DOI article:
Mylōnas, K.: Anathēmatikon anaglyphon ex Attikēs
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14591#0008
7 ΑΝΑΘΙΙΜΑΤΙΚΟΝ ΑΝΑΓΛΤΦΟΝ ΕΞ ΑΤΤΙΚΗΣ 3
νεται δτι εσχε τήν αρχήν της έκ της οιπλής φύ- παραδείγματα, εν οίς ουδεμία υφίσταται διαφορά
σεως των θεών ( Ε>αα1Ϊ8ΐιιυ8) της ανατολικής μύθο- μεταςύ των διπλών παραστάσεων ένος και τοΟ αύτοΟ
λογίας. Αί ιδιότητες δμως αύται συγχωνευθείσα» θεοΟ1, δμως δε έκατέρα τούτων καίπερ καθ'δλα
κατά μικρόν εν τη Ελληνική μυθολογία κατήντη- όμοία τή έτερα αναφέρεται εις διάφορον του παρι-
σαν δυσδιάκριτοι '. Εντεύθεν δε και εν τή τέχνη αί στανομένου ΘεοΟ ιδιότητα" Ό δέ λόγος της συμμε-
διπλαί ένος και τοΟ αύτοΟ ΘεοΟ παραστάσεις άλλοτε τρικής διακοσμήσεως, δι" ου ήθελε τις Γσως άπο-
μέν άπαντώσι διαφερουσαι προς άλλήλας, άλλοτε πειραθή να έξηγήση το διπλούν των παραστάσεων
δέ δμοιαι, ώς εν τοις μνημονευθεϊσι παραδείγμασι τούτων δεν αρμόζει, ώς και εν τοΐ'ς ανωτέρω είπο-
ειδομεν. μεν, εις δίπλας παραστάσεις ενός και του αύτου
Έκ των αένοι τούδε είρημένων έπεται άναγ- προσώπου,
καίους, δτι και ή διπλή επί του ήυ.ετέρου άναγλύ- ϊαυτα και π·ρί της διπλής παραστάσεως της
φου της Αθηνάς παράστασις αναφέρεται εις δύο θεάς, υπολείπεται ετι ήμίν νά αίτιολογήσο,υμεν τό
της θεάς ιδιότητας. Ποίαι δμως εινε αί ιδιότητες έν τή επιγραφή του άρθρου τεΟέν « άναθη^ατικον
αύται, τούτο δέν εινε εύκολον νά δρισθή, διότι και άνάγάυφον ». Τό ναϊδιόσχημον του μνηαείου σ^ή-
ή στάσις και ή αναβολή αμφοτέρων των μορφών μα, το οποίον φαίνεται δτι άρχήθεν εί-/ε άπαντών
της θεάς εινε καθ'δλα δμοιαι, διαφέρουσιν δέ πως, συνηθέστατα είς νεκρικά μνημεία, μάλιστα δέ ό
ώς παρετηοήσαμεν ανωτέρω, κατά τά επί τών τόπος της ευρέσεως του — άνεκοινώθη μοι παρά τοΟ
ασπίδων Γοργόνεια. Έκ της διαφοράς ταύτης τών πωλητού δτι το άνάγλυφον ευρέθη επί τάφου —
Γοργονείων Γσως έδυνάμεθα είς μεν την εχουσαν τό ή'θελεν Γσως οώση άφορμήν νά (^εωρηθή το μνημείον
μεγαλείτερον και βλοσυρώτερον Γοργονειον'Αθηνάν νεκρικόν' είς τήν έκδοχήν ταύτην ουδέν Οά αντέ-
να άναγνωρίσωμεν η)ν τζοΛεμικην της θεάς ίδιο- κειτο, άν άλλη τις ήτο ή επί του μνημείου παρά-
τητα, είς δέ την μετά του μικρότερου και ήμε- στασις' άλλ' ή Αθηνά ώς εκ της φύσεως αυτής
ρωτέρου Γοργονείου την είρηνίκην Αθηναν. Ή ούσα θεά αιθέριος ούδεμίαν 1/ει σ/έσιν προς τους
έξήγησις αύτη δσον εινε επιτυχής δια την πο- χθόνιους θεούς* έκ τούτου έπεται δτι αδύνατον ήτο
