DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Anaskaphē en Kōtilōi
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14653#0104
18ο
ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΕΝ ΚΩΤ1ΛΩ
186
λογία της οίκοδομής των ναών θά όρίζηται κατά
τον £ αιώνα.
Έκ του τρόπου της οικοδομής αύτών οΰδέν δύ-
ναται δυστυ/ώς ώρισμένον συμπέρασμα νά έςαχθη.
Φαίνεται δτι δ τρόπος ούτος ήτο πάντοτε συνήθης
έν ταϊς κατά τό τμήμα τοΰτο τής Αρκαδικής πό-
λεσιν, διότι και παρά τον ναόν του Έπικουρίου
Απόλλωνος ευρέθησαν μικρά, καθ' δμοιον τρόπον
έκτισμένα, άρ/αϊα οικοδομήματα, τοΰ ζ ίσως
αιώνος (πάντως παλαιότερα του ναοΟ τοΰ Απόλ-
λωνος), καί επί τοΟ Λυκαίου άνεκάλυψα έγώ κατά
την άνασκαφήν του λήγοντος έτους εν ομοίως έκτι-
σμένον δωμάτιον πλησίον τοΰ ιπποδρόμου.
Πότε κατεστράφησαν οί ναοί δέν δυνάμεθα έπί-
σης νά εΐπωμεν μετά βεοαιότητος. Έκ τών νομι-
σμάτων φαίνεται, δτι ΰφίσταντο ούτοι και κατά τον
δ' αιώνα, μετά τον συνοικισμόν τής Μεγαλοπό-
λεως. Νεώτερα τοΰγ' αιώνος αντικείμενα δέν άνε-
καλύφθησαν.
Ό Παυσανίας λέγει δτι, δτε αύτος περιώδευε
την Φιγαλικήν περί τά τέλη του β' αιώνος μ. Χ.,
δ ναός, δν ούτος μόνον αναφέρει έπί του" Κωτίλου,
δέν ειχε πλέον οροφον' άπό πόσου δ' δμως χρόνου
ει/εν ήδη καταπέση ούτος καί έπομένως ει/εν έγ-
καταλειφΟή οι" άγνωστον λόγον τδ ιερόν, δέν λέ-
γει δ Παυσανίας.
Ίσως ή παρακμή καί ή έγκατάλειψις τών ναών
ήρχισε μετά τήν έπισκιάσασαν τούτους οίκοδομήν
τοΟ λαμπροΰ ναοΰ τοΰ Έπικουρίου Απόλλωνος
καί συνετελέσΟη κατά τον δ' αιώνα καί ώς έκ τής
παρακμής τών Αρκαδικών πόλεων προελθούσης
έκ τής κτίσεως τής Μεγαλοπόλεως.
Ότι οί ναοί άνήκον εις θηλείας θεότητας, θά
ΰπεθέτομεν καί έκ μόνης τής φύσεως τών εύρεθέν-
των αφιερωμάτων καί αν δέν εί/ομεν άλλας μαρ-
τυρίας έπιβεβαιούσας τοΰτο.
Ό Παυσανίας είνε δ μόνος έκ τών άρ/αίων
συγγραφέων, δστις μνημονεύει τδ Κώτιλον καί
τήν έν αύτώ λατρείαν τής Αφροδίτης, πάντως δέ
οί νεώτεροι, δσοι ϊμιλοΰσί που περί τούτων, έκτου
/ωρίου τούτου τοΰ Παυσανίου λαμβάνουσιν άφορ-
Προ τής άνασκαφής ήμών ούοείς ήούνατο νά
σκεφθή, δτι θά έγεννατό ποτε δυσκολία διά τήν
παραδοχήν τής πληροφορίας ταύτης τοΰ Παυ-
σανίου περί λατρείας καί ναοΰ τής Αφροδίτης έν
Κωτίλω.
