263
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΒΠΙΓΡΑΦΑΙ
264
-των αγγείων, έν οίς καί μελανόμορφα τοιαύτα (εν
-τούτων και ένεπίγραφον),ότι καί δ χρόνος της κατα-
σκευής.των πινακίων τούτων πρέπει να καταβιοα-
■σθη εις τον 7ον ή 60ν π. Χ. αιώνα. Όφείλομεν
οέ νά παραδεχθώμεν ό'τι ό τρόπος της οιακοσμή-
σεως των πινακίων τούτων, οιήρκεσεν επί μακρόν
κατά τόπους, δεν έξέλιπε δέ έντελώς ή μετά την
έπικράτησιν του κατόπιν εικονιστικού ρυθμού και
ιδία του έρυθρομόρφου, ούτινος ούδ' ίχνος ευρέθη
έν τη ανασκαφή. Των πινακίων τούτων ή εσωτε-
ρική έπιφάνεια είνε μέλαινα, άνευ άλλης διακο-
σμήσεως.
Τό έν τω αύτώ πινάκι εϊκονι'ζόμενον πήλινον
άνάγλυφον, έκ δύο τεμαχίων συγκεκολλημένον, εύ-
ρεθέν δέ έν τω βόθρω μετά των ανωτέρω, εχει ύ-
ψος 0,15 και πλάτος 0,06. Φέρει κατά τά άνω
αύτοΰ δύο όπάς δηλούσας δτι έχρησίμευσεν ώς πί-
νας", άναρτώμενον (πρβ. προς όμοίαν χρησιν και
παρεμφερές δημοσιευθέν ύπο Οτβϊ, Οΐϊ δοανί ηβΐΐα
ΝββΓοροΙ. άβΐ Ρυδοο α 8ϊγ. 1893 σελ. 13 ΝοΙ. ά.
δθ. 1895). Ότι το εύρημα τοΰτο είνε άναθηματι-
κόν, παριστών πιθανώς την Άφροδίτην ένεκα της
επιδείξεως τών μαστών, δέν ύπάρχει ίσως άμφιβο-
λία. Ή τεχνοτροπία αύτοΰ, γενομένη έν ταϊς λε-
πτομερείαις οι' έγχαράξεως έπί του νωποΰ πηλού,
εΐνε άρχαϊκωτάτη' υπενθυμίζει δέ άνάλογον έργα-
σίαν επί χάλκινων ειδωλίων. Ιδίως ή κατασκευή
και διάταξις της κόμης αύτοΟ , ή κατά γραμμάς
δριζοντίας κατά συνθήκη ν έπεξειργασμένη, εϊνε
άνάλογος προς τήν άγαλματίων τινών έκ χαλκού,
ευρεθέντων έν Άκροπόλει, έν Δελφοϊς καί άλλα-
χου. Καί έπί πωρίνων δέ άγαλμάτων δέν είνε δ
τρόπος ούτος της κατασκευής της κόμης άγνωστος.
Έν Μυκήναις εύρέθη τελευταίως 6πό τοΟ Τσούντα
πλάξ (πιθανώς μετόπη) πωρίνη, είκονίζουσα μορ-
φήν ούτως έ'χουσαν τήν κόμην. Τό άνάγλυφον η-
μών είνε πάντως τέχνης λίαν αρχαϊκής, ούχί δμως
και ξενότροπου.Ή χρονολογία δέ, εις ην δφείλομεν
καί -ως έκ της τέχνης αύτοΟ νά τάξωμεν τοΰτο ,
συμφωνεί προς δσα ανωτέρω είπομεν περί του βό-
θρου και τών έν αύτώ εύρεθέντων άντικειμένων.
Β. ΣΤΑΗΣ
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ
(Έκ τών εν τω Ίερω της Δεσ~ο!νης ανασκαφών).
