ο
ΕΠΙΓΡΛΦΑΙ ΑΘΗΝΩΝ
6
ψηφισθή ωσαύτως,μετά τήν κατάλυσιν της ολιγαρ-
χίας και τήν έκ νέου άνίδρυσιν της δημοκρατίας,
ή κάθοδος αύτοΟ. Έν Αθήναις δ Αλκιβιάδης έγέ-
νετο δεκτός μετά μεγάλων τιμών και άνεκηρύχθη
ύπό του δήμου στρατηγός αυτοκράτωρ. Τότε,άφ'οδ
εΐχον δμοφωνήσει πλέον οί έν Αθήναις προς τούς έν
τφ στρατοπέδω Αθηναίους,ήτο δ κατάλληλος και-
ρός δ'πως κύρωση δ δήμος τάς κατά του; προηγηθέν-
τας χρόνους της άστασίας και διαφωνίας συναφθεί-
σας ύπό τοΟ στρατοπέδου,άνευ έντολής του δήμου,
συνθήκας πρός τούς άποστατήσαντας και έκ νέου
ύποταγέντας συμμάχους. Επωφελήθη δέ πρός τοΟτο
τήν έπί τετράμηνον (Ξενοφ. 'ΕΛΛηνικά I, 4, 21)
οιαμονήν του έν Αθήναις δ Αλκιβιάδης, δστις πανί-
σχυρος έγένετο τότε παρά τω δήμω (Πλουτ. Αλκι-
βιάδης, 34), και αύτάς δ ίδιος προέτεινε το έν
Ο. I. Α. IV1, σ. 18, άρ. 61 α , ψήφισμα περί κυρώ-
σεως τών ύπό τών Αθηναίων στρατηγών συνα-
φθεισών συνθηκών πρός τούς ύποταγέντας Σηλυμ-
βριανούς 1. Τότε βεβαίως θά προέτεινεν αύτός ούτος
και τό παρεμφερούς υποθέσεως προκείμενον ψήφι-
σμα, τό περι κυρώσεως τών πρός τούς εις Δα-
φνοΰντα άπελθόντας καί οίκίσαντας αύτόν Κλα-
ζομενίους συνθηκών. Εις τον Άλκιβιάδην, προϊ-
στάμενον τότε της πολιτείας, έπεβάλλετο τοιαύτη
ένέργεια" δια της προσωπικής δ'μως αύτοΟ ταύτης
παρεμβάσεως άνταπέδιδεν ίσως ούτος και χάριν
τοις Κλαζομενίοις, οί'τινες θά εΐχον περιποιηθή και
εύεργετήσει αύτόν, καθ δν χρόνον ούτος δραπετεύ-
σας έκ της έν Σάρδεσιν είρκτής είχε καταφύγει εις
τήν εαυτών πόλιν.
Ός βέβαιον άρα δύναται νά Οεωρηθη δ'τι δ έν
τω προκειμένω ψηφίσματι Αλκιβιάδης δεν εϊνε
άλλος τις, άλλ αύτός ούτος δ στρατηγός, καί δ'τι
τό ψήφισμα τούτο έξεδόθη κατά τάν χρόνον της έν
έ'τει 408 καθόδου καί διαμονής τοΟ Άλκιβιάδου έν
Αθήναις. Ή βεβαιότης δ' αύτη δέν μειοΟται έκ
του δ'τι τό περι οΰ δ λόγος ψήφισμα εϊνε γεγραμ-
μένον έν τω ίωνικώ άλφαβήτω, διότι τοΰ άλφα-
* Τό ψη'οισμα τοΰτο ευρε'θη έν ταΐς ανασκαφαΐς του Ασκληπιείου
χαί έδημοσιεύθη τό πρώτον υπό τοΰ καθηγητού κ. Στ. Κουμανούδη
Ιν Άθηταίω, το'μ. V (1877), σ. 513. Τό μέρος τό υπό τοΰ Άλκι-
βιάδου προταθέν έ'χΐΐ ούτως:
«['Αλ]κιβ[ιάδε]ς είπε· χαΟ' α χσυνε'θεντο Σε[λυμβριαν]οί πρ[ός'Α0]ε-
σ ναίος, κατά ταύτα ποιεν, [καί καταθ]|ναι έμ[πόλ]ει άναγράφσαντας
« τός τ[ε δρκος καί τ]άς συνΟέ[κ]ας μετά το γραμματέος τ[Ις βολές -
« --]έν στέλει λιΟί[νει τε'λεσ]ι τοις αύτϊν [κ]αί τό φσε'φισμα τόδε κτλ.
