinet.
CDXLII. Cod. sine lemmate. Plan. : είς εικόνα Πεισι-
στράτου. Qui praesertim laudatur ob collecta carmina Ho-
meri, civis Atheniensis. Legitur et in Vitis Homeri p. 27
et 29 ed. Westerm., in Tzetzae Exeg., p. 8, et ap. gramm.
Bekkeri Anecd. p. 768. Jacobs. noti. mss. laudat Schnei-
dewin. in Ephem. Gotling. a. 1838, m. dec., n. 207,
p. 2055 ■■ quem inspicere non licuit. — 1. « Qui se tor-
quent circa scripturam ex fide historiae reformandam, lu-
dunt operam. » B. Conf. Herod. I, 59-64. Nonnulli codd.
Vitt. έξεκύλισε, έξετίναξε. — 2 Έρεχθειδών Plan. etduo libri
Vitt., Αθηναίων Bekk.; τρις δ’ έπανηγάγετο Tzetz.; καί τρις
έπεσπάσατο illi duo libri Vitt. — 3 έν βουλαΐς Vitae. —
5 εκείνος Plan. et illi duo Vitt., εκεί cod. 0. —-6 έπωκί-
σαμεν Vitarum libri prope omnes.
ADI) ET CORII. — LIV. — 3. Malim είτε τρίχας λεύ-
κάς φέρω, είτε μελ., ut prius conjecerat Jacobs. A. P.
t. II, p. 336.
CVIII. Boissonadii ad Simoc. 1.1. haec sunt: « Fuit qui-
dem Conon statura brevior; sed unde novit commenta-
tor [Jacobs. t. XIH, p. 695 J in tam obscoenam eum proru-
pisse soeditatem, ac res ore tetigisse ad quas os pertinge-
ret ? Fuit poeta paulo petulantior, interpres iniquior. Illius
poetae nomen, quod forte didici, non celabo lectorem. Co-
dicem 2720 oculis percurrens, incidi in id epigramma cum
adseripto lemmate : άδηλον, άστεϊον τοΰ σατάν Ίουλιανοΰ
τού παραβάτου. Si bene memini, eo dispositi sunt in codice
versus, ut verbum άδηλον, etiam άστεϊον, possit ad prae-
cedens epigramma reserri, Αλφειού στόμα φεύγε... »
CXL. — 3. Fort, ού πϊν’ φίλ., respectu ad bacchica
initia : Πϊν’ άγε, Πίνωμεν, et similia. Panyas. sr. 1 : Εεϊν’,
άγε δή καί πϊν’’ αρετή νύ τις κτλ. Conf. ep. 56, 1; XII,
50, 1; Alcaei fr. 39-41 in Bcrgk. Lyr. p. 715.
CCCXII. — 6. Stephaniis Annot. fol. ult. r. hujus v.
exemplo docet, « sub epigrammatibus quae srigere alio-
qui videntur, festivos jocos, si illa introspiciantur, deli-
tescere » ; scilicet in recessu conjunctam verbis esse
festivam allusionem ad illud απειλητικόν loquendi genus,
κλαίειν σοί λέγω, « quasi hic bonus vir aliter specimen
artis suae edere non potuerit, quam viatoribus imme-
rentibus et sibi incognitis imprecando atque minitando. »
CCCXV. — 2. In Grot. leg. Post ea vel Posthac.
CCCXXI. — 5. Epigr. Herodici collatum a Boiss. vide
insra p. 607.
CCCXXXV. — 2. Pantelei epigr. (App. 58) laudatum a
Boiss. habes quoque infra p. 607.
QCCLXXXH. — Grotiiv. 15 mendosus; leg. et ravis
mala f.
CDI. — 46. Grotiana videntur sic legenda, sed ut (ubi)
hoc... ad Orcum, Mittere disc. des. ille mihi; etc.