DOI Artikel:
Nerutsos, Tassos D.: Sēmeiōseis epi deka momiais elleno-rōmaïkēs kai byzantinēs epochēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13162#0117
173
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΠΙ ΔΕΚΑ ΜΟΜΙΑΙΣ
174
ραν τινά έποχήν' αί φέρουσα» τήν έπισημείωσιν αυ-
τήν μομίαι εϊνε της ρωμαϊκής ή της αρχομένης
βυζαντινής περιόδου.
Ή σορός ουδέν φέρει άλλο ποίκιλμα'—ταινία
επιμήκης ίερογλύφου επιγραφής κατέρχεται άπο του"
στήθους έπι τους πόδας της σοροΟ λέγουσα ταόε'
« Προσκύνημα Όσίριδι τω έν Άμένθει,πολιούχω
» Αβύδου" και Σωχ άρει-Όσίριδι προστάτη Χεμ-
» μεως' και Φθα-Σωχάρει-Όσίριδι, μεγάλω θεώ"
» και Άνούοιδι τω έν τοις ταφείοις' και Ισιοι και
» "Ωρω" Ίνα παράσχωσι πάντα τά καθαγιζόμενα
» καλά και εύχάριστα τή σκια του έν Οσίριδι τε-
» λειωθέντος Σηχέμ υίοΰ τοΰ Ταχήρ ».
Ή έπίκλησις Όσίριδος του έν Άφένθει μετα-
φραστέα Όσίριδος χθονίου' κατά Πλούταρχον, έν
τω περί "Ισιδος και Όσίριδος βιβλίω, οί Αιγύπτιοι
(( τον νποχθόνιον τόπον, εις βν οϊ'ονται τάς ψυχάς
άπέρχεσθαι, Άμένθην καλοΰσι ».
Παρά πόδας της σοροΟ εινε ιχνογραφημένοι δύω
ιεροί κύνες έπι στηρίγματος κατακείμενοι' ούτοι εινε
οί δύω ιεροί τω Άνούοιδι κύνες '^\>γοτ:ου.·κοί,οί έπι
τή οδηγία των ψυχών εις τάς ούρανίους ή ύποχθο-
νίους περιπλανήσεις αυτών τεταγμένοι. (1)
Αριθ. 2.
Μομία παιδός. Ευλίνη σορός ανθρωποειδής χρώ-
ματος έουθροΰ"τό πρόσωπον κίτρινον, και της κε-
φαλής το περικάλυμμα κυανοΰν. Επί τον τραχη-
.λον εινε έζουγραφημένον περιδέραιον έκ ταινιών
επαλλήλων κίτρινων και κυανών" κάτωθεν ταινία
ίερογλύφου επιγραφής από του περιδεραίου εις τους
πόδας καταλήγουσα' ή έπιγρα^ή φέρει τάδε.
α Προςκύνημα Όσίριδι τω έν Άμένθει, μεγάλω
» θεώ, πολιούχω Αβύδου, και Άνούβιδι τω έν τοις
» ταφείοις' Ίνα παράσχωσι τους νενομισμένους κα-
» Οαγισμούς τή σκια τοΟ Ταχήρ. »
Κατά τήν παρά τοις άρναίοις Αίγυπτίοις θεοσο-
φίαν ο άνθρωπος ήτο όν σύνθετον έκ τεσσάρων στοι-
χείων πρώτον, το έπι γης όρατον σάρκινον σώμα
(I) Τή; αριθ. 1 Ξ-'.γραιή; τό ίερογλυ:?·.κόν χείμενον δεν απει-
κονίσΟη έν τω πίναχι, ά'τε όν λίαν ά-εσβεσμε'νον χαί ϊυσοιάζριτον.
Κ. Δ. Μ.