1 μήκ. 0,12, βάθ. 0,07), ήτις ίσως προέρχεται καί
Βάθρον τετράπλευρον, ωραίου τιτανόλιθου συμ- έκ δευτέρας τοΟ βάθρου χρήσεως, άφ' ού δή καί δ
πάγους καί λευκοτέρου παντός άλλου ένεπιγράφου λίθος δέν εύρέθη ορθώς έ'χων. Έπίκρανον δέν εύ-
έν Αυκοσούρα (πλήν, εννοείται, τών έκ μαρμάρου). ρέθη αύτόθι, ωσαύτως δέ ούδ' ύπόβαθρον.
Τψ. 0,37, πλ. 0,61-0,66, πάχ. 0,56-0,61. Τό βάθρον εύρέθη έν τη ΝΔ. γωνία του προδό-
Αί πλάγιαι έπιφάνειαι κάτω μέν κοσμοΟνται δια μου του ναού της Δεσποίνης έπί τοΟ πλακοστρώ-
τοΟ συνήθους κυματίου , έπιμελώς είργασμένου , του έδάφους ούτως άνατετραμμένον , ώστε ή μέν
άνω δέ στερούνται παντάπασι κόσμου. άνω επιφάνεια εκείτο κάτω, ή δέ προσθία (η ένεπί-
Έπί της άνω έπιφανείας ύπάρ-/ουσι δύο τορμί- γράφος) προς τά οπίσω ήτοι προς τψ νοτίω τοίχω
σκοι,δ μέν έμπροσθεν παρά τήν άριστεράν γωνίαν, του προνάου. Έκ της θέσεως τοΟ είρημένου κυμα-
δ δέ όπισθεν παρά τήν δεξιάν ή κάτω έπιφάνεια τίου ένόησα τό άτοπον της ιδρύσεως καί τον τεκτο-
φέρει άντιστοίχως δμοίους τορμίσκους, έ'τι δέ έν νικόν, ούτως ειπείν, σολοικισμόν, άναστρέψας δέ
μέσω εύρεϊαν τετράπλευρον κοιλότητα (πλ. 0,14, το βάθρον εΤδον τήν έπιγραφήν, ΠοΟ έν άρχη εκείτο
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΒΠΙΓΡΑΦΑΙ
264
-των αγγείων, έν οίς καί μελανόμορφα τοιαύτα (εν
-τούτων και ένεπίγραφον),ότι καί δ χρόνος της κατα-
σκευής.των πινακίων τούτων πρέπει να καταβιοα-
■σθη εις τον 7ον ή 60ν π. Χ. αιώνα. Όφείλομεν
οέ νά παραδεχθώμεν ό'τι ό τρόπος της οιακοσμή-
σεως των πινακίων τούτων, οιήρκεσεν επί μακρόν
κατά τόπους, δεν έξέλιπε δέ έντελώς ή μετά την
έπικράτησιν του κατόπιν εικονιστικού ρυθμού και
ιδία του έρυθρομόρφου, ούτινος ούδ' ίχνος ευρέθη
έν τη ανασκαφή. Των πινακίων τούτων ή εσωτε-
ρική έπιφάνεια είνε μέλαινα, άνευ άλλης διακο-
σμήσεως.
Τό έν τω αύτώ πινάκι εϊκονι'ζόμενον πήλινον
άνάγλυφον, έκ δύο τεμαχίων συγκεκολλημένον, εύ-
ρεθέν δέ έν τω βόθρω μετά των ανωτέρω, εχει ύ-
ψος 0,15 και πλάτος 0,06. Φέρει κατά τά άνω
αύτοΰ δύο όπάς δηλούσας δτι έχρησίμευσεν ώς πί-
νας", άναρτώμενον (πρβ. προς όμοίαν χρησιν και
παρεμφερές δημοσιευθέν ύπο Οτβϊ, Οΐϊ δοανί ηβΐΐα
ΝββΓοροΙ. άβΐ Ρυδοο α 8ϊγ. 1893 σελ. 13 ΝοΙ. ά.
