Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1897)

39

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ

40

•τέλει το0 στίχου τούτου έφθαρμένον γράμμα φαί- Λ Α Χ Ο Υ Σ

-νεται ώς Τή Ι' Ε δεν δύναται να εινε. Ν Ε Π I Μ Ε Λ

Στ. 9 Έν τη .αύτη θέσει, ε'νθα εινε γεγραμμέ-
■νον το έν τέλει έφθαρμένον £, έχαράχθη ύπό του
λιθοξόου και I, πλανηθέντος έκ τοΟ προηγουμένου

Μ Ε ι Ω Ν Ε I Ξ Τ
10 ΙΤΩΝΡΡΟΞΚ
ΕΜΟΥΣΤΟΓ

Η Ο Ε I Σ Ι Ν ΟΠΟ

•γράμματος. _ > Ν Α I Ε Π Α I Ν

1τ. 11. εϊά του κατόπιν του — υπάρχοντος Ε

•αί πλάγιαι κεραϊαι είνε λίαν δυσδιάκριτοι. ^ Λ Υ Ω Ν Τ Α

Στ. 12. Το δνομα Αρνιππος άπαντα έν ΟΙΑ Ο Ν Ο Υ Ν

II 944 κατά τό άντίγραφον του ΟίΕίικΙΙβΡ, διορ- ΤΩΝ

θοΰται δε εις 'Αρ^ιπποο.. ςι

ΚΑΙ Ε Υ Ο Υ Ν

Γ

[Τάδε παρε'δοσαν οί έπιστ]άται Έλε[υσι-] [Έπί . . -]το[υ] άρχ[οντος]

[νόθεν και τααίαι τοϊν θε]οϊν (Φ)ιλ[ω]ν- [Έδοξεν Αθηναίων] τοις [τ]ε[ταγ[Λενοις]

(Σ)ωσιγε'ν- [και τοϊ]ς ύπαί[θροις]
-ς Κτγ)[σ]ι-
[Μ]νή[Λων(;) Ά-

[- λ]ος Καλ(λ)- «τ. 7 λαχουσ-

[0{]ς--- ν έπΐ(Λ6λ[ει-

[έγραααάτευεν, έπιστάταις τ]οϊς έπί [τεταγ][Λε(ν)ων (;) εις τ[α φρούρια

[τοϋ δεινός άρχοντος, τώ δείνα Έσ]τιαεΐ, Σ- [πολ;]ε'ρ·.ους
10 [-ε]ΐ, Λυσίν[ω] -ηθεϊσιν όπο-

[Π]ροξε'ν[ω] [άποδιδό;]ναι, έπαιν[ε'σαι]

Άρνίπ[πω] και εϋθύν[ας δω]

-,"·άΧω·

9. Τεμάχιον σκληρού λευκοΟ μαρμάρου παν-

Αί συμπληρώσεις έγένοντο κατά τάς έν ΟΙΑ II ταχόΟεν ελλιπές. Πλάτ. 0,14, ύψος 0,18, πάχ.

ίκΐθ. 834και ΟΙΑ IV 2, άριθ. 7671" έπιγραφάς. 0,06. Γράμματα λεπτά και όχι έπιμελώς κεχα-

ραγμένα, άτινα άρχηθεν φαίνεται οτι εκειντο έν-

8. Μάρμαρον γλαυκόφαιον πανταχόθεν έλλι- τος γραπτού στεφάνου, διατεταγμένα δε στοιχηδον

πές. "Γψος 0,26, μέγιστον πλάτος 0,115, πάχος πλην του τελευταίου στίχου. Φαίνονται άνήκοντα

0,16. Υπεράνω του πρώτου στίχου υπάρχει χώ- εις μακεδόνικους χρόνους" μέγεθος αύτών 0,006.

ρος 0,04 άγραφος. Γράμματα μικρά άμελώς κε- 'Αριθ. καταλ. 378.

χαραγμένα και ίκανώς δυσανάγνωστα" φαίνονται

των αύτών περίπου χρόνων προς την προηγουμέ-

νην έπιγραφήν. Τά μεταξύ των γραμμάτων δια- Η Μ Ο

ι Λ Η

στήματα συχνακις εινε ασύμμετρα. 1\ι κεραιαι του
Α συνήθως δεν ένοΰνται άνω εϊςγωνίαν, άλλά διί-
στανται πολύ άπ' άλλήλων, ώστε ομοιάζει ίκανώς
προς τό Η. Άριθ. καταλ. 48.

Αί κεραϊαι τοΟ Ν 1 Κ Η Τ Η Ν

Ν I Κ Η Τ Ο Υ
ΠΕΡΓΑΣΗΟ Ε ι

[Ή βου]λη

Τ Ο . Α Ρ Χ [ό δ]η>ος

Τ Ο I Σ . Ε Νικήτην

Σ Υ Ρ Α I Νικήτου

* Λ Α Ρ Α I Περγασηθε(ν).
Ε Ν Τ Ο Υ

Α Ρ Α Σ Πρβλ. ϋΙΑ II 550 και ΑΜ. 1392\