Ούδέν τωόντι έκώλυε νά δε/θώμεν, δτι έν Κω-
τίλω έλατρεύετο ή Αφροδίτη. Εις τον ρωμαντι-
κδν καί μυστηριώδη τούτον τόπον, άποκεκλεισμέ-
νον διά πυκνοΰ δάσους δρυών άπδ τοΰ λοιποΰ κό-
σμου, έσύ/ναζον, δ'πως καί σήμερον, ετι μάλλον
τότε ποιμένες παντός φύλου καί ήλικίας, δέν θά
ήσαν δέ σπάνιαι έν αύτώ αί τερπναί σκηναί, άς:
έγνώρισεν ή εύχαρις βουκολική τοΰ Θεόκριτου
μοΰσα.
Αοιπόν θά είχε πολύ δικαίως καί φυσικώς 'έδραν
έν αύτώ ή Αφροδίτη, ή κωτίλη θεά τοΰ έρω-
τος, ουδέ θά ήτο ανάγκη νά ζητήσωμεν ΐδιαιτέραν
φύσιν διά τήν Άφροδίτην ταύτην ώς έκ τοΰ ύψη-
λοΰ και ιδιαιτέρας δλως φύσεως τόπου τής λατρείας
αυτής.1. Καί τά ευρήματα τής ανασκαφής ήμών
άποτελούμενα κατά τδ πλείστον έκ γυναικείων κο-
σμημάτων εινε φύσεως τοιαύτης, ώστε νά δε/θώ-
μεν δτι ήδύναντο νά ήσαν αφιερωμένα εις ναδν
τής Αφροδίτης. Ιδιαιτέρως μαρτυροΰσιν ύπέρ τής
Αφροδίτης τά δύο ειδώλια (ΐδε ανωτέρω σελ. 171)
άτινα, ώς είπομεν, πιθανώτατα παριστώσι τήν
Άφροδίτην καί τά κάτοπτρα δέ ώς έκ τοΰ έρω-
τικοΰ χαρακτήρος αύτών ήσαν άρμοδιώτατα ώς
αφιερώματα έν ναώ Αφροδίτης.
'Αλλ' έν τη ανωτέρω δημοσιευομένη έπιγραφή,
μεταξύ τών θεών, εις τήν κυριότητα τών όποιων-
περιέρχονται τά /ρήματα τών τυχόν προσβαλλόν-
των τήν άπελευθέρωσιν, είνε καί ή Άρτεμις ή Κω-
τιλέω, δέν ονομάζεται δέ ή Αφροδίτη.
Ά ν το Κώτιλον δέν ήτο τόπος ανάρμοστος προς
λατρείαν τής Αφροδίτης, ήρμοζε τοΰτο ετι μάλλον
εις τήν λατρείαν τής "Αρτέμιδος, τής θεδίς τώνδα-
σών, τής παρθένου κυνηγοΰ. Τό αύτό ΐσ/ύει καί
ώς προς τά ευρήματα' δπως ταΰτα ήδύναντο νά
προσαρμοσθώσιν εις τήν φύσιν τής Αφροδίτης, ετι
μάλλον συνεφώνουν προς τήν λατρείαν τής Αρτέ-
μιδος. Είνε γνωστόν, δτι αί κόραι άφιέρουν εις τήν
προστάτιν αύτών θεάν τά άντικείμενα τοΰ στολι-
σμοΰ των ώς καί τά παίγνια αύτών -. Οί κατάλο-
1 Προ; άιτόδειξιν τοΰ ό'τι έλατρεύετο χαί άλλα'/οΟ ή "Αφροδίτη
έν όμοιοι; τόιτοις, παραπέμτομεν εις τήν έν Τροιζηνι αναφερομένης
Άφροδίτην εμ. Βάισαις ΒαΙΙ' Χ, 141 στίχ. 14.
