Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1890)

219

ΓΛΥΠΤΑ ΕΡΓΑ ΕΞ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ 220

Και τδ μεν έν τψ πίν. 12 άπεικονισθέν άνεγνωρίσθη μογής των εις τι οιονδήποτε αέρος. Πότε λοιπόν·

έκτοτε1 ώς άντίγραφον του ετι κατά χωράν ύπαρ- και προς τίνα έποιήθησαν σκοπόν ; Κατά τά μέτρά

χοντος συμπλέγματος2 εν τω δυτικώ άετώματι τον (ακριβώς το '/3 ον του πρωτοτύπου) Οά ήδύνατο

Παρθενώνος. Το δε εν τω πίν. 13 δεξιά είναι κατά λ. χ. το άντίγραφον του συμπλέγματος του Παρ-

την γνώμην μου άντίγραφον γλυφής τίνος του Ερε- Οενώνος νά κοσμη αέτωμα οικοδομήματος εχον μή-

νθείου3 μάλλον, τών γλυφών ο αύτου έπίσης πι- κος 9,50 Γ. Μ. ήτοι το '/3 του μήκους του αετοί»

θανώτατα άντίγραφον είναι και ή ετέρα εν τω αύτώ του Παρθενώνος, τοσούτον δε μακρύ αέτωμα Οά

πίνακι άπεικονισθεΐσα μορφή4. Ευρέθησαν δέ πάντα είχε (κατά τάς του κ. ϋοΓρίβΙά προφορικάς άνακοι-

περι την θριαμβικήν αψίδα , εκείνο μεν 4-5 βή- νώσεις) το οικοδόμημα το δια του γράμματος Η"

ματα βορειότερα του ανατολικού άκρου του μαρ- σημειούμενον εν τω διαγράμματι τών Πρακτικών

μαρίνου κρηπιδώματος της προσκειμένης τή άψΐδι του έτους 1887ου, ήδύνατο δέ νά εχη και αυτή ή

δεξαμενής κατά τον εκεί δρομίσκον υπό έπίχωσιν θριαμβική άψίς. Αλλ εις το αυτό αέτωμα δεν Οά

μόλις 0,40-0,50 Γ.Μ., ψαΟον δέ το λιθόστρωτον ήρμοζον αί άλλαι δύο γλυφαι (πίν. 13) αί'περ είναι

έδαφος τών μεγάλων Προπυλαίων, τά δέ άλλα δύο ί'σαι προς τά πρωτότυπα κατά τά μέτρα, αλλά

άνασκαπτομένου του προς μεσημβρίαν της άψΐδος συγχρόνως έχουν, ώς φαίνεται, το αυτό ύψος προς

χώρου, ενθα οιονεί λουτρού τίνος λείψανα φαίνον- το άντίγραφον του συμπλέγματος του Παρθενώ-

ται σωζόμενα, νος. Πιθανόν λοιπόν νά εινον ποιηθη όλα όμοΟ

Ή εργασία αυτών και μάλιστα του αντιγράφου ό'πως κοσμήσωσι τήν στέγην μάλλον οικοδομή μα-

του συμπλέγματος του Παρθενώνος είναι και μάλα τός τίνος ή προς άλλον τινα παραπλήσιον σκοπόν

καλή και μαρτυρεί δόκιμον τον αντιγραφέα" είναι εις χρόνους, ώς ή εργασία των μαρτυρεί, οχι πολύ

δέ και κατά τά όπισθεν έπιμελής6, ενθα δεν παρα- μεταγενεστέρους, τούς πρώτους το πολύ Ρωμα'ί-

τηρεΐται εν τή νυν τουλάχιστον καταστάσει των ούτε κούς και οχι τούς κατόπιν και μάλιστα τούς Ά-

ίσοπέδωσίς τις7, ούτε άλλο τι ση μείον της προσαρ- δριανείους , εί και τότε μάλιστα ή προς τά άρ-

. , „ ,. Τ ',, , ,, , , , , γαία μίμησις ήν μεγάλη και παράδειγμα αυτά

1 1 πο του φίλου μου ΚαΙΚηιαηη το πρώτον κατ εκεινας τας ημε- ι ι ι ι ι ι ι ι μ

οας επισκεφθέντος με. τά μεγάλα εν Έλευσινι Προπύλαια ποιηθέντα

2 Έν εχείνω ό άνήρ Ιστη-ριζε τήν δεξιάν επί τών σπειρών οφεως ώς χατ£ σχ£§10ν τών της Ακροπόλεως Αθηνών
ήδυνήθη και νεωστί ό 8αϋ6Γ νά βεβαίωση (ΜίΐΐΗβΐΙ. 1891, σελ. 64, 1Τ - , * .

γ- , > - ι - „ ι ι ι - ε- » < ο ' ΙΙοοπυΛαιων .