(ΧΑΤ), τό μετά θάνατον παραδιοόμενον τοΓς έντα-
φιασταϊς προς ταριχείαν και ταφήν εις τάς κατά τό-
πους νεκροπόλεις, δεύτερον, ή άνευ τοΰ σώματος
περιπλανωμένη σκια ( ΚΑ.), ή κατά καιρούς εις τον
τάφον είσερχομένη καίέκ τούτου έξερχομένη, συν-
τελοΰσα έν Άιδου τάς άλλοτε έπι ζωής και ύπέρ γήν
τοΰ προκειμένου νεκροΰ έργασίας' οί έπι της νεκρο-
θήκης έπιγραφαί και τά έπι τών στηλών προσκυ-
νήματα αιτούνται παρά τών χθονίων θεών, Ίνα πα-
ράσχωσι τάς νενομισμένας χοάς και τά συνήθη κα-
θαγιζόμενα επί τών τάφων τή τοΰ μεταστάντος σκια,
ίνα μή μένη άσιτος και1 λιμώττουσα κατά τάς έν
Άιδου παντοίας αύτής μέχρι τελειώσεως περιπλανή-
σεις" τρίτον, ή καθ' έαυτήν ΐΗχή (ΒΑ) ήτοι ή
τάς εύθύνας τών πράξεων τοΰ ύπέρ γήν άνθρώπου
φέρουσα νοητή ουσία, ή μετά θάνατον ένώπιον τοΰ
δικαστηρίου τών έν "Αιδου κριτών εις αϊωνίαν δικαί-
ωσιν ή κατάκρισιν παρισταμένη' τέταρτον, της ψυ-
χής αύτής τό φαεινόν και αΐθέριον πνεύμα (ΧΟΥ),
απόρροια τοΰ άϊοίου φωτός τής θεότητος, τό μετά
τήν έν Άιδου δικαίωσιν κο-ί τελειότητα τής ψυχής
εις τήν φωταυγή θεότητα έπιστρέφον, ένούμενον
αύτή και φωτοφανεία καταυγάζον.
Αριθ. 3.
ώυλίνη σορός άνθρωποειδής, χρώματος μέλανος,
μετά ποικιλμάτων και ίερογλύφων κίτρινων" τό πρό-
σωπον εϊνε χρώματος ωχ ρου. Περί τον τράχηλον
εινε έζωγραφημένον περιδέραιον μαργαριτών κίτρι-
νων. Κάτωθεν τοΰ περιδεραίου παρίσταται ή θεά
Νοΰθ, ή εΐκονίζουσα τον ούράνιον θόλον, οέρουσα
δίσκον έπ'ι κεφαλής και έν αύτω έπίγραφον τό δνο-
μά της" ή θεά διαφυλάττει υπό τήν σκέπην τών
πτερύγων της τό προκείμενον σώμα" έπι τά δεξιά
και έπι τά άριστερά τής θεάς, εϊνε έζωγραφημένοι
οί δύω τοΰ Όρου οφθαλμοί οί καλούμενοι Ονθα,
οί κατά Πλούταρχον συμοολικώς είκονίζοντες τον
ήλιον και τήν σελήνην τοΰ ούρανοΰ τά δύω κύρια
άστρα.
Εκατέρωθεν τής εικόνος τής Νοΰθ έπιγέγρχπται
έν τρισί γραμμαίς'
α Σοι τή έν Όσίριδι τελειωθείση τάδε λέγει Νοΰθ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΠΙ ΔΕΚΑ ΜΟΜΙΑΙΣ
174
ραν τινά έποχήν' αί φέρουσα» τήν έπισημείωσιν αυ-
τήν μομίαι εϊνε της ρωμαϊκής ή της αρχομένης
βυζαντινής περιόδου.
Ή σορός ουδέν φέρει άλλο ποίκιλμα'—ταινία
επιμήκης ίερογλύφου επιγραφής κατέρχεται άπο του"
στήθους έπι τους πόδας της σοροΟ λέγουσα ταόε'
« Προσκύνημα Όσίριδι τω έν Άμένθει,πολιούχω
» Αβύδου" και Σωχ άρει-Όσίριδι προστάτη Χεμ-
» μεως' και Φθα-Σωχάρει-Όσίριδι, μεγάλω θεώ"
» και Άνούοιδι τω έν τοις ταφείοις' και Ισιοι και
» "Ωρω" Ίνα παράσχωσι πάντα τά καθαγιζόμενα
» καλά και εύχάριστα τή σκια του έν Οσίριδι τε-
» λειωθέντος Σηχέμ υίοΰ τοΰ Ταχήρ ».
Ή έπίκλησις Όσίριδος του έν Άφένθει μετα-
φραστέα Όσίριδος χθονίου' κατά Πλούταρχον, έν
τω περί "Ισιδος και Όσίριδος βιβλίω, οί Αιγύπτιοι
(( τον νποχθόνιον τόπον, εις βν οϊ'ονται τάς ψυχάς
άπέρχεσθαι, Άμένθην καλοΰσι ».
Παρά πόδας της σοροΟ εινε ιχνογραφημένοι δύω
ιεροί κύνες έπι στηρίγματος κατακείμενοι' ούτοι εινε
οί δύω ιεροί τω Άνούοιδι κύνες '^\>γοτ:ου.·κοί,οί έπι
τή οδηγία των ψυχών εις τάς ούρανίους ή ύποχθο-
νίους περιπλανήσεις αυτών τεταγμένοι. (1)
Αριθ. 2.