2 Ρι-οΙΙοΓ.- 1<οΙ>βιI Οιϊβοΐι. Μ^ΙΙιοΙ. 319
ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΕΝ ΚΩΤ1ΛΩ
186
λογία της οίκοδομής των ναών θά όρίζηται κατά
τον £ αιώνα.
Έκ του τρόπου της οικοδομής αύτών οΰδέν δύ-
ναται δυστυ/ώς ώρισμένον συμπέρασμα νά έςαχθη.
Φαίνεται δτι δ τρόπος ούτος ήτο πάντοτε συνήθης
έν ταϊς κατά τό τμήμα τοΰτο τής Αρκαδικής πό-
λεσιν, διότι και παρά τον ναόν του Έπικουρίου
Απόλλωνος ευρέθησαν μικρά, καθ' δμοιον τρόπον
έκτισμένα, άρ/αϊα οικοδομήματα, τοΰ ζ ίσως
αιώνος (πάντως παλαιότερα του ναοΟ τοΰ Απόλ-
λωνος), καί επί τοΟ Λυκαίου άνεκάλυψα έγώ κατά
την άνασκαφήν του λήγοντος έτους εν ομοίως έκτι-
σμένον δωμάτιον πλησίον τοΰ ιπποδρόμου.
Πότε κατεστράφησαν οί ναοί δέν δυνάμεθα έπί-
σης νά εΐπωμεν μετά βεοαιότητος. Έκ τών νομι-
σμάτων φαίνεται, δτι ΰφίσταντο ούτοι και κατά τον
δ' αιώνα, μετά τον συνοικισμόν τής Μεγαλοπό-
λεως. Νεώτερα τοΰγ' αιώνος αντικείμενα δέν άνε-
καλύφθησαν.
Ό Παυσανίας λέγει δτι, δτε αύτος περιώδευε
την Φιγαλικήν περί τά τέλη του β' αιώνος μ. Χ.,
δ ναός, δν ούτος μόνον αναφέρει έπί του" Κωτίλου,
δέν ειχε πλέον οροφον' άπό πόσου δ' δμως χρόνου
ει/εν ήδη καταπέση ούτος καί έπομένως ει/εν έγ-
καταλειφΟή οι" άγνωστον λόγον τδ ιερόν, δέν λέ-
γει δ Παυσανίας.
Ίσως ή παρακμή καί ή έγκατάλειψις τών ναών
ήρχισε μετά τήν έπισκιάσασαν τούτους οίκοδομήν
τοΟ λαμπροΰ ναοΰ τοΰ Έπικουρίου Απόλλωνος
καί συνετελέσΟη κατά τον δ' αιώνα καί ώς έκ τής
παρακμής τών Αρκαδικών πόλεων προελθούσης
έκ τής κτίσεως τής Μεγαλοπόλεως.
Ότι οί ναοί άνήκον εις θηλείας θεότητας, θά
ΰπεθέτομεν καί έκ μόνης τής φύσεως τών εύρεθέν-
των αφιερωμάτων καί αν δέν εί/ομεν άλλας μαρ-
τυρίας έπιβεβαιούσας τοΰτο.
Ό Παυσανίας είνε δ μόνος έκ τών άρ/αίων
συγγραφέων, δστις μνημονεύει τδ Κώτιλον καί
τήν έν αύτώ λατρείαν τής Αφροδίτης, πάντως δέ
οί νεώτεροι, δσοι ϊμιλοΰσί που περί τούτων, έκτου
/ωρίου τούτου τοΰ Παυσανίου λαμβάνουσιν άφορ-
Προ τής άνασκαφής ήμών ούοείς ήούνατο νά
σκεφθή, δτι θά έγεννατό ποτε δυσκολία διά τήν
παραδοχήν τής πληροφορίας ταύτης τοΰ Παυ-
σανίου περί λατρείας καί ναοΰ τής Αφροδίτης έν
Κωτίλω.
