Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1890)

141 ΕΠ1ΓΡΑΦΑΙ

μ.ου νά καταστήσω, ώς και ανωτέρω εΤπον, άναν-
τίρρητον.

Και ή του ήμετέρου αγγείου γραφή είναι,οίκοθεν
εννοείται,ες" εκείνων των εις άφηρωϊσθέντας αναφε-
ρομένων παραστάσεων, αίτίνες άρχόμεναι από των
Σπαρτιατικών άναγλύφων καταλήγουσιν εις τά κα-
λούμενα Νεκρόδειπνα. Θά πρωταγωνιστήσω δέ και
αύτη ποτέ εις τήν λύσιν των πολλαπλών ζητημάτων
των εκ τούτων τών ανάγλυφων έκπηγασάντων1 .Διότι
είναι φανερον ότι δ ύπ' έμοϋ ώς Ασκληπιός εκλη-
φθείς άνήρ της ημετέρας αγγειογραφίας απεικονί-
ζεται άνακεκλιαένος καθ' 6'λως δαοιον τρόπον,καθ
δν και δ επί τών Νεκροδείπνων. "Οτι του τύπου
τούτου έγίνετο -/ρησις εις άπεικόνισιν και άλλων
όντων και ούνί υ,όνον τών άΏηοο.)'ίσθέντων νεκρών
έδειξαν συν άλλοις και τά τοΟ Καβειρίου όστρακα"

ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ 14 $

άλλ' εκ τούτου δεν θά θελήσωσι βεβαίως και οί
προς έμέ συμφωνοΰντες και τον ένταΟθα είκονιζό-
μενον ώς Άσκληπιόν δεχόμενοι νά συναγάγωσι και
πεοί πάντων τών Νεκροδείπνων το αυτό συαπέ-
ρασμα. Τουναντίον παραμένουσι και νυν έ'τι ίσ/ύου-
σαι αί παρατηρήσεις, άς δ Ρ. ΛΥοΙίβΓδ κατά της
ύπό του Αΐίϊθά νοη δαίΐβΐ ύποστηριχθείσης γνώ-
μης περί τών Νεκροδείπνοη-, ώς πάντων δήθεν εις
τον Άσκληπιόν αναφερομένων, έποιήσατο δημο-
σιεύσας εν τή Αρχαιολογική του Βερολίνου Έφη-
μερίδι ίκανόν αριθμόν πήλινων ειδωλίων εκ Τά-
ραντος ι.

Έν 'Αθη'ναις εν μηνί Αύγούστω 1890.

ΟΤΤΟ ΚΕΚΝ.

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ

Ότε έδίδομεν εις τύπωσιν τάς έν αρχή του τεύ-
χους τούτου Άθηναϊκάς έπιγραφάς, ήσαν και άλλαι
τινές έςηγμέναι της γης, ών όμως τήν έ'κδοσιν, διά
τό όλιγοσήμαντον ή τό δυσ/ερές της μεταχειρί-
σεως των, άνεβάλομεν τότε. Άλλ' επειδή έσ/άτως
άνεφάνη μία πολύ αξιόλογος έν ταΐς -αρά τό ώρο-
λόγιον του Κυρόήστου άνασκαφαις, κρίνομεν αυτήν
έκδοτέαν σήμερον, μετ' αυτής δέ και άλλας τινάς,
αυτόθι έκσκαφείσας ή και άλλα/όθεν συνηγμένας
ύπό της Άρ/αιολογικής Εταιρίας.

1

Ή πρώτη ενταύθα τασσομένη, ή αξιόλογος, δεν
μας φανερώνει μεν, όπως έπεθυμουμεν, τό τί ήτό
ποτε ή μεγάλη πολύστυλος οίκοδοαή, ήν άνασκά-
πτομεν2, αλλά μας τιλ-ηρο^ορει περί γεγονότος,

' Προσθετέον νυν δμως και τό άρτι υπό του ΓυιΊ\ν;'ίη£ΐ6Γ εκδοθέν
άγγεΐον (ΑιόΙι. Αηζ6Ϊ§6Γ, 1890, σελ. 89) τό έκ ττ|ς Καπύης εσχά-
τως υπό του έν Βερολίνο} Μουσείου προσκτηθέν. Ό "Ηρώς άνακέκλι-
ται εστεμμένος επι της κλίνης, προσέρχεται δ' αύτω συσπειρωμένος ό
όφις. Πρό της κλίνης ΐσταται τράπεζα, εφ' ης άνάκεινται καρποί. Ές
αριστερών έρχεται νεανις, ταινι'αν κρατούσα, όπισθεν δέ ταύτης νέος
υπηρέτης μετά παροψίδος πλήρους καρπών και πλακούντων.

2 Δύο τρεις άλλαι μικραί και οχι επίσημοι άλλ' Ίδιωτικαί έπιγρα-
φαι, καθώς και εν ή δύο άλλοϊα τεκμήρια έν τη οικοδομή ταύτη πα-
ρατηρηθέντα, σχεδόν μας πείθουσιν, δτι άν δχι εξ υπαρχης, τω χρόνω
δμως πάσα εκείνη ή περιοχή έγένετο άγορά ώνι'ων. Άλλ' ό περί τούτου
λεπτομερής λο'γος δέν είναι της παρούσης ώρας.

Ξ ΑΘΗΝΩΝ

αναφερομένου εις τήν ές"ωτερικήν ίστορίαν της Ελ-
ληνικής φιλοσοφίας, άμα δέ και εις τάς μεταβολάς
του κοινού Ρωμαϊκού δικαίου, άς ενίοτε οί Καίσα-
ρες έποίουν χαριζόμενοι τοις Έλλησιν.

Είναι δέ δίγλωσσος, Λατινική τά άνω, Ελλη-
νική τά κάτω, άλλ' οχι κατά μετάφρασιν του αυ-
τού κειμένου, μόνον δέ περί τήν αυτήν ύπόθεσιν
στοέ^εται δ'λον τό νΟν ύπολειπόαενον αύτης υ,έρος,
διότι δυστυ/ώς μέρος μόνον αύτης εχομεν έπί της
στήλης, ήτις ευρέθη κεκολοβωμένη άνωθέν τε και
κάτωθεν και εις τέσσαοα κοαυ,άτια τεθραυσμένη,ά
έν τούτοις συναρμόζονται. Είναι δέ λίθου Πεντελι-
κου. Ύψος αυτής τό νυν 0,80, πλάτος 0,99, πά-
χος 0,14. Καλά και τετραγωνικά τά γράμματα της
τά τε Λατινικά και τά Ελληνικά και άνευ άκρε-
μόνων, πλήν του θ και του ω, τοιαύτα περίπου. Τά

ΑΒΟΌΕΓΟΗΐί.
μ ν ο ρο^ΤνΧ
ΑΒ ΓΔΕ ΙΗΘΙ ΚΛΜ

νχοπ ρςτυΦχΥλ

1 Παράβ. ΑΓθ1ΐ;ίθ1θ§ί$θΙΐ6 ΖβϊΙυη§, 1882, σελ. 301 και έξης.