DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48284#0467
IN CAPUT XII ANNOTATIO.
-447
hoc sacto in ipso ortu exstinctum esse. » Pulchrorum mu-
tuam inter se amicitiam celebrat etiam Meleager ep. 164.
CLXIII. —- Pulchrum pulchro miscere sciens Amor
duos pueros venustissimos amicitia junxit.— 1 έρωτι καλώ
μίξη καλόν Cod., έρως τι Salmas., τί Meinek. p. 102, μίξει
Wyttenb. et Hermannus , vulgo μίξαι. — 2 α μήτ’ Guye-
tus, quod recepit Boiss., et άνΟοΐ scribit, « quod respon-
debit optativo , έν ’ίσω autem ad utrumque verbum perli-
net. » (Conf. ad Pachymer. Deci, p. 54.) Ceteri singularem
o ad mixturam smaragdi cum auro referunt, a veteribus
passim ob splendorem et jucunditatem dilaudatam. Non
nitere et ssorere dicit poeta, si compares puerorum quos
celebrat nitorem et pulchritudinem. Hermanno excidit 3
μήτ’ αύθ’ έν, μήτε etc., qui de έν ΐσω citat Hemsterh. ad
Lucian. I, p. 84. Γένοιτο est pro γένοιτ’ αν. Jacobsius coni,
γανούτ’, probatum Meinekio,non nobis. Diversus in illis
color, non diversus in pueris.—3 έλέφαντ’έβένω λευκώ
Cod., έβενον Brunckius, sed nemo dixit τό έβενον. Quare
post έβένω distinxi cum Hermanno. Nam versus 2, nisi
valde est corruptus, adversatur Meinekianae distin-
ctioni -.
ούδ’ έλέφαντ’ έβένφ ' λευκώ μέλαν’ άλλα Κλέανδρον ,
ne dicam adjectivorum trajectionem in hoc loco, hoc
carmine probari nullo modo posse. Collato ep. 165 nihil
prosicitur. — 4 έν βιότω Cod., corr. Salmas.
CLX1V. — « Amicitiam Cleobuli et Alexidis puerorum
dulcissimarum rerum conjunctioni comparandam esse.
Lusus in verbis nititur eleganti imagine, qua φιλίας άνα-
κίρνασθαι veteres dixerunt. » Grsef. — q θνατόν όντως τό
κύπρ. Cod., quod ulcus plurimi tetigerunt, nemo suc-
cessu sausto. « Variae sunt virorum conjecturae. Meam
edidi. » jB., scii., τό θνατοΐς όντως Κύπρ. Jacobs. αθανάτων
όντως Κ., in Add. άβροκομών vel ξανθόζομος· λωστον Κ., in
inott. mss. εύκρατου (quod Wartonus conjecit)’ λωστον
K. Heckerus probat Klotzii inventum όντως θηητόν Κ.
Denique Piccolos θνητοί vel Θνητώ πινόντων Κ.
CLXV. — Simul amat pueros duos, candidum alterum,
alterum fuscum : quod fatale sibi esse dicit ob nomen, quod
Amores ipsi sinxerint ex nigro et albo (μέλας et αργός).
Intelligo autem παίδων v. 3 quasi esset τούτων των παίδων.
Aliter assentiendum est Salmasio mutilum esse carmen
et uno certe disticho privatum. — 1 άντίατο δε μ. Cod.,
τοϋδε apographa. — 4 πλέξειν vitiosum esse apparet; έκ
λευκού πλεξαι Salmasius, έκ λ. πλέξαν, φασί Graesius; πλέξαι
μ.’ έκ et φασί τε Jacobsius , in nott. mss. πλέξαι κάκ λευκού.
Heckerus πλεξαι ϊσ’ έκ λευκού, aequaliter, qui verum asse-
cutus es'se videtur.
CLXV1. — Amores rogat poeta, ut aut in partem
animae sibi relictae desinant saevire, aut illam non sagittis,
sed igne totam consiciant. — 1 έρωτος Cod., corr. Salmas.
