Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1884 (1885))

59

ΣΚΓΦΟΙ ΒΟΙΩΤΙΚΟΙ ΔΤΟ

60

μάλιστα ή της Νίκης και ή τού θυμ.οείδους ίππου τοΰ χιτώνος της 'Αλαζόνος ύπάρ^ουσι σκληρότη-

τής Αλαζόνος, εί και τό μέγεθος τού ΐππου του- τές τίνες, έν ω ή πτύχωσις τοΟ ιματισμού των

του φαίνεται μοι μεΓζον τοΟ δέοντος σχετικώς προς Νηρηίδων εϊνε δλος άμεμπτος, ή ύπ' άριθμον 1

τήν έπιβαίνουσαν αύτου μορφήν, εξαίρετος εϊνε ή πίν. Δ'. κεφαλή έ'χει τι το αύστηρόν έν ταϊς

στάσις και ή διάθεσις των μορφών, επιτυχέστατη μορφαΐς και ούχί επιμελή τήν έξεργασίαν, έν ω

ή εκφρασις έν ταΐ'ς κεφαλαΐ'ς, 6 ανδρικός δηλ. και διάφορος ολως εϊνε ή ύπ' άριθμον 2 του αύτοΟ

ούτως ειπείν αθλητικός χαρακτήρ έν τη κεφαλή πίνακος γυναικεία κεφαλή, κτλ. Άλλ' εΐς έσχε-

τής Άμαζόνος (πίν. Δ'. αριθ. 1), ή μελαγχολία διογράφησε βεβαίως αύτά μετάσχων και της έκ-

και οιονεί ρεμβασμός έν τη ύπ' αριθμόν 2 τοΰ τελέσεως, και οδτος φαίνεται ων θρασυμήδης δ

Δ'. πίνακος γυναικεία κεφαλή, ή του θανάτου Πάριος, διότι αφ οδ οδτος έποίησε τό έν τώ

αγωνία έν τή ύπ' αριθμόν 4 του αυτού πίνακος ναώ χρυσελεφάντινον άγαλμα τοΟ "Ασκληπιού

και το ίσ·/υρόν πάθος έν τη του στενάζοντος [Πάνο. 2,27,2) αύτός οδτος θά εσχεν δπωσδή-

Κενταύρου, και τέλος χαριεστάτη εϊνε ή διάταξις ποτε και τήν έποπτείαν επί τών προς έπικόσμησιν

και πτύγωσις του ιματισμού, μάλιστα έν έκατέρα τών αετωμάτων τοΟ ναοϋ έκτελουμένων πλαστι-

τών Νηρηίδων και έν τή Νίκη, άναπολοΰσα ήμΓν κών έργων.

ιδίως τα έκ τοΟ θωρακείου τοΟ ναοΟ της Απτέρου Οΰτω προέβημεν εις ίκανάς εικασίας ώς προς

Νίκης ανάγλυφα. Έκ τών γνωρισμάτων δέ του- τήν άρχαιολογικήν έρμηνείαν τών προκειμένων ερ-

των ορμώμενοι δυνάμεθα να άναγάγωμεν τα ύπ' γων. Αί εϊκασίαι δ αδται συμφωνοΰσι και κρατύ-

έξέτασιν έ'ργα εις τους πρώτους χρόνους της Δ'. νουσιν άλλήλας. Ό ναός ώκοδομεϊτο, ώς είπομεν,

έκατονταετηρίδος, εις τήν έποχήν δηλ. έκείνην μετά τον Παρθενώνα και θά έπερατώθη άρχιτεκτο-

καθ' ήν ή τέχνη έτρέπετο εις τήν παράστασιν ψυ- νικώς έν τοις μεταξύ της Ε'. και Δ'. έκατονταετη-

χικών κατ' έξοχήν παθημάτων και έγένετο χαρι- ρίδος χρόνοις, άλλ' εις τήν έποχήν ταύτην άνάγει

εστέρα ώς προς τήν διάθεσιν τοΰ ίματισμοΟ και ήμάς και δ τρόπος της έργασίας τών ύπ' έξέτασιν

διάπλασιν τών μορφών. Ταύτα δέ τά γνωρίσματα, έργων. Τά εργα ταΰτα φαίνονται προϊόντα της άπό

ή διάθεσις τών μορφών και τό έλατήριον, ων ανά- του Φειδίου όρμηθείσης Αττικής σχολής , άλλ' δ

λογα ύπάρχουσιν, ώς άνωτέρω έλέχθη, έν τοις ερ- θρασυμήδης άνηκε κατά μεγίστην πιθανότητα ε'ις

γοις τοΰ Παρθενώνος, τοΰ ναού της 'Απτέρου Νί- τήν σχολήν ταύτην (ΒπίΠΠ Οβ8θ1ΐ. (1. £Γ.

κης και μάλιστα τοΟ ναοΰ τού Απόλλωνος έν Φι- Κϋ.Π«ΐ1βΓ I σ. 246), άφ' οδ τό ύπ' αύτου ποιηθέν

γαλία, και έ'τι τό ύποκείμενον τών παραστάσεων, χρυσελεφάντινον άγαλμα τοΰ Ασκληπιού ήτο το-

ταύτα πάντα πείθουσιν ήμάς νά άποδώσωμεν τά σοΰτον παρεμφερές τοις έ'ργοις τού Φειδίου, ώστε

προκείμενα εργα εις τήν άπό τού Φειδίου ορμηθεί- μεταγενέστεροι συγγραφείς, οίον δ Άθηναγόρας.

σαν Άττικήν σχολήν. Δεν έξετελέσθησαν δ' αύτά άπέδιδον αύτό τω Φειδία,
ύπό ενός τεχνίτου άλλ' ύπό πολλών, διότι διαφορά

ύπάρχει έν τη έκτελέσει. Έν τη πτυχώσει λ. χ. Π. ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ.

ΣΚΥΦΟΙ ΒΟΙΩΤΙΚΟΙ ΔΥΟ

( Όρα πίν. 5 ).

Έν τω Ε'. πίνακι άπεικονίζονται εκτυποι παρα- Τανάγρας της Βοιωτίας και άγορασθέντων ού πρό
στάσεις σκύφων δύο πήλινων , προερχομένων έκ πολλού ύπό της Αρχαιολογικής Εταιρίας. Είναι