Μομία παιδός. Ευλίνη σορός ανθρωποειδής χρώ-
ματος έουθροΰ"τό πρόσωπον κίτρινον, και της κε-
φαλής το περικάλυμμα κυανοΰν. Επί τον τραχη-
.λον εινε έζουγραφημένον περιδέραιον έκ ταινιών
επαλλήλων κίτρινων και κυανών" κάτωθεν ταινία
ίερογλύφου επιγραφής από του περιδεραίου εις τους
πόδας καταλήγουσα' ή έπιγρα^ή φέρει τάδε.
α Προςκύνημα Όσίριδι τω έν Άμένθει, μεγάλω
» θεώ, πολιούχω Αβύδου, και Άνούβιδι τω έν τοις
» ταφείοις' Ίνα παράσχωσι τους νενομισμένους κα-
» Οαγισμούς τή σκια τοΟ Ταχήρ. »
Κατά τήν παρά τοις άρναίοις Αίγυπτίοις θεοσο-
φίαν ο άνθρωπος ήτο όν σύνθετον έκ τεσσάρων στοι-
χείων πρώτον, το έπι γης όρατον σάρκινον σώμα
(I) Τή; αριθ. 1 Ξ-'.γραιή; τό ίερογλυ:?·.κόν χείμενον δεν απει-
κονίσΟη έν τω πίναχι, ά'τε όν λίαν ά-εσβεσμε'νον χαί ϊυσοιάζριτον.
Κ. Δ. Μ.
(ΧΑΤ), τό μετά θάνατον παραδιοόμενον τοΓς έντα-
φιασταϊς προς ταριχείαν και ταφήν εις τάς κατά τό-
πους νεκροπόλεις, δεύτερον, ή άνευ τοΰ σώματος
περιπλανωμένη σκια ( ΚΑ.), ή κατά καιρούς εις τον
τάφον είσερχομένη καίέκ τούτου έξερχομένη, συν-
τελοΰσα έν Άιδου τάς άλλοτε έπι ζωής και ύπέρ γήν
τοΰ προκειμένου νεκροΰ έργασίας' οί έπι της νεκρο-
θήκης έπιγραφαί και τά έπι τών στηλών προσκυ-
νήματα αιτούνται παρά τών χθονίων θεών, Ίνα πα-
ράσχωσι τάς νενομισμένας χοάς και τά συνήθη κα-
θαγιζόμενα επί τών τάφων τή τοΰ μεταστάντος σκια,
ίνα μή μένη άσιτος και1 λιμώττουσα κατά τάς έν
Άιδου παντοίας αύτής μέχρι τελειώσεως περιπλανή-
σεις" τρίτον, ή καθ' έαυτήν ΐΗχή (ΒΑ) ήτοι ή
τάς εύθύνας τών πράξεων τοΰ ύπέρ γήν άνθρώπου
φέρουσα νοητή ουσία, ή μετά θάνατον ένώπιον τοΰ
δικαστηρίου τών έν "Αιδου κριτών εις αϊωνίαν δικαί-
ωσιν ή κατάκρισιν παρισταμένη' τέταρτον, της ψυ-
χής αύτής τό φαεινόν και αΐθέριον πνεύμα (ΧΟΥ),
απόρροια τοΰ άϊοίου φωτός τής θεότητος, τό μετά
τήν έν Άιδου δικαίωσιν κο-ί τελειότητα τής ψυχής
εις τήν φωταυγή θεότητα έπιστρέφον, ένούμενον
αύτή και φωτοφανεία καταυγάζον.
Αριθ. 3.
ώυλίνη σορός άνθρωποειδής, χρώματος μέλανος,
μετά ποικιλμάτων και ίερογλύφων κίτρινων" τό πρό-
σωπον εϊνε χρώματος ωχ ρου. Περί τον τράχηλον
εινε έζωγραφημένον περιδέραιον μαργαριτών κίτρι-
νων. Κάτωθεν τοΰ περιδεραίου παρίσταται ή θεά
Νοΰθ, ή εΐκονίζουσα τον ούράνιον θόλον, οέρουσα
δίσκον έπ'ι κεφαλής και έν αύτω έπίγραφον τό δνο-
μά της" ή θεά διαφυλάττει υπό τήν σκέπην τών
πτερύγων της τό προκείμενον σώμα" έπι τά δεξιά
και έπι τά άριστερά τής θεάς, εϊνε έζωγραφημένοι
οί δύω τοΰ Όρου οφθαλμοί οί καλούμενοι Ονθα,
οί κατά Πλούταρχον συμοολικώς είκονίζοντες τον
ήλιον και τήν σελήνην τοΰ ούρανοΰ τά δύω κύρια
άστρα.
Εκατέρωθεν τής εικόνος τής Νοΰθ έπιγέγρχπται
έν τρισί γραμμαίς'
α Σοι τή έν Όσίριδι τελειωθείση τάδε λέγει Νοΰθ