DOI Artikel:
Jamróz, Józef Stanisław: Czy refektarz w klasztorze Dominikanów w Krakowie jest oratorium klasztornym, czy kościołem przeddominikańskim?
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20405#0043
14. Ściana południowa pomieszczenia D klasztoru 00. Dominikanów w Krakowie (fot. A. Krzyżanowski, 1978)
nym, osadzonym na murach istniejącego oratorium
o fakturze z kamienia łamanego, ze szczelinowymi
okienkami, co nastąpiło po zmniejszeniu jego gru-
bości odsadzkami po 11 cm z każdej strony.
Styk obydwu murów, tj. refektarza i skrzydła
D, posiada kamienie z piaskowca przewiązane do
wysokości dwóch ciosów, stanowiących narożnik
budynku obecnego refektarza, który wznosił się
powyżej. Ciosy naroża refektarza ustalają wyso-
kość dawnego skrzydła klasztornego pomieszcze-
nia D, który do tych ciosów sięgał w fazie I, do
r. 1225 (ryc. 11). Zasięg klasztoru obejmowałby
.zatem skrzydło D i E. Klasztor ten był parterowy
o wysokości ok. 3,20 m. Okna budynku klasztor-
nego przyjęto dowolnie, ale mogły one istnieć
w miejscach okien wprowadzonych w fazie póź-
niejszej.
Dla potwierdzenia powyższej obserwacji doty-
czącej powiązania obydwu budynków odkopałem
teren u styku tychże i znalazłem istotnie je po-
wiązane, m. in. kamieniami i dużym ciosem. Na
głębokości 0,50 m wystąpiła odsadzka o wyskoku
14 cm (ryc. 4 i 13).
Mur kamienny 7 (ryc. 1) pomieszczenia D wy-
kracza poza narożnik w miejscu, gdzie znajduje
się portalik gotycki i dochodzi do zachodniego mu-
ru krużganków z tendencją przekroczenia tego
muru bardziej w stronę zachodnią. Grubość tego
muru wynosi 0,72 m (ryc. 12). Również w narożu
pomieszczenia D od podwórza, w części jego pół-
nocnej występuje poniżej parapetu okiennego mur
kamienny. Mur 9 pomieszczenia D (ryc. 12) przer-
wany otworem drzwiowym (na dawnym śladzie
otworu) składa się także z dwóch części: starszej,
której partie o wendyjskim układzie zostały od-
słonięte od przedsionka prowadzącego do krypty,
posadowionego w murze kamiennym, i później-
szego, wprowadzonego dla pogrubienia ściany te-
goż pomieszczenia. Mur 10 pomieszczenia D od za-
chodu, obecnie otynkowany, według relacji F. Stu-
dzińskiego jest kamienno-ceglany. Mur 12 skrzydła
budynku E jest kamienny z przemurowaniem ce-
głą. Natomiast mur przedsionka 11 (ryc. 12) posia-
da wendyjski wątek z cegły, z zamurowanym
otworem drzwiowym szerokości 1,60 m.
Analiza murów pomieszczenia D informuje nas
35
nym, osadzonym na murach istniejącego oratorium
o fakturze z kamienia łamanego, ze szczelinowymi
okienkami, co nastąpiło po zmniejszeniu jego gru-
bości odsadzkami po 11 cm z każdej strony.
Styk obydwu murów, tj. refektarza i skrzydła
D, posiada kamienie z piaskowca przewiązane do
wysokości dwóch ciosów, stanowiących narożnik
budynku obecnego refektarza, który wznosił się
powyżej. Ciosy naroża refektarza ustalają wyso-
kość dawnego skrzydła klasztornego pomieszcze-
nia D, który do tych ciosów sięgał w fazie I, do
r. 1225 (ryc. 11). Zasięg klasztoru obejmowałby
.zatem skrzydło D i E. Klasztor ten był parterowy
o wysokości ok. 3,20 m. Okna budynku klasztor-
nego przyjęto dowolnie, ale mogły one istnieć
w miejscach okien wprowadzonych w fazie póź-
niejszej.
Dla potwierdzenia powyższej obserwacji doty-
czącej powiązania obydwu budynków odkopałem
teren u styku tychże i znalazłem istotnie je po-
wiązane, m. in. kamieniami i dużym ciosem. Na
głębokości 0,50 m wystąpiła odsadzka o wyskoku
14 cm (ryc. 4 i 13).
Mur kamienny 7 (ryc. 1) pomieszczenia D wy-
kracza poza narożnik w miejscu, gdzie znajduje
się portalik gotycki i dochodzi do zachodniego mu-
ru krużganków z tendencją przekroczenia tego
muru bardziej w stronę zachodnią. Grubość tego
muru wynosi 0,72 m (ryc. 12). Również w narożu
pomieszczenia D od podwórza, w części jego pół-
nocnej występuje poniżej parapetu okiennego mur
kamienny. Mur 9 pomieszczenia D (ryc. 12) przer-
wany otworem drzwiowym (na dawnym śladzie
otworu) składa się także z dwóch części: starszej,
której partie o wendyjskim układzie zostały od-
słonięte od przedsionka prowadzącego do krypty,
posadowionego w murze kamiennym, i później-
szego, wprowadzonego dla pogrubienia ściany te-
goż pomieszczenia. Mur 10 pomieszczenia D od za-
chodu, obecnie otynkowany, według relacji F. Stu-
dzińskiego jest kamienno-ceglany. Mur 12 skrzydła
budynku E jest kamienny z przemurowaniem ce-
głą. Natomiast mur przedsionka 11 (ryc. 12) posia-
da wendyjski wątek z cegły, z zamurowanym
otworem drzwiowym szerokości 1,60 m.
Analiza murów pomieszczenia D informuje nas
35