ο) ενιυ εν τω ϋιλευσινιακω αντιγράφω η χειρ επακουμδα επι ρραχώ- Γ

δους άπλώς εδάφους· άλλα και άλλη τις παρατηρείται διαφορά, άν Ως πρός 10 ζήτημα τής ονομασίας τών γλυφών

τά υπό ΜίοΙίίίοΙίδ λεγόμενα (ΡίΐιΊΐίθηοΐΐ πίν. 8. σελ. 193) ενωσιν -> ~ χ % , , , ^ ττ

. η σ * , , _ , , ,, \, των κοσμουσων ποτε το ουτικον αέτωμα του Ιίαρ-

ορυώς· οτι Οηλ. εν τω Ιΐιλευσινιακώ αντιγράφω τα σκέλη καλύπτον- 1 1

ται υπό του ενδύματος μέχρι τών ποδών ολόκληρα και οχι Ι&βΠνβΐδθ. ϋενωνος Οεν φαίνεται συντελούν εις τΐ ~0 ϋιΛευσί-

^Αλλά και ό ΒοΙίίο&βτ (ΑκΙι. ΖβίΙ. 1871 πίν.35, σελ.62) λέγει δτι νιακόν άντίγραφον. Ό τόπος τής ευρέσεως αύτου

ή -/λαμΰς εσκε'παζε καθ' ολοκληρίαν τά σκέλη, φαίνεται δέ και έκ της Λ, , , , , ,

Ικεΐ είκο'νος δτι ούτως είχε τό πράγμα. ^ παρέχει αφορμην εις νεας εικασίας, αί οε παρα-

3 Παράβ. Ε. δοΐιοηε, ΟιίοοΙι. Κο1ίοΓ$, πίν. Ι-ΐν, ΙΑ, αριθ. 2, τηρούμεναι διαφοραί μαρτυροΟσιν άπλώς ότι έν τοις

Παράβ. 8οΗοηβ έ. ά. 4, 7,27. λ1 « > >£ > \ \ \

ν π ' ,Ρ , , γτ - -« 101). καθ εκαστον οι αντιγράφεις ηουναντο και να μη

β Ιίαραο. Διαγοαμαα Ιΐρακτικων του έτους 188 (·υ. Μ 1 1

0 Ιδίως τοΰ αντιγράφου τοΰ συμπλέγματος του Παρθενώνος. ωσι κατα πάντα ακριοεις ειτε ες απροσεςιας ειτε

' Τοιαύτην τινα ΐσοπεοωσιν εχουσιν αί του Ερεχθείου γλυφαίοπι- |ξ άλλων Οιωνδήποτε λόγων2,
σθεν και πρός τούτοις και το'ρμους εις ους οι σύνδεσμοι εΐσηο/οντο οί π~ ν ρ». »■ λ λ / \ ν- λ

συνδέοντες αύτάς πρός τόν'Ελευσινιακόν λίθον του τοίχου της ζωοφο'ρου 11λγ)ν 0ε τών ωόε δημοσιευομένων και άλλου τΐ-

I ι

(δοΐιοηβ, έ. ά. σελ. 1). Σώζονται δμως έν τη ετέρα μορφή (πίν. 13, νος συμπλέγματος λείψανον (άμφότεραι αί μορφαί

δε?ιά) σιδηρών ίίλων Γννη κατά τό Οοαύσαα τοϋ' δεξιού ώαου (θοαυσθε!ί * „ \ , /λ 5 '"Π,% ~ 1 <

. , ' , , , , Γ, ,, τ,σαν γυναικειαι ευρέθη εν έλευσΐνι κατα τους

ισως συνεκολληϋη εκει ο ρρα·/ιων) και κατα το αριστερον ισ'/ιον (εκεί 11 / ι ι

Γσως τού παιδός η χάρ συνεκολληθη θραυσΟεϊσα).Ένώ δέ της καθημέ- αυτούς περίπου τόπους, επίσης κατά τήν γνωμην

νης γυναικός και τόν παΐδα επί τών γονάτων κρατούσης τό κάθισμα εί-
ναι κατά τον δοΐΊΟΠβ, ίοΐ ΓϊΐΙθ8 (έ.ά. σελ. 6, άριΟ. 2) τού Ελευσίνια- * "Ιδε Πρακτικά τού έτους 1887" , σελ. 52, σημ. 1.
κοΰ αντιγράφου τό κάθισμα ϊγει τό σ-/ημα έκεϊνο τό σπονδυΐοειδες 2 Ή άπόστασις δεν πιστεύω νά συνετέλεσεν εις τούτο, διότι τοσού-

(όπισθεν οχι επεξειργασμένον) έφ' ού συχνά άπαντα ή Δημητηρ μά- τον άλλως πιστή αντιγραφή δεν θά ήδύνατο νά γίνη, κατα τή ι γνιύ-

λιστα καθήμενη (παράβ. Έφημ. 'Αρχ. 1886, σελ. 21, πίν. 3, 1). μην μου, έκ τοιαύτης αποστάσεως.Άν αυτό τό πήΑΐΥον παράόηγμα

Τής άλλης μορφής τό κάθισμα και έν τω αντιγράφω τώ Έλευσινιακώ δεν έσωζετο,θά ύπήρχον άλλα άντίγραφα,έξ ών και 6 ημέτερος Έλευ-

δύναται αληθώς έπίσης ΓθΓΠΐ1θ5 νά κληθή. σίνιος άντιγραφεϋς αντέγραφε.