DOI article:
Żurowska, Klementyna: Romański kościół opactwa benedyktynów w Tyńcu
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20358#0069
14. Tyniec, opactwo. Zakrystia, pd. narożnik romańskiej 15. Tyniec, opactwo. Zakrystia, fragment romańskiej apsydy pd.
apsydy głównej (fot. W. Gumuła) (fot. W. Gumuła)
uwidoczniony został po wydobyciu wtórnie użytego
w tym miejscu reliktu romańskiej półkolumny. Za-
równo najwyższy kamień fundamentowy zewnęrz-
nego uskoku pd., jak i położony na nim z pewnym
cofnięciem kamień części naziemnej wykonane zo-
stały z pięknych dużych ciosów wapiennych (tabl.
VIII, 18, 19, 20).
Zachodnią ścianę krypty pod zakrystią stanowi
zewnętrzne lico muru apsydy pd. Część fundamentu
apsydy wynurza się z zalegających na pierwszym
planie reszt fundamentów drugiej przypory gotyc-
kiego prezbiterium. Część naziemna składa się
z sześciu warstw płaskich ciosów piaskowca (ryc. 15).
Podobnie jak pd. mur chóru, także pd. ława między-
nawowa kościoła romańskiego przysłonięta jest czę-
ściowo na niej stojącym pd. murem prezbiterium
gotyckiego (tabl. VII, 3). Nawet bowiem pd. część
ławy, która, jak wynika z rozplanowania tegoż prez-
biterium, winna była znaleźć się poza jego murem
pd., nadbudowana została wapienną kostką, zapewne
wtórnie użytą, tworząc dodatkowe wzmocnienie dla
muru prezbiterium. Pd. lico romańskiej ławy mię-
dzynawowej pd. odsłonięte zostało w wykopach na
terenie tzw. babińca i w pomieszczeniu klatki scho-
dowej. Wyeksplorowany do calca wykop w tzw. ba-
bińcu zamieniony został w r. 1964 na kryptę. Jej pn.
ścianę tworzy wspomniana już pd. ława romańska,
nadbudowana kostką wapienną (tabl. VIII, 13;
ryc. 16). W środkowej części ławy zauważyć można
brak kamieni najwyższej warstwy na odcinku dłu-
gości około 1 m. Ściana ławy międzynawowej zo-
stała zużytkowana przy budowie ceglanego grobowca,
rozebranego w trakcie badań. Jego śladem jest czę-
ściowe otynkowanie lica wyższych warstw romań-
skiego fundamentu. Zach. ściąnę krypty pod tzw.
babińcem tworzy trzecia z kolei przypora gotyckiego
61
apsydy głównej (fot. W. Gumuła) (fot. W. Gumuła)
uwidoczniony został po wydobyciu wtórnie użytego
w tym miejscu reliktu romańskiej półkolumny. Za-
równo najwyższy kamień fundamentowy zewnęrz-
nego uskoku pd., jak i położony na nim z pewnym
cofnięciem kamień części naziemnej wykonane zo-
stały z pięknych dużych ciosów wapiennych (tabl.
VIII, 18, 19, 20).
Zachodnią ścianę krypty pod zakrystią stanowi
zewnętrzne lico muru apsydy pd. Część fundamentu
apsydy wynurza się z zalegających na pierwszym
planie reszt fundamentów drugiej przypory gotyc-
kiego prezbiterium. Część naziemna składa się
z sześciu warstw płaskich ciosów piaskowca (ryc. 15).
Podobnie jak pd. mur chóru, także pd. ława między-
nawowa kościoła romańskiego przysłonięta jest czę-
ściowo na niej stojącym pd. murem prezbiterium
gotyckiego (tabl. VII, 3). Nawet bowiem pd. część
ławy, która, jak wynika z rozplanowania tegoż prez-
biterium, winna była znaleźć się poza jego murem
pd., nadbudowana została wapienną kostką, zapewne
wtórnie użytą, tworząc dodatkowe wzmocnienie dla
muru prezbiterium. Pd. lico romańskiej ławy mię-
dzynawowej pd. odsłonięte zostało w wykopach na
terenie tzw. babińca i w pomieszczeniu klatki scho-
dowej. Wyeksplorowany do calca wykop w tzw. ba-
bińcu zamieniony został w r. 1964 na kryptę. Jej pn.
ścianę tworzy wspomniana już pd. ława romańska,
nadbudowana kostką wapienną (tabl. VIII, 13;
ryc. 16). W środkowej części ławy zauważyć można
brak kamieni najwyższej warstwy na odcinku dłu-
gości około 1 m. Ściana ławy międzynawowej zo-
stała zużytkowana przy budowie ceglanego grobowca,
rozebranego w trakcie badań. Jego śladem jest czę-
ściowe otynkowanie lica wyższych warstw romań-
skiego fundamentu. Zach. ściąnę krypty pod tzw.
babińcem tworzy trzecia z kolei przypora gotyckiego
61