DOI Artikel:
Dragatsēs, Iakōvos Ch.: Epigraphai ek Peiraiōs, [3]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13162#0128
193
ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΚ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
194
Άρίσεμ
ος : κάλος
Πολυτί
ρ. ε : Λοα(κ)
ητοι
Ά ρ ίση ρ.ο ς καλός,
Πολυτίρ.η, Λαί(κ).
Τά γράμματα αρχαϊκά δλως, ώς και δ χωΡι~
σμός οιά τριών στιγμών, αί'τινες έλλείπουσι μετά
το κα2ός. Δυσνόητος ή τελευταία λέξις' το Κ
είνε αρά γε άντί τοΟ Σ εσφαλμένως ; διότι τά δύο
πλάγια σκέλη μάλλον διακρίνονται της καθέτου
κεραίας" τότε σχηματίζεται έτερον κύριον όνομα
Λα'ις. Ούδ' Ό σκοπός της επιγραφής εύδιάγνωστος.
Τπομιμνήσκει πως ό'μως αύτη τά παρά τω Λου-
κιανφ εκείνα : « "Απιθυ, <ρησί ττρός τον ναύκΐη-
ροτ Έρμότψοτ ή τά έν τω Κεραμεικω άνάγνωθο,
δπον κατεανϊ\Μτενται υμών τά ονόματα » ( Έτ.
Διαλ. 4,2).
Όμοίως και την έπιγραφήν τήν άνευρεθεΐ'σαν
κατά τάς άνασκαφάς τάς εν τω έ'ξω Κεραμεικφ έν
Αθήναις τήν δε :
ΚΩΜΟΣΚΑΛΟΣ
εις ήν είχε προστεθή κάτωθεν
ΚΑΙ Ο Γ Ρ Α Υ Α Σ
ήν πρό ετών ικανών ειδον επί του επιχρίσματος τοΟ
μεγάλου μνημείου του Διονυσίου όξεί όργάνω κεχα-
ραγμένην. Αλλά και τό του Αριστοφάνους εκείνο
δεν ένθυμεϊταί τις τό έν Σφηξίν (98);
Και νή Δι' ήν ί'δη γέ που γεγραρ.ρ.ένον
οίον Πυριλάρ.ττους έν θύρα Δηρ.ον καλόν
ίων παρέγραψε πλησίον κηρός καλός·
Ισως λοιπόν τοιαύτη τις είνε επιγραφή εφ ής
προσετέθησαν και δύο γυναικών ονόματα, εταίρων
ίσως, μεθ ων άνεστρέφετο ό Άρίσημος, εάν και ή
τελευταία λέξις άναγνωσθή Λα'ίς.
Ή επιγραφή κατάκειται ήδη έν τή πρός Δ. αύλή
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1884.
τοΟ Γυμνασίου Πειραιώς,προσενεχθεΓσα πάνυ προ-
θύμως ύπό τοΰ κτήτορος ιατρού Άχ. Κονταράτου.
5. Έπί τεμαχίου πηλίνου αύτοτελοΟς, μήκους
0,03, πλάτους 0,02, έλλειψοειδοΰς που, σφραγίδι
άποτετύπωται ή επιγραφή ή δε γράμμασι καλοΐς,
ολίγον έξέχουσι,καί καθαρώς πάνυ διατηρουμένοις :
Ίππαρχ . .
εις Λήρ,νον
Φείδων Άθη
Τό πήλινον τοΟτο κατασκεύασμα ανήκει εις τήν
συλλογήν τοΟ κυρίου Άλ. Μελετοπούλου.
6. Έπί μέρους άγγείου, Βοιωτικού άμφορέως,
μόνον κατά τά κάτω τοΟ σώματος διασωθέντος,
άποκεκομμένου δε τάνω και τήν βάσιν όξεί όργάνω
κεχαραγμένη ή επιγραφή :
Νικο]στράτη Κο[υ]ροτρό[φω].
