Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1895)

81

ΚΟΥΡΟΣ ΕΞ ΑΤΤΙΚΗΣ

82

χειλέων του θώρακος δεν σημαίνονται. Αύτός δέ τες εις τον κορμόν τήν οψιν του τριγωνικοϋ σχή-

καθ' αυτόν 6 θώραξ δεν εχει το τριγωνικάν άλλων ματος'.Ό κορμός δεν έχει το σφηκοειδές των πα-

άρχαϊκών αγαλμάτων σχήμα, μόνον δέ συνθεω- λαιών, ο δέ Οώρας μεταβαίνει ομαλώς δια πλα-

ρουμένων και των παχέων ώμων φαίνεται τοιοΟ- τείας οσφύος έπι τα ισχία και τους μηρούς. Έπί-

τος. Αί κατά τά πλευρά μοϊραι των λοξών κοιλία- σης δέ και οί γλουτοί παρεμφερή δεικνύουσιν άνα-

κών μυών και τών νωτιαίων άποτελουσιν έπίπε- λογίαν.

δον έπιφάνειαν, ού'τω δέ μή θεωρούμενης της οπι- Έπι του προσώπου δηλουται καταφανέστερον ή

σθεν κατά το μετάφρενον και έξης καθέτου κοίλο- τεχνική πρόοδος. Προς τω στρογγύλω του όλου

τητος τομή νοούμενη έγκαρσίως διά του κύτους τοΟ σχήματος οί οφθαλμοί, αί παρειαί, τά χείλη άκο-

θώρακος θά παρείχε κάτοψιν σχεδόν τετραγώνου. λουθοΟσι τη αύτη άρχ_ή 2. Τό μέτωπον δέν χωρεί

Έ κοιλία εχει πολύ το φυσικόν πλην της θέσεως πλέον προς τά οπίσω, ούδέ ή ρις πιθανώς προείχε

του ομφαλού ευρισκομένου έπι του αύτου και ή πολύ υπέρ τό δέον. Μειδιάματος ί§πηηίη§ Ι^ρβ) 5

ζώνη επιπέδου μικράν ύπέρ τούς λαγονίους (είλεα- ούδέ ίχνος διακρίνεται4, ούδέ άνάσπασις τών ό-

κούς) λόφους. φρύων, ούδέ ή Σινοπρεπής λοξότης τών οφθαλ-

Όπισθεν ή οσφύς μετά τών προεχόντων γλου- μών, οίτινες και παρά τά προέχον τών βολβών

τών σχηματίζει τήν συνήθη γωνίαν, ωσαύτως δέ στερούνται και της άλλων έργων άπαθείας και εύ-

και οί γλουτοί μετά τών έπι τούς μηρούς κατωφε- ηθείας (δίοΠά 1^7ρβ)5. Έν τη γλυφή έλλείπει παν-

ρών ύπογλουτίδων. Οί μηροί κατά τάν άρχαϊκάν τάπασι σχεδόν τά πρόστυπον, τά ο εκτυπον και

τύπον ίκανώς πλατεϊς κατά τά πλάγια όντες κυρ- στρογγύλον έξικνεΐται, ώς ειπείν, μέχρι και τών

τοΰνται μάλλον κατά τά έξωτερικάν άκρον της σφαιρικών ψήφων τών της κόμης ό'ρμων.

πρόσθιας έπιφανείας. Έν τούτοις αύται δη αί άντιθέσεις βοηθουσιν

Έπι τοΟ προκειμένου άγάλματος άπαντώσιν έν ήμΐν εις τήν περί του χρόνου είκασίαν. Και δτι

τη τεχνοτροπία άντιθέσεις τινές παρέχουσαι πράγ- μέν τά άγαλμα προηγείται χρονικώς της τάξεως

ματα εις τάν ζητοΟντα νά όρίση τάν χρόνον του τών τό άντιβράχιον προτεινόντων τυγχάνει πρόδη-

παρόντος έργου ή τήν τάξιν τών άρχαϊκών άγαλ- λον εκ τε άλλων άρχαϊκών τεκμηρίων και έκ τοΰ-

μάτων, εις ήν τούτο άνάγεται. Προς ταϊς έπιπέ- δε, ό'τι έπ' αμφοτέρων τών μηρών, ώς εί'ρηται,

