Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1884 (1885))

179

ΓΛΥΠΤΑ ΕΡΓΑ ΕΞ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ

180

» θεώ, πολιούχω Αβύδου" και Σωχάρει - Όσίριδι
» προστάτη Χέμμεως' καΐ Άνούβιδι τω έντοϊς τα-
» φείοις' καί Ίσιδι τή μεγάλη Μητρί και βασιλίσση
.» τών ούρανών, τη [τιμωμένη] έν ΧέμμεΓ ίνα πα-
» ράσχωσι τά νομιζόμενα έναγίσματα και ζύθου
» χοάς, και πάν αγαθόν, τη σκιά Άπίωνος, τοΟ
» επικαλουμένου Χαίριδος, υίοΰ Πιμάϊος. »

Παρά πόδας είνε έζωγραφισμένοι οί ιεροί τω
Άνούβιδι δύω κύνες <\)ογ^οπου.Ί:οί.

Ή σορός ήνοίχθη προ της εις Αθήνας αποκομί-

σεως της" ή έν αύτη μομία εύρέθη σψα και θαυ-
μάσιου διατηρήσεως- ή χρυσή εντάφιος προσωπίς,
τά επί τών προσθίων τοΟ σώματος εξ αποκοπών να-
στοχάρτου σχηματιζόμενα ποικίλματα και εικόνες,
και αύτή ή δια λεπτών λωρίδων εκ σινδόνης βύσ-
σινου σπαργάνωσις τοΰ νεκροΟ, μαρτυροΟσιν άκραν
καλλιτεχνίαν' πράγματι ή μομία αύτή είναι μνη-
μείον άξιόλογον της καλής πτολεμαϊκης εποχής.

■ΆΛεξατόρεία, μηγΙ Σεπτεμβρίω 188Ί.

ΤΑΣΣΟΣ Δ. ΝΕΡΟΥΤΣΟΣ.

ΓΛΥΠΤΑ ΕΡΓΑ ΕΞ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ

(Όρα πιν. 8).

Έν τω 8ν πίνακι τοΟ προηγουμένου τεύχους της
Αρχαιολογικής Εφημερίδος έδημοσιεύθησαν λιθο-
γραφικαί άπεικονίσεις (Ί) εξ ίχνογραφήματος τοΟ
γνωστοΰ ΟΐΙΗβΓοη γλυπτών τίνων έργων αρχαϊκής
τέχνης, τά οποία ήνεγκεν εις φώς ή μέχρι τοοδε
σκαφή τών έν Έλευσίνι ιερών τόπων. Πάντα ευρέ-
θησαν έν τή αρχαία έπιχώσει της αύλης τοΟ ΝαοΟ
ύπο τήν άσβεστόκτιστον αύτης πλακόστρωσιν. Το
πρώτον τούτων (1 και 1α) κατ ενώπιον και έν κα-
ταγραφή άπεικονισθέν σύγκειται, ώς βλέπει Ό ανα-
γνώστης εκ δύο τεμαχίων. Κατ'άρχάς ήνεγκεν ή
σκαπάνη εις φώς τό έτερον τούτων έν τω χώρω τω
μεταξύ τοΟ έξ ωμών πλίνθων τοίχου και της βο-
ρειανατολικής γωνίας της Στοάς, εις βάθος ο περί-
που Γ. Μ. ύπό τό δάπεδον αύτης κατά Αύγουστον
τοΰ 1882. Τό από της όσφύος και κάτω μέρος εύ-
ρέθη μετά τινας ήμέρας εις ίκανήν άπο του πρώτου
άπόστασιν προς ανατολάς. Έπί πολύ έδίστασα και
εγώ αύτός- άν όντως ενός και τοΰ αύτοΰ κορμού
ήσαν τά δύο ταύτα τεμάχια, άλλ' έπί τέλους έπεί-
σθην και πιστεύω ό'τι προ τοΰ πρωτοτύπου πείθεται
πάς τις ό'τι ούτως έχει τό πράγμα. Ό λίθος αμφο-
τέρων τών τεμαχίων φαίνεται μοι ων ό αύτός και
κατά πάσαν πιθανότητα πάριος, το όλον δε σωζό-
μενον ύψος είναι 0,38 Γ. Μ.

(1) 'ΛπεικονίσΟησαν τά ρ.Ιν ΰπ'άριθ. 3 και 6 έ'ργα εις τούτου
πραγματικοί των μεγέθους τά 8ε λοιπά πάντα εις τό

Τό έργον περιηλθεν ήμϊν, ώς βλέπει δ αναγνώ-
στης, σφόδρα κεκολοβωμένον* τών ά'κρων ιδίως
ούδέν άλλο σώζεται ή ό αριστερός βραχίων μέχρι
που τοΰ άγκώνος, δεικνύων ό'τι ή χειρ κατά τήν
πάνυ άρχαϊκήν τέχνην προς τά κάτω και τω σώ-
ματι παράλληλος τεταμένη έστηρίζετο κατά τό άρι-
στερόν ϊσχίον εις τήν έκεϊ που ύποδηλουμένην θέ-
σιν (1α), και δ λαιμός κατά τά πλείστον. Σώζεται
δε ωσαύτως και της κόμης μέρος, ίκανά διατηρη-
σάσης έρυθροΰ χρωματισμού" ίχνη και όπισθεν μεν
κατά τήν του Τενεάτου Απόλλωνος και τών όμοιων
αύτώ έργων διασκευασμένης, έμπροσθεν δε κατα-
πιπτούσης έπί τοΰ στήθους εις πλοκάμους (ανά
τρεΓς εκατέρωθεν) δίκην ν.ου.ζο\ογίου πεποιημέ-
νους, οΐοί είσι και άλλων πολλών αρχαϊκών έργων
καί της εκ Δήλου πτερωτής μορφής (ΒαΙΙ. ά. €.
ΗβΠ. 1879 ρΐ- VI καί VII). Ή δεξιά χειρ κρατοΰσά
τι έκλινε πιθανώς προς τό στήθος" ούτω πως του-
λάχιστον δύναται νά έξηγηθή, νομίζω, μικρόν τι
τοΰ λίθου κατά τον δεξιόν μαστόν εξόγκωμα. Ίστατο
δε όλως άκαμπτος καί έν άπολύτω ηρεμία ή είκο-
νιζοαένη καί ούδεμία αμφιβολία ότι οί πόδες έπά-
τουν τό έδαφος εις τήν αυτήν παράλληλον γραμ-
μήν, ήτοι ουδετέρου αύτών Τΐροι^ίγ^ονχος.

Καί ταΰτα μεν συνήθη καί γνωστά" άλλά τά
της ενδυμασίας τοΰ ήμετέρου αγαλματίου είναίπως
όχι άνάξια προσοχ_ής* ένδύματος πλαστικώς δεδη-