DOI article:
Kopffowa, Maria: Zbigniew Bochénski: 1901 - 1976
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20407#0161
Folia Historiae Artium, T XIV (1978)
ZBIGNIEW BOCHEŃSKI 1901—1976
W dniu 1 sierpnia 1976 zmarł w Krakowie
Profesor dr Zbigniew Bocheński, wiceprzewod-
niczący Komisji Teorii i Historii Sztuki krakow-
skiego oddziału Polskiej Akademii Nauk. W
zmarłym utraciło naukowe środowisko Krakowa
wybitnego uczonego i twórcę polskiej szkoły bro-
nioznawców oraz zasłużonego muzeologa, wielo-
letniego wicedyrektora Muzeum Narodowego w
Krakowie i wychowawcę licznego grona jego pra-
cowników *.
Zbigniew Bocheński, urodzony 4 listopada
1901 w Krośnie, pobierał nauki w szkołach po-
wszechnych w Krośnie i Makowie Podhalańskim.
W r. 1912 został uczniem IV Gimnazjum Realne-
go im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie, któ-
re ukończył w r. 1920. O doniosłości młodzień-
czych przeżyć doznanych w pierwszych latach
pobytu w Krakowie wspominał u schyłku życia
we wzruszających słowach: ,,na jesieni roku 1913,
czy też na wiosnę 1914 wszedłem po raz pierwszy
w progi Muzeum Narodowego w Sukiennicach.
Dla dwunastoletniego chłopca, którego wyobraź-
nia ukształtowała się na powieściach historycz-
nych Walerego Przyborowskiego i Wacława Gą-
siorowskiego, było to wielkie przeżycie. Jawiła
się przed oczami przede wszystkim historia i to,
co z niej pozostało. Wchodziłem z biciem serca po
kręconych schodach i pierwszą rzeczą, na którą
padł mój wzrok — była broń [...] Moja dyspozy-
cja wewnętrzna nastawiona była już wtedy na
określoną tematykę, na zainteresowania, które
znalazły swój wyraz zarówno w toku studiów u-
niwersyteckich, jak i późniejszej pracy muzeal-
nej” (cytat ze wspomnień zamieszczonych w XI
tomie Rozpraw i Sprawozdań Muzeum Narodowe-
go w Krakowie).
* Wyczerpujące omówienie działalności i dorobku
naukowego Profesora, wraz ze szczegółową bibliografią
Jego prac, dokonane przez Ireną Grabowską i doc. dr
Annę Misiiąg Bocheńską, ukaże się w XII tomie Rozpraw
i Sprawozdań Muzeum Narodowego w Krakowie. Bliż-
sze informacje o powołanych w niniejszym wspomnieniu
Osobiste wyznanie Profesora tłumaczy najle-
piej drogę całego Jego życia. W styczniu 1921 r.
podjął studia na wydziale Historii Sztuki i Pre-
historii UJ, które ukończył w r. 1926 uzyskując
stopień naukowy doktora filozofii na podstawie
dysertacji pt. Dwór obronny w Dębnie. Rozpra-
wa ta, napisana pod kierunkiem Juliana Paga-
czewskiego, zapoczątkowała serię prac poświęco-
nych nowatorskim w latach międzywojennych
badaniom nad polską architekturą obronną. Pra-
pracaeh Profesora znajdzie czytelnik w wyżej wymie-
nionej publikacji. Zasługi Zbigniewa Bocheńskiego w
badaniach nad dawną bronią i barwą przedstawił Zdzi-
sław Zygulski jun. w VII tomie Studiów do Dziejów
Dawnego Uzbrojenia i Ubioru Wojskowego (Kraków
1978).
153
ZBIGNIEW BOCHEŃSKI 1901—1976
W dniu 1 sierpnia 1976 zmarł w Krakowie
Profesor dr Zbigniew Bocheński, wiceprzewod-
niczący Komisji Teorii i Historii Sztuki krakow-
skiego oddziału Polskiej Akademii Nauk. W
zmarłym utraciło naukowe środowisko Krakowa
wybitnego uczonego i twórcę polskiej szkoły bro-
nioznawców oraz zasłużonego muzeologa, wielo-
letniego wicedyrektora Muzeum Narodowego w
Krakowie i wychowawcę licznego grona jego pra-
cowników *.
Zbigniew Bocheński, urodzony 4 listopada
1901 w Krośnie, pobierał nauki w szkołach po-
wszechnych w Krośnie i Makowie Podhalańskim.
W r. 1912 został uczniem IV Gimnazjum Realne-
go im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie, któ-
re ukończył w r. 1920. O doniosłości młodzień-
czych przeżyć doznanych w pierwszych latach
pobytu w Krakowie wspominał u schyłku życia
we wzruszających słowach: ,,na jesieni roku 1913,
czy też na wiosnę 1914 wszedłem po raz pierwszy
w progi Muzeum Narodowego w Sukiennicach.
Dla dwunastoletniego chłopca, którego wyobraź-
nia ukształtowała się na powieściach historycz-
nych Walerego Przyborowskiego i Wacława Gą-
siorowskiego, było to wielkie przeżycie. Jawiła
się przed oczami przede wszystkim historia i to,
co z niej pozostało. Wchodziłem z biciem serca po
kręconych schodach i pierwszą rzeczą, na którą
padł mój wzrok — była broń [...] Moja dyspozy-
cja wewnętrzna nastawiona była już wtedy na
określoną tematykę, na zainteresowania, które
znalazły swój wyraz zarówno w toku studiów u-
niwersyteckich, jak i późniejszej pracy muzeal-
nej” (cytat ze wspomnień zamieszczonych w XI
tomie Rozpraw i Sprawozdań Muzeum Narodowe-
go w Krakowie).
* Wyczerpujące omówienie działalności i dorobku
naukowego Profesora, wraz ze szczegółową bibliografią
Jego prac, dokonane przez Ireną Grabowską i doc. dr
Annę Misiiąg Bocheńską, ukaże się w XII tomie Rozpraw
i Sprawozdań Muzeum Narodowego w Krakowie. Bliż-
sze informacje o powołanych w niniejszym wspomnieniu
Osobiste wyznanie Profesora tłumaczy najle-
piej drogę całego Jego życia. W styczniu 1921 r.
podjął studia na wydziale Historii Sztuki i Pre-
historii UJ, które ukończył w r. 1926 uzyskując
stopień naukowy doktora filozofii na podstawie
dysertacji pt. Dwór obronny w Dębnie. Rozpra-
wa ta, napisana pod kierunkiem Juliana Paga-
czewskiego, zapoczątkowała serię prac poświęco-
nych nowatorskim w latach międzywojennych
badaniom nad polską architekturą obronną. Pra-
pracaeh Profesora znajdzie czytelnik w wyżej wymie-
nionej publikacji. Zasługi Zbigniewa Bocheńskiego w
badaniach nad dawną bronią i barwą przedstawił Zdzi-
sław Zygulski jun. w VII tomie Studiów do Dziejów
Dawnego Uzbrojenia i Ubioru Wojskowego (Kraków
1978).
153