λεμικήν 'Αθηναν, τοσούτον ακατάλληλος φαί- νά τεΟή επί νεκρικοΟ μνημείου ή 'Αθηνά' γνωστόν
νεται δια την είρηνίκην, διότι άσυμβίβαστον εινε άλλως είνε, δτι ούτε έν τοις μνημείοις της τέχνης
Αθηνά έν πλήρει πολεμική στολή νά έκληφΟή ώς εύρηται παράστασίς τις ούτε έν τοις ποιηταίς ή
ειρηνική" τούτο μεν εινε άληθές, άλλ'ούδόλως πρέ- συγγραφεΟσι χωρίον τι, σχετίζοντα την Αθηναν
πει νά λησμονώμεν , ώς ανωτέρω παρετηρήσαμεν, προς τους χθόνιους θεούς" μόνος δέ ό Στράβων κά-
δτι ή διπλή ίδιότης τών θεών συνενωνεύθη συν τω μνων λόγον περί του ίεροΰ τής Ίτωνίας Αθηνάς2
χρονω τοσούτον, ώστε κατήντησε δυσδιάκριτος, του ίδρυθέντος έν Κορώνεια υπό τών έκ τής θεσσα-
έντεΟθεν δέ προέκυψεν, ώστε και έν τη τέχνη αί )ικής Άρνης Βοιωτών λέγει, δτι εκεί « συγκαθί-
διπλαΓ παραστάσεις ένός και τοΟ αύτου θεου άλ- δρυται τΐ\ ' Αθήνα ό 'Αιάηα κατά τίνα, ώς φαβι,
λοτε μεν νά ώσι διάφοροι κατά το μάλλον καί ήττον αυοτικήν αίτίαν ». Τό χωρίον δμως τούτο ές" οδ
προς άλλήλας, άλλοτε δέ όμοιόταται. Καί έν τω φαίνεται πως ή Αθηνά σ/ετιζομένη προς τους χθο-
ήμετέρω μεν αναγλύφω όπωςδήποτε παρατηρείται νιους θεούς καί τό όποιον εδωκεν άφορμήν είς μυ-
διαφορά τις έν τοις Γοργονείοις 2, ύπάρχουσιν δμως θολογικάς θεωρίας περί τής φύσεως τής Αθηνάς
συνδυαζόμενης τω "Αιδη δεν φαίνεται ύγιώς εχον*
^ Περί διπλής τών θεών ιδιότητος ποβλ. καί ΟοιΊι&γοΙ. εν Ργο- - ' > £> ~\ ' « χ " α ν·
, γ, · ιχγ' ι· « . ,ο;ο , „ , ,.. , κείται όε έκτος πάσης αμφιβολίας, οτι το
8Γ3Π1. αβΓ ΒβπιηβΓ ΛνΊηοκβΙιιΐίίηηδΓβδΙ. 1848, σελ. 6 καί εξ. καί ,,
ιώοι- «Ιΐο Οοΐι. (1. ΒΐηίδΙί. σημ. ΐί)2 = αο8Ληι. Α^αά. ΑΙΛαηιΗ. διορθωτέον είς "ΑρΎ\ζ κατά την έπιτυχεστάτην τοΟ
I, σελ. 301 7.7.1 εξ. προς δέ τούτοις ΙιβηΟΓΠίεΐηΙ βΐ άβ \νίΙΙθ. εν ΕΙ.
(Υ'Πΐιη. I, σελ. 298. 1ιαΓ(3, Ζ\νβϊ ΜϊηβΙΎβη σελ. 0), ώς εργάνη δέ εκ του παρ'αύτ5] κριού*
2 Ελαχίστη διαφορά παρατηρείται καί έν ταΐς υπ'άριθ. 1 καί 5 ή μία τών δπ' αριθ. 5 του αύτου πίνακος (ββίΊΐΕίπΙ. αϋτο'Οι σελ. 9).
του παρενθέτου πίνακος Άθηναΐς. Άμοοτεραι αί 'Αθηναΐ, μάλιστα δέ 1 Τοιαύται όμοιόταται προς άλλήλας διπλαΐ παραστάσεις ενός καί
ή υπ αριθ. 1 εινε έν πολεμική στολή, μο'νον δέ έκ τού' συνεσπειραμε'νου του αύτου θεού* εινε μεταξύ άλλων αί μνημονευθεΐσαι έν σελίδι 3 ύπ'
οφεως, έφ' ού έπιΟέτει τήν δεξιάν αύτη; ή έν δεξιά τών ύπ' άριθ. 1 άριθ, 2 καί 4 του παρενθέτου πίνακος άπεικονιζο'μεναι.
