Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1895)

ΚΕΣΤΟΦΟΡΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΧΑΛΚΗ

(πίναξ 9 )

Περί τοΟ προκειμένου αγαλματίου έδημοσίευσε
μικρόν άρθρον δ κ. Ά. Ρουσόπουλος έν ΑγοΙι. Ζβϊ-
Ιαησ 1863 σελ. 119** μετά ταύτα περί αύτοΰ
έπραγματεύθη ο ΟνιΛηνά (αύτόθι 1864 σελ. 147
πίν. 183, 3. Πρβ. ΒβΓηοαΙΙί ΑρΙίΓοεΙΐΐβ 345, 2,
\νο1ΐθΐ'8 ΟϊρδαΙι»'ϋ88β Ββρίίη 1885 άριθ. 1738).
Άλλ επειδή ή παρά ΟβΓίιαπΙ είκών δεν άποδίδει
πιστώς το πρωτότυπον, τό δε είδώλιον θεωροΟμεν
άξιον λόγου, άναδημοσιεύομεν αύτό μετά τίνων
παρατηρήσεων ενταύθα. Ανήκει νΟν τοις κληρο-
νόμοις Σ. Παυλίδου, ύφ' ων και παρεχωρήθη ήμΐν
ευμενώς προς δημοσίευσιν.

Τό ήμέτερον είδώλιον ευρέθη έν ετει 1863 έν
τω κατά τους σημερινούς Αμπελοκήπους1 (του*
αρχαίου δήμου Αλωπεκής) κειμένω κτήματι Παυ-
λίδου,έν θέσει Ψυχικό εντός φρέατος, έκτοτε φρέα-
τος της Αφροδίτης έπονομασθέντος" ήτο δέ, ώς
έμάθομεν , έν σιδηρά κίστη μετά τίνος χαλκής
σφαίρας έγκεκλεισμένον. Ευθύς άνευ πολλού δι-
σταγμού δύναται το έν λόγω είδώλιον νά άποοοθή
εις τήν Άφροδίτην, πρώτον μεν διότι φέρει τόν κε-
στόν, είτα δέ διότι έν Αλωπεκή υπήρχε κατά μεν
τάς έπιγραφάς 2 ναός Αφροδίτης, κατά δέ τον Άλ-
κίφρονα3 ναός Ερμαφρόδιτου.

Τό παρόν άγαλμάτιον είνε σπουδαΐον διά τήν
ίστορίαν της τέχνης" έν δ'σοις δέ άνεδιφήσαμεν κα-
ταλόγοις τών διαφόρων Μουσείων, ούδαμοΟ ευρο-
μεν παρόμοιον. Μόνον οέ τρία εΰρομεν έχοντα ποιάν
τινα προσομοιότητα4. Και τό ήμέτερον Έθνικον

' Ώς γνωστόν, ένταΰθα πάντες οί περί Δήμων της Αττικής γρά-
ψαντες τιΟέασι τόν δήμον Αλωπεκής ανήκοντα τη δεκάτη ουλή (τη
Άντιο/ίδι), άλλ' ό ΟοΓρΙΌΜ έν τη συνεδρία της ένταΰθα Γερμα-
νικής Αρχαιολογικής Σχολής της 4ΐ! Ιανουαρίου έ. ε. ανεκοινώσατο
δτι τόν δήμον ανευρίσκει πρός Μ. της πο'λεως έξηγών άλλως τά γω-
ρία του Ηροδότου I, 63. II, 116, Πλάτωνος Άξίο'/ος I, 1
Λίσ/ίνου κατά Τιμάρχου 99, 105, Παυσανίου Α' 19. 2. και 27. 4.
'ΓΙμεϊς συντασσο'μεΟα τη τών πολλών γνιόμη διά λο'γους, ους έν ίδίω
περί Αλωπεκή: ά'ρΟρ';) Οά έκΟε'σωμεν.

■2Ο.Ι. Ο. 395.
3 Αλκίφρονος Έπιστολαί Γ 37.