οΰσα ότι Ό Βοιωτικός ούτος άμφορεύς ήτο ανά-
θημα Νικοστράτης τινός τή Κουροτρόφω. Άνευ-
ρέθη δε τό μέρος τοΟτο τοΟ άγγείου έν τή αύτη
δεξαμενή, έν ή ή πρώτη και ή δευτέρα έπιγραφή
ήγοράσθη δέ μετ' αυτών.
Τ. Αναφέρω ένταΟθα διά τήν παράστασιν και
τήν έξης έπιτύμβιον έπιγραφήν τήν έπί \ουτ;ροφόρου
λευκού λίθου, ύψους 0,56, διαμέτρου άνω 0,26,
ανευρεθείσης έν τω καθαρισμω τών Άλω ν και έξα-
χθείσης της θαλάσσης. Ή παράστασις τά μεν άλλα
συνήθης" γυνή δηλ. έν χιτώνι και ίματίω κάθηται
πρός τάριστερά τω όρώντι έπί έδρας μετ' άνακλί-
σεως και ύποποδίου τήν άριστεράν πρός τό πρόσω-
πον όρθοΟσα, τή δέ δεξιά έχουσα τήν δεξιάν τοΟ
πρός αυτήν προσερχομένου γενειώντος ανδρός, ίμα-
τίω ήμφιεσμένου. Τό δέ ιδιάζον, όπερ δεν είδον έπί
άλλου ομοίου άναγλύφου είνε έπί της έν μέσω
τούτων εις τό βάθος φαινομένης γυναικός μετά πέ-
πλου άπό της κεφαλής, ήτις φέρει έν άγκάλαις
βρέφος έσπαργανωμένον. Τό ολον διάγραμμα κα-
λόν. Άνωθεν της κεφαλής τοΟ άνδρός καί πρός τά
όπισθεν ή έπιγραφή :
φΕΡΕΚΥΔΗΣΚΕφΑΛΗΟΕΝ, Φερεκύδης Κεφχληθεν
13
οηλ
*
ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΚ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
194
Άρίσεμ
ος : κάλος
Πολυτί
ρ. ε : Λοα(κ)
ητοι
Ά ρ ίση ρ.ο ς καλός,
Πολυτίρ.η, Λαί(κ).
Τά γράμματα αρχαϊκά δλως, ώς και δ χωΡι~
σμός οιά τριών στιγμών, αί'τινες έλλείπουσι μετά
το κα2ός. Δυσνόητος ή τελευταία λέξις' το Κ
είνε αρά γε άντί τοΟ Σ εσφαλμένως ; διότι τά δύο
πλάγια σκέλη μάλλον διακρίνονται της καθέτου
κεραίας" τότε σχηματίζεται έτερον κύριον όνομα
Λα'ις. Ούδ' Ό σκοπός της επιγραφής εύδιάγνωστος.
Τπομιμνήσκει πως ό'μως αύτη τά παρά τω Λου-
κιανφ εκείνα : « "Απιθυ, <ρησί ττρός τον ναύκΐη-
ροτ Έρμότψοτ ή τά έν τω Κεραμεικω άνάγνωθο,
δπον κατεανϊ\Μτενται υμών τά ονόματα » ( Έτ.
Διαλ. 4,2).
Όμοίως και την έπιγραφήν τήν άνευρεθεΐ'σαν
κατά τάς άνασκαφάς τάς εν τω έ'ξω Κεραμεικφ έν
Αθήναις τήν δε :
ΚΩΜΟΣΚΑΛΟΣ
εις ήν είχε προστεθή κάτωθεν
ΚΑΙ Ο Γ Ρ Α Υ Α Σ
ήν πρό ετών ικανών ειδον επί του επιχρίσματος τοΟ
μεγάλου μνημείου του Διονυσίου όξεί όργάνω κεχα-
ραγμένην. Αλλά και τό του Αριστοφάνους εκείνο
δεν ένθυμεϊταί τις τό έν Σφηξίν (98);
Και νή Δι' ήν ί'δη γέ που γεγραρ.ρ.ένον
οίον Πυριλάρ.ττους έν θύρα Δηρ.ον καλόν
ίων παρέγραψε πλησίον κηρός καλός·
Ισως λοιπόν τοιαύτη τις είνε επιγραφή εφ ής
προσετέθησαν και δύο γυναικών ονόματα, εταίρων
ίσως, μεθ ων άνεστρέφετο ό Άρίσημος, εάν και ή
τελευταία λέξις άναγνωσθή Λα'ίς.
