Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1884 (1885))

215

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΣ ΕΠΙΓΡΑΦΑΣ ΕΞ ΕΛΕΪΣΙΝΟΣ

216

ΤοΟ στίχ. 36 το τέλος και του 37 ή άρχή ορθό-
τατα, νοαίζω, συμπληροΟται αύτον [και της με-
^ίμ]νης της ε^ο εαυτούς. "0~ως πολλάκις ευρίσκε-
ται έννοια, δικαιοσύνη, φιλοτιμία, φιλοστοργία
εις τινα, ούτως ορθότατα δύναται νά λέγηται μέ-
ριμνα εις τινα.

Το τέλος τοΟ στίχ. 42 συνεπλήρωσεν ο έκδοτης,
μετά τίνος δισταγμού,ο,τί. αν αύτοϊς έγλογοζόμε-
νο[ι γράψων]ται, διότι ένόμισε, φαίνεται, δτι οί
αίρεθέντες ίνα φροντίσωσι περί της εικόνος τοΟ
στρατηγοΟ, οίτινες εμελλον νά παραγγείλωσιν εις
τούς τεταγμένους έν Έλευσίνι και εν Πανάκτω και
επί Φυλή νά είσφέρωσιν, αυτοί ώφειλον και νά όρί-
σωσι το πόσον το εις έ/.αστον άναλογοΟν. Αλλά
τούτο μεν δεν εινε βέβαιον" αμφιβάλλω δέ και αν
τό τοιούτον έδύνατο νά έκφρασθή δια τοΟ έκλογι-
ζόμενοι γράΦωνται αύτοΐς' διότι έκλογιζόμενος
γράφομαι τινι δεν μοί φαίνεται ελληνική φράσις,
ή τουλάχιστον δεν παρέχει τήν άπαιτουμένην έ'ν-
νοιαν. Νομίζω ό'τι δρθότερον συμπληροΟται ώς
έξης : δ,τι αν αύτόΐς έκλογιζομένο[ις γένη]ται, 6
έ. ό',τι εις αυτούς (τους τεταγμένους) άναλογήση,
■βτι εις έκαστον αυτών πέση, άφ' ου ύπολογίσωσι.
Τήν έ'ννοιαν ταύτην (τοΟ εκ τίνος λογισμού" προκύ-
πτω, εξάγομαι) εχει το γίγνομαι και παρά τοις
συγγραφεΟσι και έν ταΐς έπιγραφαΐς πολλανοΟ. Ιδ.
ϋίΐίβηΐι'βι-οβρ δγΐΐοο'. 353,64 και 66=Άθην.Τ. 4
σελ. 371 «προσκομιεΐται τό γιγνόμενον αύτω».

Τον στίχ. 48 συμπληροΰμεν ημείς και άπο-
όονσ[ι τάς εύθννας]' διότι εϊνε γνωστόν ό'τι οί άνα-
λαμβάνοντες έπιμέλειάν τινα μετά "/ρηματικής δια-
χειρίσεως ώφειλον νά οίοωσι λόγον και εύΟύνας,
πριν έπαινεθώσι και στεοανωΟώσιν. "Ιδ. τάς έπι-
γραφάς, άς έξέδωκεν ό Σ. Κουμανούδης Φιλίστ.
Τόμ. Α', σελ. 190 έξ. (ΚδΙιΙβΓ 0. I. Α. ΓΙ, 114)
στ. 13, 29, 46 και Τόμ. Γ, σελ. 463 (ΚδΜβΓ
0.1. Α. II, 314) στίχ. 47 και Τόμ. Δ', σελ. 90
(ΚδΜβΓ 0. I. Α. 307) στ. 20 κ. άλχ. Ό,τι φαί-
νεται ασύνηθες έν τη ημετέρα επιγραφή εινε ή χρή-
σις τοΟ άποδιδόναι αντί τοΟ άπλοΰ διδόναι τάς
εύθννας, όπερ ού μόνον έν ταΐς παρατεθείσαις έπι-
γραφαΐς, άλλά και παρά τοις συγγραφευσιν άνευ
της προθέσεως ευρίσκεται. Ή φρ. άποδίδωμι εύ-