— 2 τον τογ’ έχ. π. θεόν Cod., corr. idem. — 3 ή μή και
τόξοις βάλλ. Cod.; ει καί μή , τόξοις μή βάλλ. Salmas.; Pier—
soni conjecturam, Meinekio p. 104 non improbatam, εϊ
μή , ναι τόξοις μή βάλλ. recepit Boiss.; ή καί μή τόξοις έτι
βάλλ. Jacobsius. Similiter Hermannus ·. ή μή δή τόξοις
έτι βάλλ., quod recipiendum duxi. Weicbertus τόξοισί γε
β. — 4 καί πάντ. Brunck. et Meinek. — 6 εξ ύμέων τούτων
ειτετι Cod., είτ’ έτι apogr. Par., varie tentatum a plu-
ribus qui vel integerrimo έξ ύμέων non pepercerunt,
Suam conjecturam his retractat Jac. nott. in mss. : « Le-
ctionem έξ ύμέων tuetur Paulus Sil. V, ep. 226, 7. Vitium
in alio vocabulo haeret. Fortasse ·. κάρρων εΐ γέ τι », recto
tenens εϊ γέ τι, quod ediderat, servatum etiam a Boisso-
nadio, qui tacite τούτ’ ούν posuit pro τούτων, et in hoc ac-
quiescere possumus. Meinekius έξ ύμέων ούδ’ ών έστ’ έν
β., ne ea quidem quae mihi relicta sunt habere volo
coli. VII, ep. 661, 5, non probabiliter. Hermannus τούτων
έΐσέτι β. Heckerus τούτων λίτ’ έτι β., « sive λειτά, ut in
Codice hoc adj. scribitur. Sensus : sagittis vestris con-
fectus, κεραυνών μικρόν a vobis deposco, quo in cineres
redigar. Potest τούτων et ad άνίαις referri, sententia
paulum diversa, aptissima tamen. « Imo neutra apta.
CLXV1I. — Amore velut tempestate ad Myiscum rapi-
tur. — 2. Cons. V, ep. 190, 2 : κώμων χειμέριον πέλαγος. —
3. Idem hemistichium ep. 157, 3. Graesius πνεύσας ό Πόθος,
« ut solet Meleager»; Jacobs. nott. mss. ·. « Fort, δ’ ό
βαρύ πν. »
CLXVIII. — Poeta in compotatione ministrum Heliodo-
rum jubet duo pocula in Nannus et Lydae honorem , in An-
timachi et Mimnermi poetarum, qui eas cecinerunt, toti-
dem , alia deinde in aliorum poetarum honorem insundere.
— 1 νάννους Cod., in sine φερεκάστου, Salmas. φέρ’ εραστών,
Jacobsius φιλεράστου, λ quod epitheton decet poetam qui
nil sine amore jocisque jucundum esse censebat, Ho-
rat. Epist. I, 6,65. » — 3 έμόν Cod., corr. Brunck. —
4 εΐπας Cod.; ε’ίπαις malit Jac., propter εϊπον imperativum
v. 5. Heliodorus ministri nomen est. — 5. « Εϊπον scri-
ptum in Cod. et apographo restituiipro edito είπόν. Est
εϊπον imperativus sormaque legitima; vid. Buttmann. ad
Menon. Excurs. el quae collegi ad Theocr. p. 224. Supra
IX, ep. 732 et infra ep. 212, 218 est εϊπον in apographo.
Beliqui quod inveni editum είπόν in Plan. ep. 23, quum
non memoretur varietas. — 8 ούχί ληνάχαριν apogr. Par.
Versum varie tentatum immutavi et ego ut sensu non
careret. » B. Scii, οίνωθέντ’ ού χλιανεϊτ’ άχαριν. « Sen-
sum esse puto in versibus male depravatis ·. Unum pocu-
lum tibi, o Venus, bibam; reliqua autem jam sine numero.
In hunc sensum corrigendum existimo :
τάλλα δ’ 'Έρωτες,
ώς νήφοντ’ άριθμεϊν, ούχί λίην άχαρι;
aut, quod malim, sine interrogatione : ναίχιλίην άχαρι. »
Jac. Perdi operam et oleum puto in versu hinc prorsus
alieno.
CLXIX) — Poeta se, quum durum dominum jam essu-
gisse se speraverit, in duriorem incidisse queritur. Non
dictum de quo dominio agatur ; sed vere Cephalas de sor-
mosorum puerorum tyrannide accepisse videtur. — 1 είπα
Codex. « Quod όσον είπα, vix dixeram, recte haberet,
si sequeretur καί πικρότερος με κατέσχε. Nunc scribo
εϊπας, quam analocuthiam illustravi praef. ad Com. t. IV,
p. 10. » Meinek. p. 160. Jam Pauwius volebat εϊπας. —
3. « Post hunc versum exciderit distichon, quo alter, cui
poeta serviebat, nominabatur. » Hermann. Nisi scriben-
dum λατρεύσας, qua correctione admissa nihil difsicul-
tatis.
CLXX. — « Deos όρκίους poeta testes facit soederis
cum Athenaeo in convivio juncti. Sed in fine truncatum
videtur epigr. » Jac. Idem Hermanni judicium, nec facile
quis dubitabit. — 1 σπονδήι καί λιβάνω τε καί ο κρητήρι
Cod. — 2. Euripides : απάντων τέρμ’ έχοντες θεοί. Conf,
XIII, ep. 26, 4. — 4 άθηναΐος Cod., corr. Meinek
-447
hoc sacto in ipso ortu exstinctum esse. » Pulchrorum mu-
tuam inter se amicitiam celebrat etiam Meleager ep. 164.
