Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1895)

263

ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΒΠΙΓΡΑΦΑΙ

264

-των αγγείων, έν οίς καί μελανόμορφα τοιαύτα (εν
-τούτων και ένεπίγραφον),ότι καί δ χρόνος της κατα-
σκευής.των πινακίων τούτων πρέπει να καταβιοα-
■σθη εις τον 7ον ή 60ν π. Χ. αιώνα. Όφείλομεν
οέ νά παραδεχθώμεν ό'τι ό τρόπος της οιακοσμή-
σεως των πινακίων τούτων, οιήρκεσεν επί μακρόν
κατά τόπους, δεν έξέλιπε δέ έντελώς ή μετά την
έπικράτησιν του κατόπιν εικονιστικού ρυθμού και
ιδία του έρυθρομόρφου, ούτινος ούδ' ίχνος ευρέθη
έν τη ανασκαφή. Των πινακίων τούτων ή εσωτε-
ρική έπιφάνεια είνε μέλαινα, άνευ άλλης διακο-
σμήσεως.

Τό έν τω αύτώ πινάκι εϊκονι'ζόμενον πήλινον
άνάγλυφον, έκ δύο τεμαχίων συγκεκολλημένον, εύ-
ρεθέν δέ έν τω βόθρω μετά των ανωτέρω, εχει ύ-
ψος 0,15 και πλάτος 0,06. Φέρει κατά τά άνω
αύτοΰ δύο όπάς δηλούσας δτι έχρησίμευσεν ώς πί-
νας", άναρτώμενον (πρβ. προς όμοίαν χρησιν και
παρεμφερές δημοσιευθέν ύπο Οτβϊ, Οΐϊ δοανί ηβΐΐα
ΝββΓοροΙ. άβΐ Ρυδοο α 8ϊγ. 1893 σελ. 13 ΝοΙ. ά.
δθ. 1895). Ότι το εύρημα τοΰτο είνε άναθηματι-

κόν, παριστών πιθανώς την Άφροδίτην ένεκα της
επιδείξεως τών μαστών, δέν ύπάρχει ίσως άμφιβο-
λία. Ή τεχνοτροπία αύτοΰ, γενομένη έν ταϊς λε-
πτομερείαις οι' έγχαράξεως έπί του νωποΰ πηλού,
εΐνε άρχαϊκωτάτη' υπενθυμίζει δέ άνάλογον έργα-
σίαν επί χάλκινων ειδωλίων. Ιδίως ή κατασκευή
και διάταξις της κόμης αύτοΟ , ή κατά γραμμάς
δριζοντίας κατά συνθήκη ν έπεξειργασμένη, εϊνε
άνάλογος προς τήν άγαλματίων τινών έκ χαλκού,
ευρεθέντων έν Άκροπόλει, έν Δελφοϊς καί άλλα-
χου. Καί έπί πωρίνων δέ άγαλμάτων δέν είνε δ
τρόπος ούτος της κατασκευής της κόμης άγνωστος.
Έν Μυκήναις εύρέθη τελευταίως 6πό τοΟ Τσούντα
πλάξ (πιθανώς μετόπη) πωρίνη, είκονίζουσα μορ-
φήν ούτως έ'χουσαν τήν κόμην. Τό άνάγλυφον η-
μών είνε πάντως τέχνης λίαν αρχαϊκής, ούχί δμως
και ξενότροπου.Ή χρονολογία δέ, εις ην δφείλομεν
καί -ως έκ της τέχνης αύτοΟ νά τάξωμεν τοΰτο ,
συμφωνεί προς δσα ανωτέρω είπομεν περί του βό-
θρου και τών έν αύτώ εύρεθέντων άντικειμένων.

Β. ΣΤΑΗΣ

ΛΥΚΟΣΟΥΡΑΣ ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ

(Έκ τών εν τω Ίερω της Δεσ~ο!νης ανασκαφών).

1 μήκ. 0,12, βάθ. 0,07), ήτις ίσως προέρχεται καί

Βάθρον τετράπλευρον, ωραίου τιτανόλιθου συμ- έκ δευτέρας τοΟ βάθρου χρήσεως, άφ' ού δή καί δ

πάγους καί λευκοτέρου παντός άλλου ένεπιγράφου λίθος δέν εύρέθη ορθώς έ'χων. Έπίκρανον δέν εύ-

έν Αυκοσούρα (πλήν, εννοείται, τών έκ μαρμάρου). ρέθη αύτόθι, ωσαύτως δέ ούδ' ύπόβαθρον.

Τψ. 0,37, πλ. 0,61-0,66, πάχ. 0,56-0,61. Τό βάθρον εύρέθη έν τη ΝΔ. γωνία του προδό-

Αί πλάγιαι έπιφάνειαι κάτω μέν κοσμοΟνται δια μου του ναού της Δεσποίνης έπί τοΟ πλακοστρώ-

τοΟ συνήθους κυματίου , έπιμελώς είργασμένου , του έδάφους ούτως άνατετραμμένον , ώστε ή μέν

άνω δέ στερούνται παντάπασι κόσμου. άνω επιφάνεια εκείτο κάτω, ή δέ προσθία (η ένεπί-

Έπί της άνω έπιφανείας ύπάρ-/ουσι δύο τορμί- γράφος) προς τά οπίσω ήτοι προς τψ νοτίω τοίχω

σκοι,δ μέν έμπροσθεν παρά τήν άριστεράν γωνίαν, του προνάου. Έκ της θέσεως τοΟ είρημένου κυμα-

δ δέ όπισθεν παρά τήν δεξιάν ή κάτω έπιφάνεια τίου ένόησα τό άτοπον της ιδρύσεως καί τον τεκτο-

φέρει άντιστοίχως δμοίους τορμίσκους, έ'τι δέ έν νικόν, ούτως ειπείν, σολοικισμόν, άναστρέψας δέ

μέσω εύρεϊαν τετράπλευρον κοιλότητα (πλ. 0,14, το βάθρον εΤδον τήν έπιγραφήν, ΠοΟ έν άρχη εκείτο