θννας εϊνε μεν λογικώς ορθή" διότι,και οφείλονται
αί ευθυναι, δπως πολλάκις, λέγεται και ό συνώ-
νυμος τη ευθύνη λόγος ένίοτε ευρίσκεται ό'τι άπο-
δίδοται, ίο. Αίσχ. κ. Κτησιφ. § 21. « ένεχυράζει
τάς ουσίας δ νομοθέτης τάς των υπευθύνων, έως
άν λόγον άποδώσι τή πόλει ». Παράδειγμα δμως
αύτής δεν εδρον.

Έν τη Β' έπιγραφή τον στίχ. 7 συμπληροΐ ό
έκδοτης έν ταΐς σημειώσεσι διετέλεσε[ν άναλώσας
έζ ί]δίων, άλλά μετά τίνος δισταγμού, και δικαίως"
διότι ού μόνον το ά,ναλωσας (άντί τοΟ άναλίσκων)
διετέλεσεν εϊνε ήττον έλληνικόν, άλλά και έκεΐνο
το έν τω έπομένω στίχω έττιμελείαι μένει άνεξή-
γητον. Ημείς άναπ7νηρο0μεν τό κενόν τοΟ τε 7ου
και του 8ου στίχου γράφοντες διετελεσε[ν έν τη
των έφο]δίων έττιμελείαι οΰτε την τοΰ έαυτοϋ σώ-
ματος άσφάλειαν οντ ά[λλο ούδέν] πρόσθεν τι-
θέμενος κτλ. Ή επιμέλεια των εφοδίων έν πολεμώ
δεν εινε ούτε μικρόν ού'τε άκίνδυνον έργον.

Ό στίχ. 10 συμπληροΰται ώς έξης: της τε των
[τείνων επισκευής], δπως υπάρχει πλήρης ή φρά-
σις έν στίχω 15, ένθα μνημονεύονται τά έπί της
δευτέρας στρατηγίας τοΟ Αριστοφάνους έ'ργα.

Ό δέ στίχ. 15 ώς έξης: και της [φνλακ η ς των
φρονρίων] Έλενσϊνος και Πανάκτοί) και Φνλης.
"Αν τά γράμματα τούτου του συμπληρώματος
ύπερτεροΟσι κατά δύω τάς στιγμάς τοΟ χάσματος,
το σύνολον δμως των γραμμάτων τοΟ δλου στίχου
δεν υπερβαίνει τον αριθμόν αυτών τον έν άλλοις
στίχοις.

Ό στίχ. 16 συμπληρωτέος: έπεμελήθη δέ καϊ
όπω[ς οί εισφερόμενοι φόρ]τοι μετ' ασφαλείας
είσενεχθώσιν.'Ότι τά φορτία τά έν καιρώ πολέμου
εισαγόμενα εις τάς πόλεις ή τά φρούρια έκινούνευον
παρά των πολεμίων εϊνε φανερόν. "Οτι δέ ένταΰθα
δεν μετεχειρίσθη έπ αύτών τό ρήμα άγω, άλλά
τό εισφέρω, τοΟτο αποδεικνύει δτι δεν μετεκομί-
ζοντο διά πλοίων ή υποζυγίων, άλλά δια δούλων,
γνωστόν πόθεν και διά τί.

Ό στίχ. 17 συνεπληρώθη ύπό του έκδοτου και
ίδίαι [πολλάς και μεγάλας] χρείας παρεχόμε-
νος, δπως κείται ή αύτή φράσις και έν τω στίχω
2. Άλλά δεν παρετηρήθη δτι ή άμέσως έπομένη