Ή επιγραφή κατάκειται ήδη έν τή πρός Δ. αύλή
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1884.
τοΟ Γυμνασίου Πειραιώς,προσενεχθεΓσα πάνυ προ-
θύμως ύπό τοΰ κτήτορος ιατρού Άχ. Κονταράτου.
5. Έπί τεμαχίου πηλίνου αύτοτελοΟς, μήκους
0,03, πλάτους 0,02, έλλειψοειδοΰς που, σφραγίδι
άποτετύπωται ή επιγραφή ή δε γράμμασι καλοΐς,
ολίγον έξέχουσι,καί καθαρώς πάνυ διατηρουμένοις :
Ίππαρχ . .
εις Λήρ,νον
Φείδων Άθη
Τό πήλινον τοΟτο κατασκεύασμα ανήκει εις τήν
συλλογήν τοΟ κυρίου Άλ. Μελετοπούλου.
6. Έπί μέρους άγγείου, Βοιωτικού άμφορέως,
μόνον κατά τά κάτω τοΟ σώματος διασωθέντος,
άποκεκομμένου δε τάνω και τήν βάσιν όξεί όργάνω
κεχαραγμένη ή επιγραφή :
Νικο]στράτη Κο[υ]ροτρό[φω].
οΰσα ότι Ό Βοιωτικός ούτος άμφορεύς ήτο ανά-
θημα Νικοστράτης τινός τή Κουροτρόφω. Άνευ-
ρέθη δε τό μέρος τοΟτο τοΟ άγγείου έν τή αύτη
δεξαμενή, έν ή ή πρώτη και ή δευτέρα έπιγραφή
ήγοράσθη δέ μετ' αυτών.
Τ. Αναφέρω ένταΟθα διά τήν παράστασιν και
τήν έξης έπιτύμβιον έπιγραφήν τήν έπί \ουτ;ροφόρου
λευκού λίθου, ύψους 0,56, διαμέτρου άνω 0,26,
ανευρεθείσης έν τω καθαρισμω τών Άλω ν και έξα-
χθείσης της θαλάσσης. Ή παράστασις τά μεν άλλα
συνήθης" γυνή δηλ. έν χιτώνι και ίματίω κάθηται
πρός τάριστερά τω όρώντι έπί έδρας μετ' άνακλί-
σεως και ύποποδίου τήν άριστεράν πρός τό πρόσω-
πον όρθοΟσα, τή δέ δεξιά έχουσα τήν δεξιάν τοΟ
πρός αυτήν προσερχομένου γενειώντος ανδρός, ίμα-
τίω ήμφιεσμένου. Τό δέ ιδιάζον, όπερ δεν είδον έπί
άλλου ομοίου άναγλύφου είνε έπί της έν μέσω
τούτων εις τό βάθος φαινομένης γυναικός μετά πέ-
πλου άπό της κεφαλής, ήτις φέρει έν άγκάλαις
βρέφος έσπαργανωμένον. Τό ολον διάγραμμα κα-
λόν. Άνωθεν της κεφαλής τοΟ άνδρός καί πρός τά
όπισθεν ή έπιγραφή :
φΕΡΕΚΥΔΗΣΚΕφΑΛΗΟΕΝ, Φερεκύδης Κεφχληθεν
13
οηλ
*