Ούδέν τωόντι έκώλυε νά δε/θώμεν, δτι έν Κω-
τίλω έλατρεύετο ή Αφροδίτη. Εις τον ρωμαντι-
κδν καί μυστηριώδη τούτον τόπον, άποκεκλεισμέ-
νον διά πυκνοΰ δάσους δρυών άπδ τοΰ λοιποΰ κό-
σμου, έσύ/ναζον, δ'πως καί σήμερον, ετι μάλλον
τότε ποιμένες παντός φύλου καί ήλικίας, δέν θά
ήσαν δέ σπάνιαι έν αύτώ αί τερπναί σκηναί, άς:
έγνώρισεν ή εύχαρις βουκολική τοΰ Θεόκριτου
μοΰσα.
Αοιπόν θά είχε πολύ δικαίως καί φυσικώς 'έδραν
έν αύτώ ή Αφροδίτη, ή κωτίλη θεά τοΰ έρω-
τος, ουδέ θά ήτο ανάγκη νά ζητήσωμεν ΐδιαιτέραν
φύσιν διά τήν Άφροδίτην ταύτην ώς έκ τοΰ ύψη-
λοΰ και ιδιαιτέρας δλως φύσεως τόπου τής λατρείας
αυτής.1. Καί τά ευρήματα τής ανασκαφής ήμών
άποτελούμενα κατά τδ πλείστον έκ γυναικείων κο-
σμημάτων εινε φύσεως τοιαύτης, ώστε νά δε/θώ-
μεν δτι ήδύναντο νά ήσαν αφιερωμένα εις ναδν
τής Αφροδίτης. Ιδιαιτέρως μαρτυροΰσιν ύπέρ τής
Αφροδίτης τά δύο ειδώλια (ΐδε ανωτέρω σελ. 171)
άτινα, ώς είπομεν, πιθανώτατα παριστώσι τήν
Άφροδίτην καί τά κάτοπτρα δέ ώς έκ τοΰ έρω-
τικοΰ χαρακτήρος αύτών ήσαν άρμοδιώτατα ώς
αφιερώματα έν ναώ Αφροδίτης.
'Αλλ' έν τη ανωτέρω δημοσιευομένη έπιγραφή,
μεταξύ τών θεών, εις τήν κυριότητα τών όποιων-
περιέρχονται τά /ρήματα τών τυχόν προσβαλλόν-
των τήν άπελευθέρωσιν, είνε καί ή Άρτεμις ή Κω-
τιλέω, δέν ονομάζεται δέ ή Αφροδίτη.
Ά ν το Κώτιλον δέν ήτο τόπος ανάρμοστος προς
λατρείαν τής Αφροδίτης, ήρμοζε τοΰτο ετι μάλλον
εις τήν λατρείαν τής "Αρτέμιδος, τής θεδίς τώνδα-
σών, τής παρθένου κυνηγοΰ. Τό αύτό ΐσ/ύει καί
ώς προς τά ευρήματα' δπως ταΰτα ήδύναντο νά
προσαρμοσθώσιν εις τήν φύσιν τής Αφροδίτης, ετι
μάλλον συνεφώνουν προς τήν λατρείαν τής Αρτέ-
μιδος. Είνε γνωστόν, δτι αί κόραι άφιέρουν εις τήν
προστάτιν αύτών θεάν τά άντικείμενα τοΰ στολι-
σμοΰ των ώς καί τά παίγνια αύτών -. Οί κατάλο-
1 Προ; άιτόδειξιν τοΰ ό'τι έλατρεύετο χαί άλλα'/οΟ ή "Αφροδίτη
έν όμοιοι; τόιτοις, παραπέμτομεν εις τήν έν Τροιζηνι αναφερομένης
Άφροδίτην εμ. Βάισαις ΒαΙΙ' Χ, 141 στίχ. 14.
2 Ρι-οΙΙοΓ.- 1<οΙ>βιI Οιϊβοΐι. Μ^ΙΙιοΙ. 319