DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48284#0534
514
ANTHOLOGLE PALATINAE
νήρας άποςυσας γάρ άριπρεπέας τε βροτοϊσι
πάμπαν έδειξε σοφοϊς, οίσιν ενεστι νόος.
38. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
Εις τό αύτό.
Εύρών Κομητας τάς Όμηρείους βίβλους ,
έιοθαρμένας τε κούδαμώς έστιγμένας ,
στίξας διεσμίλευσα τάύτας έντέχνως,
την σαπρίαν ρύψας μέν ώς αχρηστίαν,
γράψας δ’ έκαινουργησα την εύχρηστίαν.
Εντεύθεν οΐ γράφοντες ούκ έσφαλμένως
μαθητιώσιν, ώς έοικε μανθάνειν.
39. ΙΓΝΑΤΙΟΥ.
Ιγνάτιος τάδε τεΰξε σοφής πολύϊδρις άοιδής*
Ιγνάτιος τάδε τεΰξεν , δς ές φάος ήγαγε τέχνην
γραμματικήν, λήθης κευθομένην πελάγει.
39*.
Τα του ΙΙλάτωνος έςερευνήσας βάθη
τα των λογισμών έξερίζωσας πάθη.
40. ΚΟΜΗΤΑ.
Όππότε Παμμεδέοντος έυς πάϊς, ορχαμος άνδρών,
δς πασι θνητοΐσι και άΟανάτοισιν άνάσσει,
άσπαλιεΰσιν έειπε μαθητήσιν πινυτοϊσι*
« Αάζαρος άμμι φίλος φάος έλλιπεν ήελίοιο
5 « οΰποτε, τόφρα κέκευθε τεθρήμερον άπλετος αία.»
Αλλά νέος μέν έκειτο, μεμυκώς χείλεα σιγή,
σώμα τε πυθομενος και δστεα καί χρόα καλόν,
ψυχή δ’ έκ ρεθέων πταμένη άϊδοςδε κατήλθεν,
άρρητον δε φιλοισι γόον καί πένθος εθηκεν ,
ΙΟ έκ πάντων δέ μάλιστα Μάρθη Μαρίη τε δμαίμοις
αύτοκασιγνήταις ·
ψυχής γάρ φιλέεσκον άδελφεδν, οστις έκειτο
μεσσόθι έν νεκάδεσσιν άκήριος, άψυχος αυτως.
Του πότμον γοόωσαι δδυρόμεναί τε έθρήνευν,
15. σήματος εκτοθι ούσαι καί έζόμεναι περί τύμβω.
*Οφρα αέν ήέλιος τρίτον ήνυσεν ήμαρ ές αίαν,
τόφρα δσ καν νεκάδεσσιν έτήκετο Αάζαρος άπνους'
άλλ’ οτε δή τετράτη ροδοειδής ήλυθεν ήώς,
καί τότε δή προσέειπε Οεοΐο πάϊς μεγάλοι ο
20 εύπατρίδησι φίλοις, οΐ πάρ Οεοΰ έκγεγάαντο,
οΐ πέρι μέν βουλή μερόπων, πέρι δ’ ήον απάντων,
ούς έ'κπαγλ’ έφίλησ’, ώσεί θεοΰ υϊας έόντας ,
ήν και άπό γλοοσσ.ης γλυκίων μέλιτος ρέεν αύδή ,
και επεα νιφάδεσσιν έοικότα χειμερίησιν
25 « Ω φίλοι άγλαοθυμοι, έπεί θεός έστί συν άμμι,
« κεκλυτε μευ πάντες τε όσοι θεόν ένδον έχοιτε,
« οφρ ειπω τά με θυμός ένί στήθεσσι κελεύει·
« δεΰτ’ ες Βηθανίην, οθι Αάζαρον έλλιπε θυμός,
« σπευσομεν οττι τάχιστ’, οφρα κλέος άφθιτον ΐσχω·
senectam enim postquam-detersit, mortalibus decentissi-
omnino ostendit doctis, quibus inest mens. [mos·
38. EJUSDEM.
In idem argumentum,
Quum-invenissem Cometas Homericos libros
corruptos nec ullo-modo punctis-distinctos,
distinxi-et scalpello-perpolivi eos secundum-artem,
putredinem eluens quippe ussis-obstaculum,
scripsi vero et-innovavi bonum-usum.
