DOI Artikel:
Woźniak, Zenon; Zoll-Adamikowa, Helena: Uwagi o topografii i stratygrafii wzgórza klasztornego w Tyńcu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20358#0044
\
11. Tyniec, opactwo. Rzut poziomy romańskich grobów opackich nry 8 i 15: a — pn. mur międzynawowy, b — zachowane
ściany sarkofagu kamiennego, c — zrekonstruowana ściana pn. i pd. sarkofagu, d — zasięg jamy grobu nr 8, e — zachowane
kości ludzkie, f— smugi po rozłożonych kościach; 1 — krzyżyk ołowiany, 2 — krzywizna pastorału, 3,7 — dolne okucia pasto-
rałów, 4 — patena, 5 — kielich, 6 — ażurowy nodus pastorału ze złotą obrączką (rys. R. Kasza)
zyjną metrykę czasową, określoną zazwyczaj tylko
szerokimi ramami chronologicznymi poszczególnych
faz kościoła klasztornego. Grób nr 14, w którym
znaleziono romańską stułę i manipularz, może po-
chodzić z okresu od 2. połowy w. XIII do 1. połowy
w. XV. Wskazywałby na to charakter wypełniska
jamy grobowej oraz zniszczenie przez nią różowej
posadzki romańskiej, nie uzupełnionej już w tym
miejscu. Grób nr 17, nad którym w poziomie po-
sadzki różowej zalegała „płytacc z grubej warstwy
zaprawy wapiennej, jest zapewne nieco starszy,
przypuszczalnie współczesny młodszej fazie kościoła
romańskiego (koniec w. XII — początek w. XIV ?).
Terminus antę quem pochowania zmarłych z grobów
nr 19, 20 i 21 wyznaczają monety Władysława
Jagiełły z początku w. XV70, znalezione w grobie
70 S. Kubiakowa, Znalezisko grobowe monet jagiellońskich
z Tyńca (Wiadomości Numizmatyczne X, 1966, z. 2, s. 115)
oraz łaskawe ustne informacje tej autorki, która na podstawie
36
ostatnich badań nad monetami w. XIV i XV skłania się do
datowania zespołu monet z grobu nr 18 na pierwsze kilkanaście
lat w. XV.
11. Tyniec, opactwo. Rzut poziomy romańskich grobów opackich nry 8 i 15: a — pn. mur międzynawowy, b — zachowane
ściany sarkofagu kamiennego, c — zrekonstruowana ściana pn. i pd. sarkofagu, d — zasięg jamy grobu nr 8, e — zachowane
kości ludzkie, f— smugi po rozłożonych kościach; 1 — krzyżyk ołowiany, 2 — krzywizna pastorału, 3,7 — dolne okucia pasto-
rałów, 4 — patena, 5 — kielich, 6 — ażurowy nodus pastorału ze złotą obrączką (rys. R. Kasza)
zyjną metrykę czasową, określoną zazwyczaj tylko
szerokimi ramami chronologicznymi poszczególnych
faz kościoła klasztornego. Grób nr 14, w którym
znaleziono romańską stułę i manipularz, może po-
chodzić z okresu od 2. połowy w. XIII do 1. połowy
w. XV. Wskazywałby na to charakter wypełniska
jamy grobowej oraz zniszczenie przez nią różowej
posadzki romańskiej, nie uzupełnionej już w tym
miejscu. Grób nr 17, nad którym w poziomie po-
sadzki różowej zalegała „płytacc z grubej warstwy
zaprawy wapiennej, jest zapewne nieco starszy,
przypuszczalnie współczesny młodszej fazie kościoła
romańskiego (koniec w. XII — początek w. XIV ?).
Terminus antę quem pochowania zmarłych z grobów
nr 19, 20 i 21 wyznaczają monety Władysława
Jagiełły z początku w. XV70, znalezione w grobie
70 S. Kubiakowa, Znalezisko grobowe monet jagiellońskich
z Tyńca (Wiadomości Numizmatyczne X, 1966, z. 2, s. 115)
oraz łaskawe ustne informacje tej autorki, która na podstawie
36
ostatnich badań nad monetami w. XIV i XV skłania się do
datowania zespołu monet z grobu nr 18 na pierwsze kilkanaście
lat w. XV.