βήτου τούτου έγίνετο ένίοτε χρήσις έν Αθήναις
καί προ της έν έ'τει 403 έπισήμου αύτοΟ εισα-
γωγής. Τό έτερον ύπό του Άλκιβιάδου προταθέν
ψήφισμα περί κυρώσεως τών πρός τούς Σηλυμ-
βριανούς συναφθεισών συνθηκών εϊνε γεγραμμέ-
νον έν τω άττικώ άλφαβήτω, γίνεται δ'μως έν
αύτφ καί ίκανή χρήσις τοΟ ιωνικού άλφαβήτου,
διότι πολλάκις άπαντα τό Ω αντί τοΟ Ο καί τό Η
αντί τοΟ Ε' ωσαύτως τό 1 έχει ένιαχοΟ τό σχήμα
Λ, τό σχήμα δηλ. τοΟ ίωνικοΟ άλφαβήτου. Ουδό-
λως παράδοςΌν άρα αν κατά τούς αύτούς χρόνους
έτερον ψήφισμα, οίον τό προκείμενον, έγράοη έν
τω ίωνικώ άλφαβήτω. Επειτα δυνατόν τό ψήφι-
σμα τούτο νά μη έχαράχθη έπί του λίθου εύθύς
μετά τήν έκδοσιν αύτοΟ, άλλά μετά βραχύν τινα
χρόνον δ'τε συχνοτέρα ήτο οπωσδήποτε ή χρήσις
τοϋ' ιωνικού άλφαβήτου.
Έκ τών είρημένων έξάγεται ότι ή συμπλήρωσις
τοΟ έν τέλει του 4 στί/ου κενοΰ διά του «τοις οί-
κίααΰι ΔαφνοΟντα » δύναται νά θεωρηθη ώς βεβαία
καί προτιμητέα πάσης άλλης συμπληρώσεως, οίον
«τοις ούσι περί ΔαφνοΟντα», ήτις πληροί ωσαύ-
τως τό κενόν εις τούτους δέ τούς οίκίσαντας τον
ΔαφνοΟντα Κλα'ζομενίους άναφέρεται ή έπομένη
φράσις «έπειδή άνδρες έγένοντο αγαθοί».
Εξ άναλογίας πράς τό μνημονευθέν ήδη έτερον
ψήφισμα, τό περί τών πρός τούς Σηλυμβριανούς
συνθηκών,δυνάμεθα νά συναγάγωμεν δ'τι καί έν τφ
προκειμένω λίθω, μετά τό τέλος τοΰ ψηφίσματος,
θά ήσαν άναγεγραμμέναι αί κυρωθεΐσαι συνθήκαι.
Τό τέλος τοΟ ψηφίσματος θά εΐχεν ίσως ώς έδηλώ-
σαμεν έν τη μεταγραφή: « έ[ν πόλει τάς τε ξυνθή-
κας (ή ίσως: τός τε όρκος καί τάς ξυνθήκας) καί
τό ψήφισμα τόδε». Ύπό τοΟτο ήσαν βεβαίως άνα-
γεγραμμέναι αί συνθήκαι.