Inde scribentes non mendose
discere -cupiunt, ut par-est discere.
39. IGNATII.
Ignatius haec fecit docti valde-sciens cantils;
Ignatius haec fecit, qui in lucem adduxit artem
grammaticam, oblivii absconditam ponto.
39 *.
Qui Platonis perscrutatus-es profunditatem,
| cogitationum eradicavisti passiones.
40. COMET2E.
I Quando omnium-Rectoris bonus silius, princeps virorum,
qui cunctis mortalibus et immortalibus dominatur,
pisciculos-bamo-venantibus dixit discipulis cordatis :
« Lazarus nobis amicus lucem reliquit solis
nondum, quum celavit jam quartum-diem immensa terra. »
Sed juvenis quidem jacebat, clausis labiis silentio,
corporeque putens et ossibus et pelle pulchra,
anima vero e membris avolans in-orcum descendit,
infandumque amicis ploratum et luctum fecit,
inter omnes vero maxime Marthae ^Mariieque consangui-
germanis-sororibus; [ neis
cx-animo enim diligebant sratrem, qui jacebat
in-medio inter mortuos integer, sic exanimis.
Hujus satum gementes lamentantesque ejulabant,
extra sepulcrum quum-essent et sedentes circa tumulum
Quum sol tertium perfecit diem in terra,
tum utique in mortuis putresiebat Lazarus inanimis;
sed quando quarta roseo-fulgens-vultu venit aurora,
tunc vero dixit dei silius magni
generosis amicis, qui dei nutu nati-erant, [ cunctes,
qui consilio quidem mortales superabant, et superabant
quos mirum-in-modum amavit, ut-qui dei essent silii,
quorum et a lingua dulcior meile manabat vox,
et verba nivium-floccis similia hibernarum :
« 0 amici nobiles-animo, quoniam deus est nobiscum ,
audite me omnes, quotquot deum intus habetis,
ut aperiam quae me animus in pectore jubet.
Agite in Bethaniam, ubi Lazarum reliquit animus,
festinemus quam celerrime, ut decus indelebile habeam;
ANTHOLOGLE PALATINAE
νήρας άποςυσας γάρ άριπρεπέας τε βροτοϊσι
πάμπαν έδειξε σοφοϊς, οίσιν ενεστι νόος.
38. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
Εις τό αύτό.
Εύρών Κομητας τάς Όμηρείους βίβλους ,
έιοθαρμένας τε κούδαμώς έστιγμένας ,
στίξας διεσμίλευσα τάύτας έντέχνως,
την σαπρίαν ρύψας μέν ώς αχρηστίαν,
γράψας δ’ έκαινουργησα την εύχρηστίαν.
Εντεύθεν οΐ γράφοντες ούκ έσφαλμένως
μαθητιώσιν, ώς έοικε μανθάνειν.
39. ΙΓΝΑΤΙΟΥ.
Ιγνάτιος τάδε τεΰξε σοφής πολύϊδρις άοιδής*
Ιγνάτιος τάδε τεΰξεν , δς ές φάος ήγαγε τέχνην
γραμματικήν, λήθης κευθομένην πελάγει.
39*.
Τα του ΙΙλάτωνος έςερευνήσας βάθη
τα των λογισμών έξερίζωσας πάθη.
40. ΚΟΜΗΤΑ.
Όππότε Παμμεδέοντος έυς πάϊς, ορχαμος άνδρών,
δς πασι θνητοΐσι και άΟανάτοισιν άνάσσει,
άσπαλιεΰσιν έειπε μαθητήσιν πινυτοϊσι*
« Αάζαρος άμμι φίλος φάος έλλιπεν ήελίοιο
5 « οΰποτε, τόφρα κέκευθε τεθρήμερον άπλετος αία.»
Αλλά νέος μέν έκειτο, μεμυκώς χείλεα σιγή,
σώμα τε πυθομενος και δστεα καί χρόα καλόν,
ψυχή δ’ έκ ρεθέων πταμένη άϊδοςδε κατήλθεν,
άρρητον δε φιλοισι γόον καί πένθος εθηκεν ,
ΙΟ έκ πάντων δέ μάλιστα Μάρθη Μαρίη τε δμαίμοις
αύτοκασιγνήταις ·
ψυχής γάρ φιλέεσκον άδελφεδν, οστις έκειτο
μεσσόθι έν νεκάδεσσιν άκήριος, άψυχος αυτως.