Αθηνών του παρενθέτου πίνακος έξηγήθη ώς ειρηνική ' Αθήνα (ΟτβΓ- 2 Βιβλ. 9, σελ. 411.
νεται δτι εσχε τήν αρχήν της έκ της οιπλής φύ- παραδείγματα, εν οίς ουδεμία υφίσταται διαφορά
σεως των θεών ( Ε>αα1Ϊ8ΐιιυ8) της ανατολικής μύθο- μεταςύ των διπλών παραστάσεων ένος και τοΟ αύτοΟ
λογίας. Αί ιδιότητες δμως αύται συγχωνευθείσα» θεοΟ1, δμως δε έκατέρα τούτων καίπερ καθ'δλα
κατά μικρόν εν τη Ελληνική μυθολογία κατήντη- όμοία τή έτερα αναφέρεται εις διάφορον του παρι-
σαν δυσδιάκριτοι '. Εντεύθεν δε και εν τή τέχνη αί στανομένου ΘεοΟ ιδιότητα" Ό δέ λόγος της συμμε-
διπλαί ένος και τοΟ αύτοΟ ΘεοΟ παραστάσεις άλλοτε τρικής διακοσμήσεως, δι" ου ήθελε τις Γσως άπο-
μέν άπαντώσι διαφερουσαι προς άλλήλας, άλλοτε πειραθή να έξηγήση το διπλούν των παραστάσεων
δέ δμοιαι, ώς εν τοις μνημονευθεϊσι παραδείγμασι τούτων δεν αρμόζει, ώς και εν τοΐ'ς ανωτέρω είπο-
ειδομεν. μεν, εις δίπλας παραστάσεις ενός και του αύτου
Έκ των αένοι τούδε είρημένων έπεται άναγ- προσώπου,
καίους, δτι και ή διπλή επί του ήυ.ετέρου άναγλύ- ϊαυτα και π·ρί της διπλής παραστάσεως της
φου της Αθηνάς παράστασις αναφέρεται εις δύο θεάς, υπολείπεται ετι ήμίν νά αίτιολογήσο,υμεν τό
της θεάς ιδιότητας. Ποίαι δμως εινε αί ιδιότητες έν τή επιγραφή του άρθρου τεΟέν « άναθη^ατικον
αύται, τούτο δέν εινε εύκολον νά δρισθή, διότι και άνάγάυφον ». Τό ναϊδιόσχημον του μνηαείου σ^ή-
ή στάσις και ή αναβολή αμφοτέρων των μορφών μα, το οποίον φαίνεται δτι άρχήθεν εί-/ε άπαντών
της θεάς εινε καθ'δλα δμοιαι, διαφέρουσιν δέ πως, συνηθέστατα είς νεκρικά μνημεία, μάλιστα δέ ό
ώς παρετηοήσαμεν ανωτέρω, κατά τά επί τών τόπος της ευρέσεως του — άνεκοινώθη μοι παρά τοΟ
ασπίδων Γοργόνεια. Έκ της διαφοράς ταύτης τών πωλητού δτι το άνάγλυφον ευρέθη επί τάφου —
Γοργονείων Γσως έδυνάμεθα είς μεν την εχουσαν τό ή'θελεν Γσως οώση άφορμήν νά (^εωρηθή το μνημείον
μεγαλείτερον και βλοσυρώτερον Γοργονειον'Αθηνάν νεκρικόν' είς τήν έκδοχήν ταύτην ουδέν Οά αντέ-
να άναγνωρίσωμεν η)ν τζοΛεμικην της θεάς ίδιο- κειτο, άν άλλη τις ήτο ή επί του μνημείου παρά-
τητα, είς δέ την μετά του μικρότερου και ήμε- στασις' άλλ' ή Αθηνά ώς εκ της φύσεως αυτής
ρωτέρου Γοργονείου την είρηνίκην Αθηναν. Ή ούσα θεά αιθέριος ούδεμίαν 1/ει σ/έσιν προς τους
έξήγησις αύτη δσον εινε επιτυχής δια την πο- χθόνιους θεούς* έκ τούτου έπεται δτι αδύνατον ήτο
λεμικήν 'Αθηναν, τοσούτον ακατάλληλος φαί- νά τεΟή επί νεκρικοΟ μνημείου ή 'Αθηνά' γνωστόν
