Dübner, Friedrich [Editor]; Cougny, Edme [Editor]: Epigrammatum anthologia Palatina: cum planudeis et appendice nova epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum, annotatione inedita Boissonadii, ... apparatu critico instruxit ; graece et latine (2) (Parisiis: Firmin-Didot, 1872)

592

anthologle palatine

« Ούτος έμός γενετής γνήσιος, ού Κρονίδης. »
313. ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
Εις ανδριάντα Πτολεμαίου ρήτορος έν Αντιόχεια.
α. Είκών, τίς σ' άνέθηκε; β. Λόγοι. α. Τίνος εί;
[β. Πτολεμαίου,
α. Ποιου; β. Του Κρητός. α. Τεΰ χάριν ; β. ’Λντ’
[αρετής,
α. Της ποδαπης; β. Πάσης. α. Της ές τινας; β. Ες
[δικολέκτας.
α. Και ξύλον αρκεί; β. Ναι'· χρυσίον ού δέχεται.
314. ΑΡΑΒΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ.
Εικόνα Λογγίνω χρυσέην πόλις είχεν οπάσσαι,
εί μη πότνα Δίκη χρυσόν άπεστρέφετο.
315. ΘΩΜΑ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ.
'Ρητορικής ιοιλέω τρεις αστέρας, ούνεκα μούνοι
πάντων ρητηρων είσίν άρειότεροί'
σεΐο πόνους φιλέω, Δημοσθενες- είμί δέ λίην
καί φιλαριστείδης καί φιλοΘουκυδίδης.
31G. ΜΙΧΑΗΛΙΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ.
Εις εικόνα Αγαθίου Σχολαστικού.
Η πόλις Άγαθίαν τον βητορα, τον στι/αοιδόν,
δίζυγος εύεπίης ρυθμόν άγασσαμένη ,
ώς μητηρ έτέλεσσεν εφ* υίέϊ, καί πόρε τηνδε
εικόνα , καί στοργής μάρτυρα καί σοφίης·
Μεμνόνιον δέ τοκηα , κασίγνητόν τε συν αύτώ
εστησεν, γενεής σύμβολα σεμνότατης.
317. ΠΑΛΛΑΔΑ.
Κωφόν άναυδον δρών τον Γέσσιον, εί λίθος έστί,
Δήλιε, μαντεύου, τίς τίνος έστί λίθος.
318. ΑΔΗΑΟΝ.
Εις εικόνα ρήτορος άφυοϋς.
Τίς σέ τον ού λαλέοντα τύπω βητηρος έγραψε;
Σιγάς, ού λαλέεις· ούδέν δμοιότερον.

« Hic meus parens verus, non Saturnius. »
313. ANONYMI.
In statuam Ptolemsei rhetoris Antiochiae.
a. Imago, quis te erexit? b. Eloquentia, a. Cujus es?
[ b. Ptolemaei,
a. Cujatis? b. Cretis, a. Quamob rem ? b. Ob virtutem.
a. Quamnam? b. Omnem, a. In quosnam? E Causidicos.
[ lemaius.
a. Et lignum sat est ? b. Nee : aurum non admittit Pio-
314. ARABII SCHOLASTICI.
Imaginem Longino auream urbs potuisset parare ,
ni augusta Justitia aurum aversaretur.
315. THOstLE SCHOLASTICI.
Rhetoricae diligo tria sidera, quod sola
omnibus oratoribus sunt praestantiora;
tuos labores amo, o Demosthenes : sum vero valde
et Aristidis et Thucydidis-studiosus,
316. MICHAELH GRAMMATICI.
In imaginem Agathiee Scholastici.
Urbs Agathiam, illum oratorem, illum poetam,
duplicis in-dicendo-elegantiae rhythmum admirata,
tanquam mater exegit in-filio agens, et praestitit hanc
imaginem, et pietatis testem et in-litteris-sollertiac;
Memnonium quoque patrem, fratremque cum illo
posuit, familiae monumenta gravissimae.
317. PALLAD.E.
ί Mutum elinguem videns Gessium, si lapis est,
o Apollo, vaticinare quis et cujus sit Iapis (stetwa).
318. INCERTI.
In imaginem rhetoris sine ingenio.
Quis te non loquentem sub figura rhetoris pinxit?
Taces, non loqueris : nihil similius.

3x3. INCERTI,
de imagine Ptolemaei, Λnliochice.
Quis dedit effigiem ? — Doctrina. — Quis est? — Ptole-
[ nitetis. —
Cujas? — Cres. —At quo nomine? — Pro meritis.—
Quod genus ?— Omne genus.— Quos erga ?— Jura loquen-
Sat lignum est? — Aurum non cupit ipse sibi. [tes. —
3l4· ARABII ORATORIS.
Aurea Lopgiuo data ab urbe fuisset imago,
Aurum ni juris sperneret alma Dea.
3l5. THOMZE ORATORIS.
Eloquii veneror tria sidera, prae quibus omnis
Est oratorum cetera turba nihil.
Magni te lacio, Demosthenes : et mihi magni
Tu quoque, Aristide, tu quoque, Thucydide.

3l6. MICHAELH GRAMMATICI.
Haec urbs Agathiie geminam mirata loquelam
(Nam pariter vates atque disertus erat),
Pro nato voti rea mater imagine donat
Ipsius ex meritis et pietate sua;
Memnoniumque patrem juxta fratremque locavit,
Sanguine quam claro sit satus ille, notans.
317. PAT.LADAE.
Gessius en hic stat mutus, sine voce ; lapisne est?
Vates Phcebe, lapis dic sit utrius uter.
3 18. INCERTI,
de imagine inepti rhetoris.
Quis, precor, elinguem te tanquam rhetora pinxit :
Nil ais, ecce, taces? nil tibi tam simile.