Του πότμον γοόωσαι δδυρόμεναί τε έθρήνευν,
15. σήματος εκτοθι ούσαι καί έζόμεναι περί τύμβω.
*Οφρα αέν ήέλιος τρίτον ήνυσεν ήμαρ ές αίαν,
τόφρα δσ καν νεκάδεσσιν έτήκετο Αάζαρος άπνους'
άλλ’ οτε δή τετράτη ροδοειδής ήλυθεν ήώς,
καί τότε δή προσέειπε Οεοΐο πάϊς μεγάλοι ο
20 εύπατρίδησι φίλοις, οΐ πάρ Οεοΰ έκγεγάαντο,
οΐ πέρι μέν βουλή μερόπων, πέρι δ’ ήον απάντων,
ούς έ'κπαγλ’ έφίλησ’, ώσεί θεοΰ υϊας έόντας ,
ήν και άπό γλοοσσ.ης γλυκίων μέλιτος ρέεν αύδή ,
και επεα νιφάδεσσιν έοικότα χειμερίησιν
25 « Ω φίλοι άγλαοθυμοι, έπεί θεός έστί συν άμμι,
« κεκλυτε μευ πάντες τε όσοι θεόν ένδον έχοιτε,
« οφρ ειπω τά με θυμός ένί στήθεσσι κελεύει·
« δεΰτ’ ες Βηθανίην, οθι Αάζαρον έλλιπε θυμός,
« σπευσομεν οττι τάχιστ’, οφρα κλέος άφθιτον ΐσχω·
senectam enim postquam-detersit, mortalibus decentissi-
omnino ostendit doctis, quibus inest mens. [mos·
38. EJUSDEM.
In idem argumentum,
Quum-invenissem Cometas Homericos libros
corruptos nec ullo-modo punctis-distinctos,
distinxi-et scalpello-perpolivi eos secundum-artem,
putredinem eluens quippe ussis-obstaculum,
scripsi vero et-innovavi bonum-usum.
Inde scribentes non mendose
discere -cupiunt, ut par-est discere.
39. IGNATII.
Ignatius haec fecit docti valde-sciens cantils;
Ignatius haec fecit, qui in lucem adduxit artem
grammaticam, oblivii absconditam ponto.
39 *.
Qui Platonis perscrutatus-es profunditatem,
| cogitationum eradicavisti passiones.
40. COMET2E.
I Quando omnium-Rectoris bonus silius, princeps virorum,
qui cunctis mortalibus et immortalibus dominatur,
pisciculos-bamo-venantibus dixit discipulis cordatis :
« Lazarus nobis amicus lucem reliquit solis
nondum, quum celavit jam quartum-diem immensa terra. »
Sed juvenis quidem jacebat, clausis labiis silentio,
corporeque putens et ossibus et pelle pulchra,
anima vero e membris avolans in-orcum descendit,
infandumque amicis ploratum et luctum fecit,
inter omnes vero maxime Marthae ^Mariieque consangui-
germanis-sororibus; [ neis
cx-animo enim diligebant sratrem, qui jacebat
in-medio inter mortuos integer, sic exanimis.
Hujus satum gementes lamentantesque ejulabant,
extra sepulcrum quum-essent et sedentes circa tumulum
Quum sol tertium perfecit diem in terra,
tum utique in mortuis putresiebat Lazarus inanimis;
sed quando quarta roseo-fulgens-vultu venit aurora,
tunc vero dixit dei silius magni
generosis amicis, qui dei nutu nati-erant, [ cunctes,
qui consilio quidem mortales superabant, et superabant
quos mirum-in-modum amavit, ut-qui dei essent silii,
quorum et a lingua dulcior meile manabat vox,
et verba nivium-floccis similia hibernarum :
« 0 amici nobiles-animo, quoniam deus est nobiscum ,
audite me omnes, quotquot deum intus habetis,
ut aperiam quae me animus in pectore jubet.
Agite in Bethaniam, ubi Lazarum reliquit animus,
festinemus quam celerrime, ut decus indelebile habeam;