Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1897)

141

ΕΠΙΝΗΤΡΟΝ ΕΞ ΕΡΕΤΡΙΑΣ

142

φαλή, ήν ο ΚυΓΐ\ναπ§1βΓ (ΜβίβΙβήνβιΊίβ πίν. I—III) τό κοσμηματικόν και την εύάρεστον έντύπωσιν.
έρμηνεύει ώς την Λημνίαν Άθηνάν του Φειδίου. Έκ της έκλογής των κοσμουσών τά έπίνητρα

Έάν παραβάλη τις τάς δύο κεφάλας θά εύ'ρη άμε- παραστάσεων (γαμική πομπή, έρωτική ομιλία,
σως εν ταΐς κυρίαις γραμμαϊς του ωοειδούς προσώ- γυναικείος βίος) συνεπέρανεν ό Ββηικ3οΐ'Γ 6γ. υηά
που, έν τω σχηματισμω και τη διακοσμήσει της δϊοϊΐ. ναδβηΒίΙϋβΓ σ. 70 κέ., δτι ή χρήσις των
κόμης και ιδίως έν τω σχήματι του άνω χείλους ημετέρων σκευών ήτο έρωτική, ο δε ΒοββΓΐ άπέ-
καταφανή τοις πασι συγγένειαν. Χαρακτηριστικών δείξε την χρήσιν τοΟ έπινήτρου έν τω γυναικείω
δ' ιδιάζον άμφοτέραις ταϊς κεφαλαΐς εινε το ίδιο- δωματίω" νυν ζητητέον, άν τά πήλινα σκεύη, ά-
τρόπως προς τά έ'σω έστραμμένον και σχεδόν πως τινα διετηρήθησαν μέχρις ημών, εινε πραγματι-
κατηφές βλέμμα. κώς αυτά τά έν χρήσει αντικείμενα, ή εινε μόνον

Έν συνόλω δε έπισκοποΟντες τόν τε γραπτον κεραμευτικαϊ απομιμήσεις τοιούτων άντικειμένων,
ααι τόν πλαστικον κόσμον τοΟ ημετέρου έπινήτρου αίτινες έν τη πραγματικότητι ήσαν έξ άλλης ύλης,
-εύρίσκομεν δτι έφ' ό'λων τών πλευρών ιστορείται δ ό'πως έχομεν έν παλαιοϊς τάφοις πήλινα καλύμ-
Ερως και ή έπίδειξις της ισχύος αύτου. Ό έρω- ματα κατόπτρων, πηλίνας στλεγγίδας και τά πα-
τικάς άγων τοΟ ήρωος Πηλέως, οί θεοί του έρωτος ρόμοια.

και της Νεότητος,ή νύμφη υ.ετά τών συμπαικτριών Ώρισμένως πιστεύω το δεύτερον, διότι άφ' ενός

•αύτής προετοιμάζουσαι τον γάμον και τέλος αύτη μεν τό έπίνητρον ένεκα της έπισφαλοΰς θέσεως αύ-
"ή Αφροδίτη ή θεά του Έρωτος. Και αγγειογράφοι τοΟ έπι του γόνατος της γυναικός, ήτο λίαν έκτε-
τών προτέρων χρόνων έξιστορουσι παρομοίως το θειμένον εις πτώσιν και θραΟσιν, ώστε θά ήδύνατο
άσμα τοΟ Έρωτος, ώς έν παραδείγματι Ό Πειθϊνος έκ στερεωτέρας τινός υλης π. χ. έκ ξύλου μάλλον
έν τη φιάλη τοΟ Μουσείου του Βερολίνου (ΜβίδΙβΓ· ή έκ του εύθραύστου πηλού νά κατασκευάζηται,
δοΐιιιΐβη πίν. 24, 25, σ.238), άλλά πόσον διαφόρως και άφ1 ετέρου αί φολίδες τών πήλινων έπινήτρων
εκφράζεται ή έννοια του "Ερωτος έν έκείνη και έν εινε λίαν έπίπεδοι και προς διακόσμησιν υ,όνον πε-
τη ημετέρα εϊκόνι, όποιον τετορνευμένον, ίωνικόν, ποιημέναι ή προς την όντως χρήσιν της τρίψεως
πνεΰμιΞ νήτρου! του βάμβακος.Έν μια περιπτώσει πρέπει νά άπορ-

θεα = ? ;ών άγ- Ριφθη ασφαλώς ή χρήσις τών πήλινων έπινήτρων,

γειογρ<Ξ_ 'ιάφορον έν ένι άντιτύπω της έα.ής συλλογής παλαιών όστρά-

ό'λως 'Ξ. ^ _εις την κων. Ενταύθα αί φολίδες δεν εϊνε ουδόλως πλα-

στικώς δεδηλωμέναι, άλλά μόνον διά λευκοΟ χρώ-
ματος γεγραμμέναι έπι τοΟ μελανώς γεγανωμένου
έδάφους.

Διά ταΟτα νομίζω ό'τι έν τοις ήμετέροις πηλί-
νοις έπινήτροις εχομεν εν ηιιί ρτο ({ΐιο. Κυρίώς
ήσαν ταΟτα έν χρήσει ώς δώρα διά τήν νύυ,φην,
και ώς τοιαύτα άνετέθησαν εις τόσον μέγαν άριθ-
μόν έπι της Ακροπόλεως τών Αθηνών ή συνώ-
δευσαν γυναίκας, ίσως προώρως άποθανούσας νέας
συζύγους εις τόν τάφον, ό'πως και τό ήμέτερον έκ
τών άνασκαφών της Έρετρίας προερχόμενον.

πνευίΛί =_
-καθίστ Ξ £
αρχαίο Ε.

Άν,ρ 03

Γ.

Ο

τεραν ι:

φων, ο|-5? υ |
πρώτοι Ξ- "7γ
μεν να =—
Έν ταΞ-

τηρητι^ ϋ ^
λαιοτέ:=" ^
πλευρ5-

ΠηλέαΞ" Φ α
πλαγγΞ φ |

Ξ"5 0#

Ξ-2 □ 5

^ ο ϋ

'Εν 'Ρο5[λτ), Μάρτιος 1897.

Ρ. Ηαετ\υιο