11
ΠΕΡΙ ΔΥΟ ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΚΤΗΤΕΙΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
12
αύτοϋ αγγειογράφου εργοις' άλλα το περίγραμμα
αυτής και εν ταύτη τη κύλικι έπ! τοσούτο τυπικόν
και προς τήν φύσιν άσύμφωνον ώς συνήθως.
Τέσσαρες ήσαν ήμίν μέχρι του δε γνωστά! έρυ-
θρόμ,ορφοι κύλικες τοΟ ημετέρου αγγειογράφου αί
ύπ1 άρ. 21-24 τοΟ έμου καταλόγου αί φέρουσαι
απλώς μίαν κα! μόνην εν τω πυθμένι γραφήν. Τού-
των άςϊαίοίας σημειώσεως είναι μόνον ή ύπ'άρ.22,
ήν και απεικονίζω ενταύθα έπ! τούτω κατά τό ύπο
τοΟ λνβΓΠΪοκβ περιγραφέν σχεδιογράφημα τό έν τω
Μουσείω του" Βερολίνου άποκείμενον, διότι ή έν
λόγω περιγραφή, ήτις ουδέν παρέχει ήμί'ν σαφές
νόημα περ! των απεικονιζόμενων, εξ αυτής τής
εικόνος διορθουται. Και τω οντι βλέποντες αυτήν
δεν εχομεν ανάγκην νά σκεφΟώμεν μετά του ΛΥβΓ-
ιιΐοκθ τίνος ένεκα δ εικονιζόμενος υπερβαίνει το
τείχος καθώς επίσης κα! περ! του ημικυκλικού"
αντικειμένου, ο δ άπτεται διά τής δεξιάς, μόλις
π7.έον δυνάμεθα ν'άμφιβάλλωμεν. Ή είκών μάς
ενθυμίζει τά πολυάριθμα εκείνα εξ όπτής γης ανά-
γλυφα, έφ'ων εικονίζονται τρυγηται σάτυροι, οίτι-
νες κρίκου τινός στερρώς έχόμενοι στρέφονται κυκλι-
κώς1. Εκεί" βεβαίως εικονίζονται ούτοι άνά δύο, οΐ-
τινες περ! τον κρίκον στρεφόμενοι πηδώσιν, άλλα
1 \νβ1ο!ίβι\ ΑΙΙβ ϋβηΙαιιδΙβΓ II ΤΙ), σ. 113 πίν. VI, 10.
κα! τό τί Ό εις μόνον τής εικόνος μας πράττει δέν
είναι δύσκολον νά έννοήσωμεν. Ανελκύει εαυτόν
από τοΟ κρίκου όπως μετά μείζονος όρμής έπ! τάς
σταφυλάς πηδήση, άπλοΟν δε βλέμμα μάς διδά-
σκει οτι το τεΐ"/ος τοΟ λνβπιϊοκβ ούδέν άλλο είναι
ή μέγας κάδος. Διαγνωσθέντος δ' ενταύθα του ορ-
θού, κα! έπ! άλλων τινών συγγενών παραστάσεων,
αίτινες μέχρι τοοδε ώς εικόνες τοΟ έν βαλανείοις
βίου ήρμηνεύοντο, νέον έπιχύνεται φώς. Περ! τριών
τούτων, αίτινες νυν πολύ εύκολώτερον δύνανται
νά έρμηνευθώσιν, έκαμα λόγον έν τω περ! Ευφρο-
νίου έργω μου (Β* εκδ. σ. 312 άρ. 11-13). Ό
κρίκος είναι άληθώς δλως ίδιον του ημετέρου άγ-
γείου, άλλά τοΟτο τούλάχιστον μάς διδάσκουσιν αί
μνημονευθεΐσαι παραστάσεις ότι δηλ. ό ΠαμφαϊΌς
ΠΕΡΙ ΔΥΟ ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΚΤΗΤΕΙΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
12
αύτοϋ αγγειογράφου εργοις' άλλα το περίγραμμα
αυτής και εν ταύτη τη κύλικι έπ! τοσούτο τυπικόν
και προς τήν φύσιν άσύμφωνον ώς συνήθως.
Τέσσαρες ήσαν ήμίν μέχρι του δε γνωστά! έρυ-
θρόμ,ορφοι κύλικες τοΟ ημετέρου αγγειογράφου αί
ύπ1 άρ. 21-24 τοΟ έμου καταλόγου αί φέρουσαι
απλώς μίαν κα! μόνην εν τω πυθμένι γραφήν. Τού-
των άςϊαίοίας σημειώσεως είναι μόνον ή ύπ'άρ.22,
ήν και απεικονίζω ενταύθα έπ! τούτω κατά τό ύπο
τοΟ λνβΓΠΪοκβ περιγραφέν σχεδιογράφημα τό έν τω
Μουσείω του" Βερολίνου άποκείμενον, διότι ή έν
λόγω περιγραφή, ήτις ουδέν παρέχει ήμί'ν σαφές
νόημα περ! των απεικονιζόμενων, εξ αυτής τής
εικόνος διορθουται. Και τω οντι βλέποντες αυτήν
δεν εχομεν ανάγκην νά σκεφΟώμεν μετά του ΛΥβΓ-
ιιΐοκθ τίνος ένεκα δ εικονιζόμενος υπερβαίνει το
τείχος καθώς επίσης κα! περ! του ημικυκλικού"
αντικειμένου, ο δ άπτεται διά τής δεξιάς, μόλις
π7.έον δυνάμεθα ν'άμφιβάλλωμεν. Ή είκών μάς
ενθυμίζει τά πολυάριθμα εκείνα εξ όπτής γης ανά-
γλυφα, έφ'ων εικονίζονται τρυγηται σάτυροι, οίτι-
νες κρίκου τινός στερρώς έχόμενοι στρέφονται κυκλι-
κώς1. Εκεί" βεβαίως εικονίζονται ούτοι άνά δύο, οΐ-
τινες περ! τον κρίκον στρεφόμενοι πηδώσιν, άλλα
1 \νβ1ο!ίβι\ ΑΙΙβ ϋβηΙαιιδΙβΓ II ΤΙ), σ. 113 πίν. VI, 10.
κα! τό τί Ό εις μόνον τής εικόνος μας πράττει δέν
είναι δύσκολον νά έννοήσωμεν. Ανελκύει εαυτόν
από τοΟ κρίκου όπως μετά μείζονος όρμής έπ! τάς
σταφυλάς πηδήση, άπλοΟν δε βλέμμα μάς διδά-
σκει οτι το τεΐ"/ος τοΟ λνβπιϊοκβ ούδέν άλλο είναι
ή μέγας κάδος. Διαγνωσθέντος δ' ενταύθα του ορ-
θού, κα! έπ! άλλων τινών συγγενών παραστάσεων,
αίτινες μέχρι τοοδε ώς εικόνες τοΟ έν βαλανείοις
βίου ήρμηνεύοντο, νέον έπιχύνεται φώς. Περ! τριών
τούτων, αίτινες νυν πολύ εύκολώτερον δύνανται
νά έρμηνευθώσιν, έκαμα λόγον έν τω περ! Ευφρο-
νίου έργω μου (Β* εκδ. σ. 312 άρ. 11-13). Ό
κρίκος είναι άληθώς δλως ίδιον του ημετέρου άγ-
γείου, άλλά τοΟτο τούλάχιστον μάς διδάσκουσιν αί
μνημονευθεΐσαι παραστάσεις ότι δηλ. ό ΠαμφαϊΌς