Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1904)

55

παρατηρησεισ επι τινων επιγραφων

56

πλόκααοι εκάστης πλευράς είναι διατεταγμένοι εις
τρεις ή τεσσάρας επαλλήλους γραμμάς. Η κε-
φαλή και οί οφθαλμοί του πολύποδος της μιας
των στενών πλευρών διακοσμούνται υπό λευκού
επιχρίσματος εις κηλίδας μικράς δισκοειοεϊς έπι-
τεΟέντος επί του ερυθρού χρώματος.

Εις τον αυτόν τάφον ύπήρχον δύο τουλάχιστον
ακόμη πήλιναι λάρνακες μία τετράγωνος, ής έσώ-
θησαν μόνον ολίγα τεμάχια, και μία άλλη λουτη-
ροειδής, ήτις έφερε και πλουσίαν διακόσμησιν
γραπτήν. Τρία τεμάχια της τελευταίας φέρουσιν
εις τήν έσωτερικήν έπιφάνειαν γεγραμμένους ναυ-
τίλους.

Ο τάφος, ώς φαίνεται, ειχε καταστραφή εις.
έποχήν προγενεστέραν και τότε ήφανίσθησαν και
τά πλείστα των τεμαχίων των δύο τελευταίων
λαρνάκων, έμενε δέ μόνον ή πρώτη και αύτη συν-
τετριμμένη. Ή ΰπαρξις του τάφου εις το μέρος
τούτο μαρτυρεί και τήν ύπαρξιν παραλίου συνοι-
κισμού ενταύθα, όστις άγνωστον άν ύπήρχεν εις.
ήν θέσιν εκείτο ή ελληνική πόλις Ήτεια ή άλ-
λαχου.

Έν Ήρακλείω Κρήτης μηνί Λεκεμβρίω 1903.

Στέφανος Α. Ξανθοτδιδης.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

ΕΠΙ ΤΙΝΩΝ ΕΠΙΓΡΑΦΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΪ ΤΟΓ ΤΠΕΡΤΕΛΕΑΤΟΥ ΑΠΟΑΛΩΝΟΣ

Έν τη Αρχαιολογική Εφημερίδι του έτους
1884 σελ. 197-214 έδημοσιεύθη Οπό του κ. Κ.
Καραπάνου σειρά έπιγραφών ~ροζργου.ζνωΊ εκ της
θέσεως του αρχαίου ίεροΰ του Τπερτελεάτου Απόλ-
λωνος κειμένου πλησίον του νυν χωρίου Φοινικίου,
δυτικώς της πάλαι Επιδαύρου Λιμηρας. Αί έπι-
γραφαί αύται, 51 τον αριθμόν, είσίν έγκεχαραγμέ-
ναι, ή μάλλον κατά το πλείστον έσχηματισμέναι
δια στιγμών έ/.τύπων, επί χ ειλεών χαλκών αγ-
γείων (αριθ. 2,3,4) ή επί ταινιών χαλκών επι-
μηκών οεοουσών κατά τά άκρα δύο υ.ικράς οπάς.
Άνήκουσι, κατά τον έκδότην, « αί μεν ύπ αριθ.
1-3 εις τους προ Εύκλείδου χρόνους, αί δέ ύπ'
αριθ. 4-7 εις τους μετ' Εύκλείδην Ελληνικούς
χρόνους, αί δέ λοιπαι 44, αί ύπ' αριθ. 8-51, εις
τους "Ρωμαϊκούς χρόνους». Αί περίεργοι αύται
ταινίαι άποτελουσι μέρος της πλούσιας συλλογής
αρχαιοτήτων οι' ής Ό κ. Καραπάνος έπλούτισε
προ δύο έτών τό έν Αθήναις 'ΕθνικΌν Άρχαιολο-
γικον Μουσεΐον, ενθα προ τίνος χρόνου τή φιλό-
φρονι αδεία του κ. Β. Στάη έμελέτησα αύτάς. Και
τά μεν άλλα πάνυ ορθώς και άκριοώς έξεδόθησαν*·

ολίγα δέ τινα νομίζω οτι δύνανται νά συμπληρω-
θώσιν ή νά διορθωθώσιν.

Και τήν μεν ύπ' αριθ. 5 έπιγραφήν (ίδέ σελ-
204) συμπληροϊ Ό εκδότης ούτως:

[Άττόλλωνι'Τπερτελεάτα άνεθηκε Στε'φα](;)νος Άγε-
λαίου τουΆριστοκράτους Έττιδαύριος τοθι (;)

Η λέςΊς τόθί ό'μως είναι σπανία και άπαντα μό-
νον έν τή έπική και λυρική ποιήσει, προς δέ τού-
τοις δεν έχει ένταυθα χατ' έμήν γνώμην ούδε-
υ.ίαν άομόττουσαν σηυ.ασίαν. Το πανομοιότυποι
(ίδέ Αρχαιολογ. Εφημερίδος έ'νθ' άνωτ. πίνακα
παρένθετον Γ') δεικνύει τά γράμματα ΤΟ Β, του-
τέστι τό β'. Πρβλ. 0. I. Ο. 1347 στ. 13 έπι
Γ. Ιο[υλ]ίου Αάκωνος το β', ΕβΒαδ-ΡοαοαιΊ ύπ
αριθ. 173α στ. 12 Αριστοκλής [_Καλ]λικράτους
το β', στ. 15, 17, 18, αριθ. 173β κ. ά. πλλχ.
Ούτω δηλουται οτι το περί ού ο λόγος πρόσωπον
κατέχει τό δεύτερον τήν' αυτήν αρχήν ή θέσιν
(πρβλ. τό Αατινικόν οοηδίιΐ ΙβιΊίιιπι, ςαατίαπι,
κτλ.) ή ύπονοουμένην ή κατά πασαν πιθανότητα,
άναγραφομένην έν τω κατά τήν αρχήν έλλείποντι