νεται δια την είρηνίκην, διότι άσυμβίβαστον εινε άλλως είνε, δτι ούτε έν τοις μνημείοις της τέχνης
Αθηνά έν πλήρει πολεμική στολή νά έκληφΟή ώς εύρηται παράστασίς τις ούτε έν τοις ποιηταίς ή
ειρηνική" τούτο μεν εινε άληθές, άλλ'ούδόλως πρέ- συγγραφεΟσι χωρίον τι, σχετίζοντα την Αθηναν
πει νά λησμονώμεν , ώς ανωτέρω παρετηρήσαμεν, προς τους χθόνιους θεούς" μόνος δέ ό Στράβων κά-
δτι ή διπλή ίδιότης τών θεών συνενωνεύθη συν τω μνων λόγον περί του ίεροΰ τής Ίτωνίας Αθηνάς2
χρονω τοσούτον, ώστε κατήντησε δυσδιάκριτος, του ίδρυθέντος έν Κορώνεια υπό τών έκ τής θεσσα-
έντεΟθεν δέ προέκυψεν, ώστε και έν τη τέχνη αί )ικής Άρνης Βοιωτών λέγει, δτι εκεί « συγκαθί-
διπλαΓ παραστάσεις ένός και τοΟ αύτου θεου άλ- δρυται τΐ\ ' Αθήνα ό 'Αιάηα κατά τίνα, ώς φαβι,
λοτε μεν νά ώσι διάφοροι κατά το μάλλον καί ήττον αυοτικήν αίτίαν ». Τό χωρίον δμως τούτο ές" οδ
προς άλλήλας, άλλοτε δέ όμοιόταται. Καί έν τω φαίνεται πως ή Αθηνά σ/ετιζομένη προς τους χθο-
ήμετέρω μεν αναγλύφω όπωςδήποτε παρατηρείται νιους θεούς καί τό όποιον εδωκεν άφορμήν είς μυ-
διαφορά τις έν τοις Γοργονείοις 2, ύπάρχουσιν δμως θολογικάς θεωρίας περί τής φύσεως τής Αθηνάς
συνδυαζόμενης τω "Αιδη δεν φαίνεται ύγιώς εχον*
^ Περί διπλής τών θεών ιδιότητος ποβλ. καί ΟοιΊι&γοΙ. εν Ργο- - ' > £> ~\ ' « χ " α ν·
, γ, · ιχγ' ι· « . ,ο;ο , „ , ,.. , κείται όε έκτος πάσης αμφιβολίας, οτι το
8Γ3Π1. αβΓ ΒβπιηβΓ ΛνΊηοκβΙιιΐίίηηδΓβδΙ. 1848, σελ. 6 καί εξ. καί ,,
ιώοι- «Ιΐο Οοΐι. (1. ΒΐηίδΙί. σημ. ΐί)2 = αο8Ληι. Α^αά. ΑΙΛαηιΗ. διορθωτέον είς "ΑρΎ\ζ κατά την έπιτυχεστάτην τοΟ
I, σελ. 301 7.7.1 εξ. προς δέ τούτοις ΙιβηΟΓΠίεΐηΙ βΐ άβ \νίΙΙθ. εν ΕΙ.
(Υ'Πΐιη. I, σελ. 298. 1ιαΓ(3, Ζ\νβϊ ΜϊηβΙΎβη σελ. 0), ώς εργάνη δέ εκ του παρ'αύτ5] κριού*
2 Ελαχίστη διαφορά παρατηρείται καί έν ταΐς υπ'άριθ. 1 καί 5 ή μία τών δπ' αριθ. 5 του αύτου πίνακος (ββίΊΐΕίπΙ. αϋτο'Οι σελ. 9).
του παρενθέτου πίνακος Άθηναΐς. Άμοοτεραι αί 'Αθηναΐ, μάλιστα δέ 1 Τοιαύται όμοιόταται προς άλλήλας διπλαΐ παραστάσεις ενός καί
ή υπ αριθ. 1 εινε έν πολεμική στολή, μο'νον δέ έκ τού' συνεσπειραμε'νου του αύτου θεού* εινε μεταξύ άλλων αί μνημονευθεΐσαι έν σελίδι 3 ύπ'
οφεως, έφ' ού έπιΟέτει τήν δεξιάν αύτη; ή έν δεξιά τών ύπ' άριθ. 1 άριθ, 2 καί 4 του παρενθέτου πίνακος άπεικονιζο'μεναι.
Αθηνών του παρενθέτου πίνακος έξηγήθη ώς ειρηνική ' Αθήνα (ΟτβΓ- 2 Βιβλ. 9, σελ. 411.