* Ίδέ Κίοΐι, ΙΙΙιΐδίΓ. ΛΥογΙθγΙϊιιοΙι άβτ Γοπιίδοΐιβη ΑΙϊβΓίΰ-

Μουσεΐον (Β' Αί'θ. Πηλ. άριθ. 5666) έχει πήλινον
έν Θίσβη εύρεθέν άγαλμάτιον (ΰψ. 0,20) δυσμόρ^ου
γυναικός γυμνής περιβαλλόμενης τόν κεστόν, οπερ
εικονίζεται ώς τό ήμέτερον χαλκουν είδώλιον
μετά της διαφοράς, δ'τι σφίγγει τόν κεστόν δι' αμ-
φοτέρων τών χειρών, ώς έν τω παρενθέτω πινάκι,
έμφαίνεται κατ' ίχνογράφημα του ΟΐΙΙϊβΓΟΠ.

Τό άγαλμάτιον έχει υψος (μετά της κυλινδρικής
βάσεως) 0,14" διατηρείται έκτάκτως σώον και
παρίστησι γυμνήν τήν θεάν στηριζομένην έπί τοΟ·
αριστερού" ποδός, εχουσαν δέ τόν δεςιον έν άνα-
παύσει κεκλιμένον έπιχαρίτως κατά τό γόνυ, και
όπεγείρουσαν μικρόν τήν πτέρναν.

Ή κεφαλή αυτής μικρόν πράς τόν άριστερόν
ώμον έπιτερπώς έπικλίνουσα έπιδεικνύει τό φιλο-
μειδές,τοΟτο δέ δίδει ήμΐν άφορμ,ήν νά ύποθέσωμεν
§τι ίσως έκατοπτρίζετο" ή κόμη αύτής διαδήματι
έμπροσθεν μέν πλατυτέρω πρός τά πλάγια δέ στε-
νωτέρω περιβεβλημένη υπέρ τον δεξιόν ώμον κο-
ρυμβοϋται εις Οαυμαστόν κόρυμβον, μέρος δέ τών
τριχών κατέρχεται έπί έκατέρου ώμου έν μακρώ
πλοκάμω. Τό μέτωπον έχει τήν φυσικήν κυρ-
τότητα, βραχύ μάλλον, κλϊνον πρός τά οπίσω"
τών οφθαλμών αί κόραι συμμετρικαί και προση-
λωμένα", δηλουνται διά μικκύλης όπής' ή ρίς κα-
νονικωτάτη, τών πτερυγίων καταφανώς έκδηλου-
μένων, τό δέ φίλτρον ευδιάκριτον, ώς και τά χείλη,
ών ιδίως τό κάτω έπίυ,εστον. Τών ώτων μόνον τό
κάτω λόβιον είνε δρατόν, τών άνω πτερυγίων κα-
λυπτομένων ύπό της κόμης" αί παρειά! μέτριαι,
τουτέστι ούτε άγαν παχεΐαι, ού'τε λιπόσαρκοι. Έν
γένει δέ τό πρόσωπον είνε ωοειδές μετ έκφράσεως

πιοΐ' σ. 256. Α. ϋ. Λνβ!)6ΐ'8 έν Ι^οΐιοιικίίϊΐςίοτ απβ άβπι Ιίΐαδβί-
δοΗβη ΑΙΙβΓίΙιιιηι νοη ΛΥοίβΕβΓ ιπκΐ ΚαΙζ 1863 πίναξ 8, άριθ. 25-
20. — Μα1ΐ6ΐ·-\νίβ8θ1βι·, ΌοηΙνίη.αυΙοΓ II, πίναξ 26 άριθ 282,
μετά κειμένου II, 2, σελ. 250. ΒΐίΙΙ'Ιν έν Βογ. (Ιβΐ' βαϋΙιΧΙΗΟΐιοη
ΟβδβΠκοΙιαΠ, τοΰ 1860 σελ. 91-97 πίνας" Ο' έν ω εικονίζεται άγαλ-
μάτιον ανήκον τω ΜββδΙβΓ νιιη Κ;ινο8ΐοίη. ΑηΙίοΙιΗϊι άί Εΐ'οοίαηο
VI, πίναξ 17, 3. — Αηηαΐί (Ιβΐ ΙιΐϋΙίΙαΙο XIV.