Τό προκείμενον ψήφισμα πρός τη σπουδαιότητι
ην έχει ώς ψήφισμα προταθέν ύπό του Άλκιβιά-
δου, εινε άρκούντως σπουδαϊον καί ύπό έποψιν ίστο-
ρικήν, διότι συντελεί, ώς είπομεν άνωτέρω, εις τήν
πλήρωσιν κενοΟ τίνος, δ φαίνεται δ'τι ύπάρχει έν
τοις ίστορουμένοις ύπό τοΟ θουκυδίδου περί της
άποστασίας τών Κλαζομενίων. Διά τοΰ ψηφίσματος
. τούτου μανθάνομεν δ'τι καί έκεϊνοι τών Κλα-
ζομενίων δ'σοι γενόμενοι άφορμή της άπό τών Αθη-
ναίων άποστασίας εΐχον άπέλθει εις ΔαφνοΟντα,
δηλ
ΕΠΙΓΡΛΦΑΙ ΑΘΗΝΩΝ
6
ψηφισθή ωσαύτως,μετά τήν κατάλυσιν της ολιγαρ-
χίας και τήν έκ νέου άνίδρυσιν της δημοκρατίας,
ή κάθοδος αύτοΟ. Έν Αθήναις δ Αλκιβιάδης έγέ-
νετο δεκτός μετά μεγάλων τιμών και άνεκηρύχθη
ύπό του δήμου στρατηγός αυτοκράτωρ. Τότε,άφ'οδ
εΐχον δμοφωνήσει πλέον οί έν Αθήναις προς τούς έν
τφ στρατοπέδω Αθηναίους,ήτο δ κατάλληλος και-
ρός δ'πως κύρωση δ δήμος τάς κατά του; προηγηθέν-
τας χρόνους της άστασίας και διαφωνίας συναφθεί-
σας ύπό τοΟ στρατοπέδου,άνευ έντολής του δήμου,
συνθήκας πρός τούς άποστατήσαντας και έκ νέου
ύποταγέντας συμμάχους. Επωφελήθη δέ πρός τοΟτο
τήν έπί τετράμηνον (Ξενοφ. 'ΕΛΛηνικά I, 4, 21)
οιαμονήν του έν Αθήναις δ Αλκιβιάδης, δστις πανί-
σχυρος έγένετο τότε παρά τω δήμω (Πλουτ. Αλκι-
βιάδης, 34), και αύτάς δ ίδιος προέτεινε το έν
Ο. I. Α. IV1, σ. 18, άρ. 61 α , ψήφισμα περί κυρώ-
σεως τών ύπό τών Αθηναίων στρατηγών συνα-
φθεισών συνθηκών πρός τούς ύποταγέντας Σηλυμ-
βριανούς 1. Τότε βεβαίως θά προέτεινεν αύτός ούτος
και τό παρεμφερούς υποθέσεως προκείμενον ψήφι-
σμα, τό περι κυρώσεως τών πρός τούς εις Δα-
φνοΰντα άπελθόντας καί οίκίσαντας αύτόν Κλα-
ζομενίους συνθηκών. Εις τον Άλκιβιάδην, προϊ-
στάμενον τότε της πολιτείας, έπεβάλλετο τοιαύτη
ένέργεια" δια της προσωπικής δ'μως αύτοΟ ταύτης
παρεμβάσεως άνταπέδιδεν ίσως ούτος και χάριν
τοις Κλαζομενίοις, οί'τινες θά εΐχον περιποιηθή και
εύεργετήσει αύτόν, καθ δν χρόνον ούτος δραπετεύ-
σας έκ της έν Σάρδεσιν είρκτής είχε καταφύγει εις
τήν εαυτών πόλιν.
Ός βέβαιον άρα δύναται νά Οεωρηθη δ'τι δ έν
τω προκειμένω ψηφίσματι Αλκιβιάδης δεν εϊνε
άλλος τις, άλλ αύτός ούτος δ στρατηγός, καί δ'τι
τό ψήφισμα τούτο έξεδόθη κατά τάν χρόνον της έν
έ'τει 408 καθόδου καί διαμονής τοΟ Άλκιβιάδου έν
Αθήναις. Ή βεβαιότης δ' αύτη δέν μειοΟται έκ
του δ'τι τό περι οΰ δ λόγος ψήφισμα εϊνε γεγραμ-
μένον έν τω ίωνικώ άλφαβήτω, διότι τοΰ άλφα-
* Τό ψη'οισμα τοΰτο ευρε'θη έν ταΐς ανασκαφαΐς του Ασκληπιείου
χαί έδημοσιεύθη τό πρώτον υπό τοΰ καθηγητού κ. Στ. Κουμανούδη
Ιν Άθηταίω, το'μ. V (1877), σ. 513. Τό μέρος τό υπό τοΰ Άλκι-
βιάδου προταθέν έ'χΐΐ ούτως:
«['Αλ]κιβ[ιάδε]ς είπε· χαΟ' α χσυνε'θεντο Σε[λυμβριαν]οί πρ[ός'Α0]ε-
σ ναίος, κατά ταύτα ποιεν, [καί καταθ]|ναι έμ[πόλ]ει άναγράφσαντας
« τός τ[ε δρκος καί τ]άς συνΟέ[κ]ας μετά το γραμματέος τ[Ις βολές -
« --]έν στέλει λιΟί[νει τε'λεσ]ι τοις αύτϊν [κ]αί τό φσε'φισμα τόδε κτλ.
