Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1895)

189

διορθώσεις και προςθιικαι

190

προφανούς του ενίοτε εν τοις άρχαίόις εργοις της
τέχνης ένυπολανθάνοντος μειδιάματος.

Ό,τι δμως την μεγίστην σημασίαν και άςίαν
δίδωσι τω ήμετέρω άγαλματίω είνε 6 μυστηριώδης
εκείνος κεστός1, ον χαριέντως πάνυ προσπαθεί νά
περιβάληται περί τήν ύπερθεν της οσφύος χώραν
έπι των μαστών αύτής, ους καλύπτει παντάπασι
και περισφίγγει έπιτιθεϊσα και τήν άριστεράν πα-
χεΐαν χείρα ~ρός έπιτέλεσιν δσον ενεστι τελειοτέ-
ρας περισφίγξεως" τούτο δε προσπαθεί νά πράξη
κρατούσα και δια της δεξιάς χειρός το έτερον των
άκρων του κεστόΟ και μετά χάριτος παρέλκουσα
περί τους μαστούς, οιονεί έτοιμη νά έμπορπήση
τον χρυσοΰν πόρπακα του κεστοΟ έκείνου, εν ω

ένεκλείετο πασα ή μάγος γοητεία ή περι τον Έ-
ρωτα, ον και αύτη ή δμόκοιτις του πατρός αν-
δρών τε θεών τε Ηρα έδανείζετο, οσάκις ήθελε νά
μεταβή παρά τω Διί".

Ό Ρ. \νο1ΐβΓ3 3 θεωρεί τον κεστον ώς επέχοντα
τόπον του σημερινού" στηθοδέσμου (οοΓδβΐ) και ού-
δεμίαν έχοντα σχέσιν προς τον δμηρικόν κεστον.

Κατά \νο1ΐ6Γ84 είνε ίσως μίμημα μείζονος τίνος
έργου ουχί αρχαιοτέρου της ελληνιστικής λεγομέ-
νης έποχής, αποβλέποντες δε εις τήν τεχνικήν έρ-
γασίαν δυνάμεθα νά άποδώσωμεν τδ ήμέτερον εί-
δώλιον είς τούς πρώτους ρωμαϊκούς χρόνους.

Π. Καςτριωτης.

διορθώσεις και προσθηκαι

ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ 61-74 ( ΑΤΤΙΚΗ ΣΤΗΛΗ ΕΝ ΕλΕΓΣΙΝι).

Έν παρενθέτου πίνακος πλευρά Β' στήλη α' πλοϊά σφι (τοις Αίγυπτίοις) τοΐσι φορτηγέουσι, έστι

στίχω 15, διόρθου ΘΕΚΕ££ΕΜ τή προσθήκη έκ της άκάνθης ποιεύμενα . . . ΤαΟτα τά πλοία

του κατά τήν στοιχειοθέτηση* έκπεσόντος δευτέρου ανά μεν τον ποταμών ού δύναται πλέειν , ην μή

έν δε στίχω 38 διόρθου Π Ε Χ Ε Ο Ν αντί τοΟ λαμπρός άνεμος έπέ/η, έκ γης δέ παρέλκεται.

έκ παραδρομής Π Η Χ Ε Ο Ν. Κατά ρόον δέ κομίζεται ώδε. Έστι έκ μυρίκης πε-

Έν στίχοις 63 (α' α') και 9 (Β' β') ό λόγος ποιημένη ϋύρη, κ ατε ρ ρ α μ μένη ρίπεϊ καΐάμων,

πιθανώτατα περί κοσμήματος έχοντος σχήμα άκν- και λίθος τετρημένος διτάλαντος μάλιστά κη

Ιου , τοΟ βαλανοειόους καρποΟ της άρίας ή του σταθμόν. Τούτων ιή*· £ί£Τ θνρην όεόεμένην κάΛω

πρίνου. Ίδε Πολυδ. θ' 103. Άθην. II, 3ο. ί'μπροσθε τον πλοίου άπίεν έποφερεσθαι, τδν δέ

θεοφρ. Ίστ. Φυτ. Γ' 16. Πρβ. και Ησύχ. έν λ. λίθον άλλω κάλω δπισθε. Ή μεν όή θνρη , τοϋ

βά.Ιανοί. ρόον εμπίπτοντος, χωρέευ ταχέως και έλκει τήν

Εις διάγνωσιν του έν σελ. 62-63 ζητήματος περι βαριν (τοΰτο γάρ δή ού'νομά έστι τοϊσι πλοίοισι

της έννοιας του στίχου .ΥΡΙ^ΔΡΟΜΟΝΕφΕίΚΕΝ τούτοισι), δ δέ λίθος δπισθε έπελκόμενος και έών

ίσως δέν κριθή' αλυσιτελής ή έςετασις τοΟ έπομέ- έν βυσσώ κατιθύνει τδν πλόον». "Αν περι τοιού-

νου χωρίου τοΟ Ηροδότου (II, 96): «Τά δέ δή του ναυτικού" σκεύους πρόκειται ένταΰθα, ή ημε-
τέρα έπιγραφή εισφέρει σπουδαΐον τεκμήριον εις

1 Κεστός (ίμάς) ίν ιδιάζων -55 ηαετέρα Οεϊ, ήν δέ διακεκεντ^αένος \ ν ~ ~ ιπ-ν ,

. „ 1 Γ, , , γ _ Γ* *, < " γττΙ/ τα περι αιγυπτιακής καταγωγής των Ελευσίνιων

και δια-εποικιλμενος ίμας η χιτυιν τη; Αφροδίτης, ω{ οτε Ησύχιος ΓΙ III*

καΐ Σουίδας έν λέξει λέγουσι (πρ6. Πολυδεύκης Ζ. 65, 60), εί χα! ό μυστηρίων.

τοϋ αγαλματίου ί,μών ούδέν τό χαιντι^νονχα!πεποαιλμε'νον«βρου- 63, εις τά περί σιδήρου παλιναιρέτου

σιάζει έκτος των κατά τάς ούο παρυιρά; γραμμών ή' αυλάκων. Τό χε- , ( ^

σζός εΰρηται ώς έττίΟετον τοϋ ψάς (Ίλιάδος Ε 214. Πρβ. και Γ παρασημειωτεον και τα παρα Σουίδα, έν λ. πα-
371 ποΜχεσζος ίμάς). Ε. ΡοΙΙίβΓ βΐ δβΐ. Κοϊηαοΐι, ΕαΝέοΐΌ-

ροΐο (Ιο Μ}τϊηα, Ραηκ 1887, Ρί^υι-ο* άβ Ιβιτβ οιιϊΐβ β. 162, ί Ί) αάδο; Ξ 214-218.

296-8 216 και Ρΐαη θοχ Ν°" 23-24. Ηο11>ίβ, ϋ38 ηοπιβΠΒοΙιο 3 ρ. \νο11οΓ8, <3ίρ5αΙ)£ϋ586, ΒβΓίίη 1885, «ρ. 1738

Εροχ σ. 156. 4 Ρ. λνοΐΐοΐ'8 ενΟ. ανωτέρω.