οοις έπιφανείαις και ταΐς οξείας άναγλυφαΐς εύρη- σώζονται — και ίκανώς μακρά — τά ίχνη της

ται άμα πολύ τά ευρύ και στρογγύλον. Και πρό- προσφύσεως τών άκρων χειρών.Ότι δέ πάλιν έπε-

κεινται μέν καταφανή τοΟ παλαιοτέρου τύπου δείγ- ται τω τοΟ Πτώου (Γλυπτά Έθν.Μ.10), υπέδειξαν

ματα έπι τοΟ στήθους, της ράχεως, τών πλαγίων δσα περί τών μελών ιδία άνωτέρω έρρήθησαν/Αλλ'

τοΟ θώρακος, έν μέρει δέ και τών ισχίων ώσαύ- εί και αί χ_εϊρες προσπεφύκασι τοις σκέλεσι ύπολεί-

τως ή κεφαλή κείται μάλλον οπίσω και δέν είνε πεται όμως κενός χώρος μακρός (υψος 0,40 καΐ

άμοιρος λειψάνων της πολιωτέρας άρχαϊκότητος. πλέον) μεταξύ τών καθειμένων βραχιόνων και του

'Αλλά πολλώ μάλλον έπικρατοΟσιν αί καμπύλαι κορμοΟ. Μικρόν έτι και μεταβαίνει εις τήν όλιγώ-

γραμμαί, γνώρισμα ίσως της Αττικής τέχνης, τερον διαδεδομένην τάξιν της ^εφα^ε^σΐωο, ή-

καί σπουδή τις προς άπαλλαγήν άπά του καθιε- περ άνήκει και τό έκ Πτώυυ άκέφαλον 6, τό μετά

ρωμένου τύπου. Τό άνάστημα στερείται της ραδι- , Πλάτοί χατά το>? ώμου? „61. πλάτ0; τών {χ β^ Όρχο_

νότητος παλαιοτέρων αγαλμάτων, τά οέ καθ έκα- μενοΰ (λνοΙΙβΓδ Βαηίΐ. 43, ΓΧνπ-ά \Ε6Υ. Μονσ. 9), Πτώου,

>\ ι ί Ί' 1 1 Α- Έ6ν. Μουσ. 12 ( = ΒΟΗ. 1887, πίν. 8), Μήλου (ΒΟΗ. 1892,

στα μελη τεινουσιν εις πλάτος και πάχος . υι . .„.„.„„ ,Λ '* ' (

Γ ' , , πιν· ") 0,50-0,56.

ώμοι, άντίθέτως πρός τούς τοΟ θηραϊκοΟ είσί λίαν 2 Πρ5. τήν Παλαιάς Επιδαύρου κεφαλήν ΓΛνπζαΕθν. Μ. 63

εύρεΐς2 και άνεπτυγαένοι, αύτοί κυρίως παρέχον- Χαί τί"ν έξ Αίγίνης (;) Λνοΐΐβκ Βαηεί. 92.— ΓΛνπτά ΈΘυ.ΜΛ8.

" 3 Ιουηιαΐ ο£ Ηβΐΐ. δΐιιάίβδ 1887 σελ.186-187 (Β.Α.ΟίΐΓάηοΓ).

1 Πλάτος από μασχάλης εις ριασ/άλην (0,43).="Υψος από κλει- * Πρβ. τά έχ Πτώου, ΓΛνπζά Έθγ. Μ. 10, χαί Ορχομενού
δών έ'ως όμφαλοϋ. (Γλυπτά Έβτ. Μ. 9).

2 Οί ώμ,οι τοϋ Θηραϊχοϋ (λΥοΙίΕΓ» Βαιι$1. αριθ. 14.= .Γ.ί«πΓά 5 ,ΙουΓηίΐΙ οί Ηβ!1. βΐιιά. άνωτ.

'£*·. Λί. 8), δπερ είθισται νά χαταλέγηται εις τά αρχαιότατα, πράς 6 ΒΟΗ. 1887 πίν. 8.= ΓΛυπτά Έθν. Μ. 12. Πρβ. χα'ι τό {ξ

τά χάτω χλίνοντες είσίν ήχιστα οριζόντιοι. Άχτίου, Οαζ. ΑΓϋΙιέοΙ. 1886 πίν. 29, 2 (Οοΐΐίβηοη).