Imbramowdce, kościół Norbertanek, posągi ołtarzowe Antoniego Frąezkiew:
cza, lata 1716—1722 (fot. M. Kopydłowski)
tedry wawelskiej z lat 1730—1732 121, rozmiesz-
czone obecnie w kilku podkrakowskich kościołach
(Raciborowice, Świątniki Górne, Tyniec). Jest też
autorem posągów w ołtarzu głównym w Zielon-
kach 122; realizował ponadto architekturę okazjo-
nalną 123. Zebrane oeuvre tego rzeźbiarza, snyce-
rza i sztukatora, poszerzone dalszymi badaniami,
niewątpliwie zasługiwało na osobne, podjęte przez
121 Katalog Zabytków..., Wawel, s. 69.
122 Katalog Zabytków..., Woj. krakowskie, s. 170, 174,
176, 182.
123 M. Róże k, Ostatnia koronacja w Krakowie i jej
artystyczna oprawa (Roczn. Krak., XLIV, 1973, s. 101,
przyp. 29).
O. Zagórowskiego studium, w którym wyposaże-
nie kościoła w Imbramowicach stanowi podstawo-
wy materiał dla analizy i wniosków 124.
Prace pozłotnicze realizowali inni specjaliści.
Rozpoczyna je w r. 1717 Pieleszyński, malarz z
Krakowa, sprowadzony wraz z trojgiem czeladzi
dla wyzłocenia cyborium, dwóch biustów i kra-
ty 125. W r. 1718 podejmuje prace przy ołtarzu
124 O. Z a g ó r o w s k i, Rzeźbiarz Antoni Frączkie-
wicz [Streszczenie referatu wygłoszonego na Sesji nau-
kowej SHS poświęconej sztuce baroku] (Biuletyn HS,
XXI, 1959. s. 120—121).
125 Kronika domowa..., s.205: „R. 1717, Dnia 15 czerw-
ca. Zaciągnęliśmy Pana Pieleszyńskiego, malarza, z troj-
87
cza, lata 1716—1722 (fot. M. Kopydłowski)
tedry wawelskiej z lat 1730—1732 121, rozmiesz-
czone obecnie w kilku podkrakowskich kościołach
(Raciborowice, Świątniki Górne, Tyniec). Jest też
autorem posągów w ołtarzu głównym w Zielon-
kach 122; realizował ponadto architekturę okazjo-
nalną 123. Zebrane oeuvre tego rzeźbiarza, snyce-
rza i sztukatora, poszerzone dalszymi badaniami,
niewątpliwie zasługiwało na osobne, podjęte przez
121 Katalog Zabytków..., Wawel, s. 69.
122 Katalog Zabytków..., Woj. krakowskie, s. 170, 174,
176, 182.
123 M. Róże k, Ostatnia koronacja w Krakowie i jej
artystyczna oprawa (Roczn. Krak., XLIV, 1973, s. 101,
przyp. 29).
O. Zagórowskiego studium, w którym wyposaże-
nie kościoła w Imbramowicach stanowi podstawo-
wy materiał dla analizy i wniosków 124.
Prace pozłotnicze realizowali inni specjaliści.
Rozpoczyna je w r. 1717 Pieleszyński, malarz z
Krakowa, sprowadzony wraz z trojgiem czeladzi
dla wyzłocenia cyborium, dwóch biustów i kra-
ty 125. W r. 1718 podejmuje prace przy ołtarzu
124 O. Z a g ó r o w s k i, Rzeźbiarz Antoni Frączkie-
wicz [Streszczenie referatu wygłoszonego na Sesji nau-
kowej SHS poświęconej sztuce baroku] (Biuletyn HS,
XXI, 1959. s. 120—121).
125 Kronika domowa..., s.205: „R. 1717, Dnia 15 czerw-
ca. Zaciągnęliśmy Pana Pieleszyńskiego, malarza, z troj-
87