Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1890)

ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΠΑΡΑ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ 22

<( άπολέσν] αύτό. Ό δέ εγερθείς παρέλαβε τό παι- χρόνων γίνεται οήλον δτι ή τέχνη ή πλαστική, εί

« δίον και τήν μητέρα αύτου νυκτός άναχωρήσας και παρήκμασε συν τγ) παρακμή των εθνών των

«εις Αιγυπτον». Ελλήνων και'Ρωμαίων,δέν έσβέσθη εντελώς κατά

Ότε το πρώτον ειδον το έργον τούτο υπέθεσα τους μέσους αιώνας, αλλά τροποποιούμενη ες" άρ-

οτι είνε έργον χρόνων μεταγενεστέρων και δή φραγ- χής έν πολλοΓς υπό της νέας θρησκείας ήτις τον

κικών, παρατηρήσας δμως το αρχαιοπρεπές της μεν Χριστον παρέστησεν ώς καλόν ποιμένα κατά

εργασίας αύτου μετ'έπιστάσεως έπείσθην δτι είνε τον τύπον του κριοφόρου Έρμου, τήν δέ συμβολι-

εργον των πρώτων μετά Χριστον αιώνων. Ή πα- κήν τοΟ Καΐρου παράστασιν ώς έν τω άναγλύφω

ράστασις δέ αύτη δεν είνε σπανία έν τή Χριστια- τω έν Βενετία βλέπομεν, και νέας ιδέας και παρα-

νική τέχνη.Έν Ρώμη 1 εν Αιΐβδ της Γαλλίας 2 και στάσεις έξευρίσκουσα έξηκολούθησε βιοΰσα μέχρι

έν Μεδιολάνοις ύπάρχουσι σαρκοφάγοι του γ και δ' της έποχής της αναγεννήσεως 6'τε ή τέχνη παρά-

α'ώνος έν αίς εικονίζεται ή γέννησις τοΟ ΧριστοΟ δείγμα έχουσα τήν άρχαίαν τέχνην κυρίως δέ τήν

κατά τρόπον όμως διάφορον, διότι έκεί και οί μάγοι 'Ρωμαϊκήν ήρξατο νά δημιουργή κατά τον τύπον

εικονίζονται δώρα προσηζροντις τω Χριστώ και ή αυτής.

Παναγία. '-Εν Βερολινω τϊ) 14 Δεκεμβρίου 1888.

Έκ τούτων των έργων και άλλων ύστερωτέρων κωνσταντινοσ ΔαμιραΛΗΣ

ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΠΑΡΑ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ

( Πίν. 4, 5 χαί 6 )

« Ίουσι δέ έκ Μεγάρων ές Κόρινθον άλλοι τέ νόν της οδού μάλιστα άνέχουσιν, ές μεν τήν Μο-

εισι τάφοι και αυλητου Σαμίου Τηλεφάνους' ποιή- λουρίδα ώς από ταύτης αυτήν ές θάλασσαν Ίνώ

σαι δέ τον τάφον Κλεοπάτραν τήν Φιλίππου τοΟ ρίψαι, Μελικέρτην έχουσα των παίδίον τον νεώτε-

Άμύντου λέγουσι'και Καρός του Φορωνέως μ.νήμά ρον" τον γάρ δή πρεσβύτερον αυτών Αέαρχον άπέ-

έστι, τό μέν εξ αρχής χώμα γης, ύστερον δέ τοΟ κτεινεν ό πατήρ- λέγεται μέν δή και μανέντα δρά-

ΘεοΟ χρήσαντος έκοσμήθη λίθω κογχίτη' μόνος δέ σαι ταύτα Άθάμαντα, λέγεται δέ και ώς ές τήν

Ελλήνούν ΜεγαρεΟσιν δ κογχίτης ούτός έστι και Ίνώ και τους εξ αυτής παιδας χρήσαιτο άκρατει

σφίσι και έν τή πόλει πεποίηται πολλά ές αύτου' τω θυμώ, τον συμβάντα Όρχομενίοις λιμόν και

εστι δέ άγαν λευκός και άλλου λίθου μαλακώτε- τον δοκοΟντα Φρίξου θάνατον αίσθόμενος οδ τό θείον

ρος* κόγχοι δέ αί θαλάσσιαι δια παντός ενεισίν οί" αίτιον ού γενέσθαι, βουλεΟσαι δέ έπί τούτοις πάσιν

αυτός μέν τοιούτος έστιν Ό λίθος" τήν δέ δνομαζο- Ίνώ μητρυιάν ούσαν" τότε δέ φεύγουσα ές θάλασ-

μένην από Σκίρωνος και ές τόδε, Σκίρων, ήνίκα σαν αύτήν και τόν παΐδα από της πέτρας της Μο-

Μεγαρευσιν έπολεμάρχει, πρώτος, ώς λέγουσιν, λουρίδος άφίησιν' έξενεχθέντος δέ ές τόν Κορινθίων

έποίησεν άνδράσιν όδεύειν εύζώνοις' Αδριανός δέ Ίσθμόν Οπό Δελφίνος, ώς λέγεται, του παιδός τι-

[ό] βασιλεύς και ούτως, ώς και ήν άρματα εναντία μαι και άλλαι τω Μελικέρτη δέδονται, μετονομα-

έλαύνηται, κατέστησεν ευρύχωρη τε και έπιτη- σθέντι Παλαίμονι, και των Ίσθμίο^ν έπ' αύτώ τόν

δείαν είναι». αγώνα άγουσι' τήν μέν δή Μολουρίδα πέτραν Αευ-

« Λόγοι δέ είσιν ές τάς πέτρας, αί κατά τό στε- κοθέας και Παλαίμονος ίεράν ήγηντο' τάς δέ μετά

, τ, .. . ^ „ . ΤΤΤ , 1Γ1Γ ταύτην νομίζουσιν εναγείς, δτι παροικών σφίσιν ό

1 ΒοΙΙαπ, Κοπιά 8οΙΙβιτειηΡ3, III, πίν. 195. ' ™ ' (' Γ Γ

2 Ρ. Καρίιαβίϊ Ο&ΓΓυζί, όεΐΐ'ίΐΓΐε ϋΗπδΙΐαηϊοα IV, πίν. 310. Σκίρων, όπόσοις τών ξένων έπετύγχανεν, ήφίει