δθ. 1895). Ότι το εύρημα τοΰτο είνε άναθηματι-
κόν, παριστών πιθανώς την Άφροδίτην ένεκα της
επιδείξεως τών μαστών, δέν ύπάρχει ίσως άμφιβο-
λία. Ή τεχνοτροπία αύτοΰ, γενομένη έν ταϊς λε-
πτομερείαις οι' έγχαράξεως έπί του νωποΰ πηλού,
εΐνε άρχαϊκωτάτη' υπενθυμίζει δέ άνάλογον έργα-
σίαν επί χάλκινων ειδωλίων. Ιδίως ή κατασκευή
και διάταξις της κόμης αύτοΟ , ή κατά γραμμάς
δριζοντίας κατά συνθήκη ν έπεξειργασμένη, εϊνε
άνάλογος προς τήν άγαλματίων τινών έκ χαλκού,
ευρεθέντων έν Άκροπόλει, έν Δελφοϊς καί άλλα-
χου. Καί έπί πωρίνων δέ άγαλμάτων δέν είνε δ
τρόπος ούτος της κατασκευής της κόμης άγνωστος.
Έν Μυκήναις εύρέθη τελευταίως 6πό τοΟ Τσούντα
πλάξ (πιθανώς μετόπη) πωρίνη, είκονίζουσα μορ-
φήν ούτως έ'χουσαν τήν κόμην. Τό άνάγλυφον η-
μών είνε πάντως τέχνης λίαν αρχαϊκής, ούχί δμως
και ξενότροπου.Ή χρονολογία δέ, εις ην δφείλομεν
καί -ως έκ της τέχνης αύτοΟ νά τάξωμεν τοΰτο ,
συμφωνεί προς δσα ανωτέρω είπομεν περί του βό-
θρου και τών έν αύτώ εύρεθέντων άντικειμένων.
Β. ΣΤΑΗΣ
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ
(Έκ τών εν τω Ίερω της Δεσ~ο!νης ανασκαφών).
1 μήκ. 0,12, βάθ. 0,07), ήτις ίσως προέρχεται καί
Βάθρον τετράπλευρον, ωραίου τιτανόλιθου συμ- έκ δευτέρας τοΟ βάθρου χρήσεως, άφ' ού δή καί δ
πάγους καί λευκοτέρου παντός άλλου ένεπιγράφου λίθος δέν εύρέθη ορθώς έ'χων. Έπίκρανον δέν εύ-
έν Αυκοσούρα (πλήν, εννοείται, τών έκ μαρμάρου). ρέθη αύτόθι, ωσαύτως δέ ούδ' ύπόβαθρον.
Τψ. 0,37, πλ. 0,61-0,66, πάχ. 0,56-0,61. Τό βάθρον εύρέθη έν τη ΝΔ. γωνία του προδό-
Αί πλάγιαι έπιφάνειαι κάτω μέν κοσμοΟνται δια μου του ναού της Δεσποίνης έπί τοΟ πλακοστρώ-
τοΟ συνήθους κυματίου , έπιμελώς είργασμένου , του έδάφους ούτως άνατετραμμένον , ώστε ή μέν
άνω δέ στερούνται παντάπασι κόσμου. άνω επιφάνεια εκείτο κάτω, ή δέ προσθία (η ένεπί-
Έπί της άνω έπιφανείας ύπάρ-/ουσι δύο τορμί- γράφος) προς τά οπίσω ήτοι προς τψ νοτίω τοίχω
σκοι,δ μέν έμπροσθεν παρά τήν άριστεράν γωνίαν, του προνάου. Έκ της θέσεως τοΟ είρημένου κυμα-
δ δέ όπισθεν παρά τήν δεξιάν ή κάτω έπιφάνεια τίου ένόησα τό άτοπον της ιδρύσεως καί τον τεκτο-
φέρει άντιστοίχως δμοίους τορμίσκους, έ'τι δέ έν νικόν, ούτως ειπείν, σολοικισμόν, άναστρέψας δέ
μέσω εύρεϊαν τετράπλευρον κοιλότητα (πλ. 0,14, το βάθρον εΤδον τήν έπιγραφήν, ΠοΟ έν άρχη εκείτο