CLXIII. —- Pulchrum pulchro miscere sciens Amor
duos pueros venustissimos amicitia junxit.— 1 έρωτι καλώ
μίξη καλόν Cod., έρως τι Salmas., τί Meinek. p. 102, μίξει
Wyttenb. et Hermannus , vulgo μίξαι. — 2 α μήτ’ Guye-
tus, quod recepit Boiss., et άνΟοΐ scribit, « quod respon-
debit optativo , έν ’ίσω autem ad utrumque verbum perli-
net. » (Conf. ad Pachymer. Deci, p. 54.) Ceteri singularem
o ad mixturam smaragdi cum auro referunt, a veteribus
passim ob splendorem et jucunditatem dilaudatam. Non
nitere et ssorere dicit poeta, si compares puerorum quos
celebrat nitorem et pulchritudinem. Hermanno excidit 3
μήτ’ αύθ’ έν, μήτε etc., qui de έν ΐσω citat Hemsterh. ad
Lucian. I, p. 84. Γένοιτο est pro γένοιτ’ αν. Jacobsius coni,
γανούτ’, probatum Meinekio,non nobis. Diversus in illis
color, non diversus in pueris.—3 έλέφαντ’έβένω λευκώ
Cod., έβενον Brunckius, sed nemo dixit τό έβενον. Quare
post έβένω distinxi cum Hermanno. Nam versus 2, nisi
valde est corruptus, adversatur Meinekianae distin-
ctioni -.
ούδ’ έλέφαντ’ έβένφ ' λευκώ μέλαν’ άλλα Κλέανδρον ,
ne dicam adjectivorum trajectionem in hoc loco, hoc
carmine probari nullo modo posse. Collato ep. 165 nihil
prosicitur. — 4 έν βιότω Cod., corr. Salmas.
CLX1V. — « Amicitiam Cleobuli et Alexidis puerorum
dulcissimarum rerum conjunctioni comparandam esse.
Lusus in verbis nititur eleganti imagine, qua φιλίας άνα-
κίρνασθαι veteres dixerunt. » Grsef. — q θνατόν όντως τό
κύπρ. Cod., quod ulcus plurimi tetigerunt, nemo suc-
cessu sausto. « Variae sunt virorum conjecturae. Meam
edidi. » jB., scii., τό θνατοΐς όντως Κύπρ. Jacobs. αθανάτων
όντως Κ., in Add. άβροκομών vel ξανθόζομος· λωστον Κ., in
inott. mss. εύκρατου (quod Wartonus conjecit)’ λωστον
K. Heckerus probat Klotzii inventum όντως θηητόν Κ.
Denique Piccolos θνητοί vel Θνητώ πινόντων Κ.
CLXV. — Simul amat pueros duos, candidum alterum,
alterum fuscum : quod fatale sibi esse dicit ob nomen, quod
Amores ipsi sinxerint ex nigro et albo (μέλας et αργός).
Intelligo autem παίδων v. 3 quasi esset τούτων των παίδων.
Aliter assentiendum est Salmasio mutilum esse carmen
et uno certe disticho privatum. — 1 άντίατο δε μ. Cod.,
τοϋδε apographa. — 4 πλέξειν vitiosum esse apparet; έκ
λευκού πλεξαι Salmasius, έκ λ. πλέξαν, φασί Graesius; πλέξαι
μ.’ έκ et φασί τε Jacobsius , in nott. mss. πλέξαι κάκ λευκού.
Heckerus πλεξαι ϊσ’ έκ λευκού, aequaliter, qui verum asse-
cutus es'se videtur.
CLXV1. — Amores rogat poeta, ut aut in partem
animae sibi relictae desinant saevire, aut illam non sagittis,
sed igne totam consiciant. — 1 έρωτος Cod., corr. Salmas.
