Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1909)

ΚΑΜΑΡΩΤΟΣ ΤΑΦΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΑΡΙΣΑΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΑΙΑΣ 1

Α'.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΗΞ ΕΥΡΕΞΕΩΞ:
ΟΙ ΚΑΜΑΡΩΤΟΙ ΤΑφΟΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ

Έν θέσει « ΙΙαλαιοχώρα » ή « Σιΐτη » Νοτίως
της Ααρίσης και εις άπόστασιν 3/4 της ώρας άπ'
αύτής, άνεσκάψαμεν κατά μήνα Όκτώβριον του
έτους 1906 τάφον καμαρωτόν, τον πρώτον νυν έν
Θεσσαλία έμφανιζόμενον.

Ό τάφος ούτος είχε συληθή υπό τών εγγύς χω-
ρικών κατά το 1890-1892, [κινδύνευσε δε νά έξα-
φανισθη δλως ημέρας τινάς προ της ανασκαφής,
ίνα κτισθώσιν οί λίθοι αύτου έπι γεφυρών του τότε
κατασκευαζόμενου σιδηροδρόμου « Δεμερλή - Αα-
ρίσης ».

Εις τον μη/ανικόν κ. Σπυρίδωνα Μελισσηνόν
και τον έργολάβον του σιδηροδρόμου κ. Άθανάσιον
ΜαρτζοΟκον οφείλομεν και την πληροφορίαν περι
της υπάρξεως του τάφου τούτου και την διάσωσιν
αύτου από της ώς άνω καταστροφής.

Έγίνωσκε δε την ύπαρξιν αύτου και ό κ.Τσούν-
τας, ώς είπεν ήμΐν, αλλά δέν κατώρΟωσε νά ίδη
αυτόν ένεκα ετέρων ασχολιών.

Κείται δε Ό τάφος ούτος έπι του επιπέδου της
αρκούντως υψηλής λοφοσειρας, ήτις άρχεται Νο-
τίως και Νοτιοδυτικώς της Ααρίσης' άν ήτό ποτε
κεκαλυμμένος ύπο φορητού χώματος, ώς ό τάφος

1 Την πραγματείαν ταύτην συνετάξαμεν τόν Νοέμβριον του 1906
και διερρυθμίσαμεν τόν Ίανουάριον του 1907· δέν έδημοσιεύθη δ' εκ-
τοτε ένεκα ποικίλων άλλων ασχολιών ημών εν Θεσσαλία* βραχεΐαν
άνακοίνωσιν περί αυτή; βλ. εν Πρακτικοΐς της Αρχαιολογικής Εται-
ρείας 1906 σελ. 127-128.

του Πιλάφ-Τεπέ1, της Έρετρίας 2, της Μακεδο-
νίας 3 κλ , δέν δυνάμεθα νά βεβαιώσωμεν.

Φαίνεται 6'μως πιθανόν οτι υπήρχε χώμα πολύ
επ' αύτου, άποτελευμένου ούτω τύμβου, όπερ δια
της καλλιεργίας και τών βροχών ή άλλως έξετο-
πίσθη' εις τούτο συνέτεινε το ότι ή θέσις αύτη
κατωκεΤτο προ 70 περίπου έτών, ώς λεγουσιν οί
γέροντες τών έγγύς, καΐ βεβαιοΰσι κεράμινα υπό-
λοιπα, διεσπαρμένα περι τον τάφον εις ακτίνα 200
περίπου μέτρων. Και ή τοπωνυμία « Σι'ίτη » δηλοΐ
την ύπαρς"ιν χωριδίου 4, ώνομασμένου έκ του ιδιο-
κτήτου « Σεί'τ » κατά την έν Θεσσαλία συνήθειαν.

Και θέσις τις έγγύς του τάφου « Παλαιοκκλη-
σιά » λεγομένη, δηλοΐ την ποτέ ύπαρςΊν χωριδίου,
ούτινος οί λίθοι τών οικιών έξεφορήθησαν ένεκα της
σπάνιος λίθων έν τη πεδιάδι, μετακομισθέντες εις
Αάρισαν" δια τούτο και πλήρης βόθρων είναι ό
πέριξ του τάφου χώρος έκ της έςαγωγης τών λίθων.

Είχε δέ κτισθή το χωρίον τούτο έπι αρχαίου νε-

1 Βλ. Ο. Ό. Εάπιοπάδ έν ^ανηαΐ οί ΗβΙΙ. 8ίηά. XX
1900, 20.

2 Πρβλ. Κ. Κουρουνιώτην εν Έφημ. Άρχ. 1899, 221 και Κ.
Ο. νοΙΙπιδΙΙβΓ, έν ΑΙΗβη. ΜίίίβίΙ. XXVI 1901, 334. - Ειδι-
κώς περί θαλαμοειδών τάφων διέλαβεν ό αυτός κ. νοΙΙΐϊΐόΙΙβΓ έν
πραγματεία αυτού έπιγραφομένη ΟΗββΙΐίδβΗβ Κα?η?ηβΤ0ΤάδβΤ
ΊΊΐίί Τοίβηδβίίβη, Βοηη 1901· εις τό έργον τούτο παραπέμπομεν
δια μο'νου του ονόματος του συγγραφέως.

3 Βλ. Ρ. ΡβΓάηζβί έν ΒηΙΙ. άβ Οοντ. ΗβΙΙ. XXII 1898,
336 κέ.

4 Ό ΕθβΚθ, ΤνανβΙα ίη ΝονΙΗβνη Οτββββ I 446 λέγει ό'τι
επί της όδοΰ ταύτης έκ Λαρίσης εις Φάρσαλον δπηρχον «8βνβΓα1
8ΙΉα11 νΐ1ΐΗ§'θ8ο. ή'τοι Εκανα μικρά "χωρία. Έν έτερα περιηγησει
αυτοΰ ε. ά. III 361-362 αναφέρει τό έτι σωζόμενον Δυτικώς και οϋ
μακράν του τάφου φρέαρ μετά τίνων λίθων έξ αρχαίων οικοδομημά-
των. Ήμεΐς εί'δομεν και έτερον φρέαρ Βορείως του τάφου, οπόθεν
υδρεύονται οί ποιμένες. Φαίνονται δ' αμφότερα τά φρέατα ταΰτα λίαν
παλαιά.