Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1890)

63

μεγαρικλ

64

Έλαβον και ό ύπογράαων ταύ'.ας τάς γραμμάς οτι κατά την αυτήν εννοιαν θά ήόύνατο νά όνομα-

Υνώσιν των ανωτέρω παρατηρήσεων του κ. Ι,οΐΐΐηο· σθη α^οα ή μεσημβρινοανατολική δειράς τοΟ Βο-

έν νειρογράφω και εύχαριστώ αύτώ επί τούτω και ρείου ορούς ή τήν κορυφήν αύτου άποτελοΟσα' ή

επί τω οτι παρέκει μοι άφορμήν νά προσθέσω τινά φράσις του περιηγητοΟ και εν τούτω τω χωρίω

συμπληρωτικά εις το ανωτέρου άρθρον μου. (8, 44, 4) πιθανόν νά μή σύμφωνη καθ' όλο-

Καί ώς προς μεν τήν ομοιότητα των ερειπίων κληρίαν προς τά πράγματα, αλλά τούτο ούδέν

του εις τά μάρμαρα ίερου προς τά του εν Πειραιεί άλλο θά άπεδείκνυεν ή οτι και ενταύθα δεν είχε

άτ:οκα7,υφθέντος προ ετών οικοδομήματος παρα- σαφή αυτών άντίληψιν, ες αυτοψίας Γσο3ς μή

τηρώ τούτο και μόνον δ'τι αύτη δεν είναι τοσαύτη νώσκων αυτά. Ή έΗήγησις λοιπόν, ήν έδωκα εις

και τοιαύτη, ώστε και νά γέννα έν ήμίν τάς άνω- το χωρίον του Παυσανίου, είναι κατά τήν γνώμην

τέρω σκέψεις, ή δέ γενομένη ύπ' εμου σύγκρισις μου και ή μόνη ορθή και ταύτην φαίνονται ύττοστη-

αύτών προς το ιερόν της Κραναίας Αθηνάς το ύπό ρίζοντα και τά άλλα εκείνα χωρία ενθα ό περιη-

του Παυσανίου περιγραφόμενον φαίνεται μοι προσ- γητής περί της άκραο, τΐ\ο, άνωτάτω του ορούς

φορωτέρα ούσα προς τον σκοπόν' δεν βλέπω δέ και κάμνει λόγον και τά οποία χωρία είχον παράθεση

τον λόγον, και ούτοχ άν έΕηγηθώσι, ώς εξηγεί έκεί' έν υποσημειώσει (προ. νυν και 2, 28, 2).

αυτά δ κ. £,ο11ίη§, τά εις τά μάρμαρα ερείπια, δι' Τούτων δ' ούτως έχόντων και ανεξήγητου μέ-

ον οί Οέλοντες νά διστάζωσι περί τοΟ τίνος Οεου ήν νοντος προς τούτοις και του τρόπου της άφηγή-

το ιερόν θά έπείθοντο νάτ:οβάλωσι τους δισταγ- σεως των πραγμάτων ύπό του περιηγητοΟ επί τη

μούς των. Άλλ' εστω' επί τούτων ουσιωδώς δεν ύποθέσει οτι έπορεύθη τον Τουρκόορομον και τού-

οια^έρου.εν αλλήλων κατά τάς γνώμας, άοου και του περιγράφει τά θεωρήσ.ατα (οί λόγοι δι'ών πει-

εγώ πιστεύω οτι τον του Άφεσίου Διός Ναόν, δν ράται νά έςηγήση ο φίλος συνάδελφος τήν εις τήν

μνημονεύει ο Παυσανίας, ήνεγκεν ή σκαπάνη εις γνώμην του άντικρυς άντιστρατευομένην άφήγησιν

φώς εϊς τά μάρμαρα. Διαφωνουμεν όμως αληθώς του Παυσανίου φαίνονται μοι ήκιστα βάσιμοι] μόνη