— 2 τον τογ’ έχ. π. θεόν Cod., corr. idem. — 3 ή μή και
τόξοις βάλλ. Cod.; ει καί μή , τόξοις μή βάλλ. Salmas.; Pier—
soni conjecturam, Meinekio p. 104 non improbatam, εϊ
μή , ναι τόξοις μή βάλλ. recepit Boiss.; ή καί μή τόξοις έτι
βάλλ. Jacobsius. Similiter Hermannus ·. ή μή δή τόξοις
έτι βάλλ., quod recipiendum duxi. Weicbertus τόξοισί γε
β. — 4 καί πάντ. Brunck. et Meinek. — 6 εξ ύμέων τούτων
ειτετι Cod., είτ’ έτι apogr. Par., varie tentatum a plu-
ribus qui vel integerrimo έξ ύμέων non pepercerunt,
Suam conjecturam his retractat Jac. nott. in mss. : « Le-
ctionem έξ ύμέων tuetur Paulus Sil. V, ep. 226, 7. Vitium
in alio vocabulo haeret. Fortasse ·. κάρρων εΐ γέ τι », recto
tenens εϊ γέ τι, quod ediderat, servatum etiam a Boisso-
nadio, qui tacite τούτ’ ούν posuit pro τούτων, et in hoc ac-
quiescere possumus. Meinekius έξ ύμέων ούδ’ ών έστ’ έν
β., ne ea quidem quae mihi relicta sunt habere volo
coli. VII, ep. 661, 5, non probabiliter. Hermannus τούτων
έΐσέτι β. Heckerus τούτων λίτ’ έτι β., « sive λειτά, ut in
Codice hoc adj. scribitur. Sensus : sagittis vestris con-
fectus, κεραυνών μικρόν a vobis deposco, quo in cineres
redigar. Potest τούτων et ad άνίαις referri, sententia
paulum diversa, aptissima tamen. « Imo neutra apta.
CLXV1I. — Amore velut tempestate ad Myiscum rapi-
tur. — 2. Cons. V, ep. 190, 2 : κώμων χειμέριον πέλαγος. —
3. Idem hemistichium ep. 157, 3. Graesius πνεύσας ό Πόθος,
« ut solet Meleager»; Jacobs. nott. mss. ·. « Fort, δ’ ό
βαρύ πν. »
CLXVIII. — Poeta in compotatione ministrum Heliodo-
rum jubet duo pocula in Nannus et Lydae honorem , in An-
timachi et Mimnermi poetarum, qui eas cecinerunt, toti-
dem , alia deinde in aliorum poetarum honorem insundere.
— 1 νάννους Cod., in sine φερεκάστου, Salmas. φέρ’ εραστών,
Jacobsius φιλεράστου, λ quod epitheton decet poetam qui
nil sine amore jocisque jucundum esse censebat, Ho-
rat. Epist. I, 6,65. » — 3 έμόν Cod., corr. Brunck. —
4 εΐπας Cod.; ε’ίπαις malit Jac., propter εϊπον imperativum
v. 5. Heliodorus ministri nomen est. — 5. « Εϊπον scri-
ptum in Cod. et apographo restituiipro edito είπόν. Est
εϊπον imperativus sormaque legitima; vid. Buttmann. ad
Menon. Excurs. el quae collegi ad Theocr. p. 224. Supra
IX, ep. 732 et infra ep. 212, 218 est εϊπον in apographo.
Beliqui quod inveni editum είπόν in Plan. ep. 23, quum
non memoretur varietas. — 8 ούχί ληνάχαριν apogr. Par.
Versum varie tentatum immutavi et ego ut sensu non
careret. » B. Scii, οίνωθέντ’ ού χλιανεϊτ’ άχαριν. « Sen-
sum esse puto in versibus male depravatis ·. Unum pocu-
lum tibi, o Venus, bibam; reliqua autem jam sine numero.
In hunc sensum corrigendum existimo :
τάλλα δ’ 'Έρωτες,
ώς νήφοντ’ άριθμεϊν, ούχί λίην άχαρι;
aut, quod malim, sine interrogatione : ναίχιλίην άχαρι. »
Jac. Perdi operam et oleum puto in versu hinc prorsus
alieno.
CLXIX) — Poeta se, quum durum dominum jam essu-
gisse se speraverit, in duriorem incidisse queritur. Non
dictum de quo dominio agatur ; sed vere Cephalas de sor-
mosorum puerorum tyrannide accepisse videtur. — 1 είπα
Codex. « Quod όσον είπα, vix dixeram, recte haberet,
si sequeretur καί πικρότερος με κατέσχε. Nunc scribo
εϊπας, quam analocuthiam illustravi praef. ad Com. t. IV,
p. 10. » Meinek. p. 160. Jam Pauwius volebat εϊπας. —
3. « Post hunc versum exciderit distichon, quo alter, cui
poeta serviebat, nominabatur. » Hermann. Nisi scriben-
dum λατρεύσας, qua correctione admissa nihil difsicul-
tatis.
CLXX. — « Deos όρκίους poeta testes facit soederis
cum Athenaeo in convivio juncti. Sed in fine truncatum
videtur epigr. » Jac. Idem Hermanni judicium, nec facile
quis dubitabit. — 1 σπονδήι καί λιβάνω τε καί ο κρητήρι
Cod. — 2. Euripides : απάντων τέρμ’ έχοντες θεοί. Conf,
XIII, ep. 26, 4. — 4 άθηναΐος Cod., corr. Meinek