βήτου τούτου έγίνετο ένίοτε χρήσις έν Αθήναις
καί προ της έν έ'τει 403 έπισήμου αύτοΟ εισα-
γωγής. Τό έτερον ύπό του Άλκιβιάδου προταθέν
ψήφισμα περί κυρώσεως τών πρός τούς Σηλυμ-
βριανούς συναφθεισών συνθηκών εϊνε γεγραμμέ-
νον έν τω άττικώ άλφαβήτω, γίνεται δ'μως έν
αύτφ καί ίκανή χρήσις τοΟ ιωνικού άλφαβήτου,
διότι πολλάκις άπαντα τό Ω αντί τοΟ Ο καί τό Η
αντί τοΟ Ε' ωσαύτως τό 1 έχει ένιαχοΟ τό σχήμα
Λ, τό σχήμα δηλ. τοΟ ίωνικοΟ άλφαβήτου. Ουδό-
λως παράδοςΌν άρα αν κατά τούς αύτούς χρόνους
έτερον ψήφισμα, οίον τό προκείμενον, έγράοη έν
τω ίωνικώ άλφαβήτω. Επειτα δυνατόν τό ψήφι-
σμα τούτο νά μη έχαράχθη έπί του λίθου εύθύς
μετά τήν έκδοσιν αύτοΟ, άλλά μετά βραχύν τινα
χρόνον δ'τε συχνοτέρα ήτο οπωσδήποτε ή χρήσις
τοϋ' ιωνικού άλφαβήτου.
Έκ τών είρημένων έξάγεται ότι ή συμπλήρωσις
τοΟ έν τέλει του 4 στί/ου κενοΰ διά του «τοις οί-
κίααΰι ΔαφνοΟντα » δύναται νά θεωρηθη ώς βεβαία
καί προτιμητέα πάσης άλλης συμπληρώσεως, οίον
«τοις ούσι περί ΔαφνοΟντα», ήτις πληροί ωσαύ-
τως τό κενόν εις τούτους δέ τούς οίκίσαντας τον
ΔαφνοΟντα Κλα'ζομενίους άναφέρεται ή έπομένη
φράσις «έπειδή άνδρες έγένοντο αγαθοί».
Εξ άναλογίας πράς τό μνημονευθέν ήδη έτερον
ψήφισμα, τό περί τών πρός τούς Σηλυμβριανούς
συνθηκών,δυνάμεθα νά συναγάγωμεν δ'τι καί έν τφ
προκειμένω λίθω, μετά τό τέλος τοΰ ψηφίσματος,
θά ήσαν άναγεγραμμέναι αί κυρωθεΐσαι συνθήκαι.
Τό τέλος τοΟ ψηφίσματος θά εΐχεν ίσως ώς έδηλώ-
σαμεν έν τη μεταγραφή: « έ[ν πόλει τάς τε ξυνθή-
κας (ή ίσως: τός τε όρκος καί τάς ξυνθήκας) καί
τό ψήφισμα τόδε». Ύπό τοΟτο ήσαν βεβαίως άνα-
γεγραμμέναι αί συνθήκαι.
Τό προκείμενον ψήφισμα πρός τη σπουδαιότητι
ην έχει ώς ψήφισμα προταθέν ύπό του Άλκιβιά-
δου, εινε άρκούντως σπουδαϊον καί ύπό έποψιν ίστο-
ρικήν, διότι συντελεί, ώς είπομεν άνωτέρω, εις τήν
πλήρωσιν κενοΟ τίνος, δ φαίνεται δ'τι ύπάρχει έν
τοις ίστορουμένοις ύπό τοΟ θουκυδίδου περί της
άποστασίας τών Κλαζομενίων. Διά τοΰ ψηφίσματος
. τούτου μανθάνομεν δ'τι καί έκεϊνοι τών Κλα-
ζομενίων δ'σοι γενόμενοι άφορμή της άπό τών Αθη-
ναίων άποστασίας εΐχον άπέλθει εις ΔαφνοΟντα,
δηλ