ώς προς τά λοιπά και ταύτα οχ ι τόσον επουσιώδη ή παρ' εμου, ώς νομίζω, ερμηνεία του κειμένου

κατά. τήν γνώμην μου. Ά ν δηλ. καλώς εννοώ τά της περιηγήσεως είναι δυνατή και ταύτης άναγ-

του φίλου συναδέλφου γραφόμενα έφρόνει και φρο- καία συνέπεια ό'τι ο περιηγητής περιγράφει τήν

νει ετι και νυν, ώς λέγει, δ'τι οί λόγοι του περιη- Άδριάνειον και οχ ι άλλη ν όδόν. Διότι και εγώ αύ-

γητου ίπΐ ττ\ άκροι, τον ορονο, σημαίνουσι πρόο, τος ουχί εις τήν άποκάλυψιν του Πύργου τον Γ.1τ\-

ττ) άκρα τον όρονς, άκρα δέ (κατά ίο άκρα γτ\(^, Τ^'Ρ7! (^στις αμφιβάλλω μεν άν δύνηται νά ύπο-'

όπερ όμως δεν είναι το αυτό ν ατά. τήν γνώμην μου)1 τεθή ώς αίγα χρόπαιον, αλλά και νάποδειξω οτι

είναι ουχί το προς τά άνω πέρας αύτου, αλλά το είναι ο τάφος του Τηλεφάνους δεν δύναμαι βεβαίως)

προς τά κάτω κατά τι οιονδήποτε του ορίζοντος άλλ' εις αύτήν τήν περιήγησιν καθόλου και εις το

ση μείον και έν τή προκειμένη περιπτώσει, προς εις τά μάρμαρα άποκαλυφθέν ιερόν, δ ύπολαμ-

άνατολάς' αλλά και άν έδεχόμην ώς ορΟήν γλωσ- βάνω ώς τον του Άφεσίου Διός ναόν, έστήριςα τήν

σικώς ταύτην τήν έξήγησιν, πάλιν δεν θά ήδυνά- περί της πορείας του Παυσανίου γνώμην μου, εις

μην νά δεχθώ οτι ή άξιολογωτέρα μεν όντως, όχι ήν και εμμένω, ώς εικός, ούσιώδες των παρά τά

όμως και ή μόνη προς ανατολάς δειράς της Γερα- Μέγαρα άνασκαφικών και τοπογραφικών ερευνών

νείας, ή νυν ΚαβαΛΛάρης καλούμενη, θά ήδύνατο μου έξαγόμενον ύπολαμβάνων αύτήν1.

νά ύποληφθή και κληθή κατά ταύτην τήν εννοιαν Έν Έλευσΐνι τϊ] 8 Ιουνίου 1890.

άκρα, καθώς επίσης δεν θά ήδυνάμην νά δεχθώ Δ. Φίλιος

] Προσφορώτερον και πιθανώς και τό μόνον εις στη'ριςΊν της γνώ-
μης του συνάδελφου Οά ητο Γσως τό -/ωρίον του περιηγητοΟ 8, 16, 1.
« Εκ δέ Φενεου πρός ήλιον ίο'ντι άνίσ/οντα ορούς εστίν άκρα Γε-
ρόντειον και κατά ταύτην οδός» λέγει έκεΐ ό Παυσανίας και υποθέτω
οτι δντως άκραν ονομάζει τό πέρας, τά έσχατα ώς άλλα/ου ό Ι'διος

λέγει (8, 10, 2) του' ορούς, κατά τό όποιον πέρας ύπηρχε και ή όδο'ς.

(') ΆναγνωσΟη'τω ανωτέρω σελ. 27 στ. 16 ΑΙΙΰΓ αντί του ΑΙ 1.611,
εις δέ την σημειωσιν2 της σελ. 45 προστεθη'τωσαν και τά: παράδ. και
Δημητρακοπούλου, Βάσανον των περί Έλλ. προφοράς Έρασμ. απο-
δείξεων, σελ. 643 και τήν έκεΐ σημ. 1.