DOI Artikel:
Rzepińska, Maria: Napis i tytuł w malarstwie Maxa Ernsta
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20537#0165
6. Le dejeuner sur l'herbre
7. Le monde des flous
Natomiast nadal niezmiernej wagi są tytuły.
Mimo że nie umieszczane już niemal nigdy na
samych obrazach, są jednak od nich nieodłączne,
co nie znaczy, że stanowią prosty, jednoznaczny
komentarz do dzieła. Można rozróżnić kilka klas
owych tytułów (oczywiście w pewnym uprosz-
czeniu):
a) Tytuły znane już w dziejach sztuki i nieja-
ko klasyczne: La tentation du St. Antoine (1944),
Suzanne et les vieillards (1950), La belle jardi-
niere (1923), La naissance de Venus (1965), La
fiancee du vent (to tytuł wzięty z obrazu Oskara
Kokoschko z r. 1914).
b) Tytuł „klasyczny", pierwotny ulega prze-
kręceniu lub trawestacji. Np. Coloradeau de Me-
duse (1953), gdzie zachwyt nad pejzażem Colora-
do, przepuszczonym przez bardzo subiektywny
filtr wyobraźni plastycznej, połączył artysta z
hołdem dla dzieła Gericault Radeau de la Medu-
se. Tytuł Quand les sirenes se reveillent la raison
s'endort (1960) to trawestacja tytułu sławnej gra-
fiki Goyi, użyta jednak w intencji radykalnie od-
miennej.
c) Tytuły wzięte z dzieł literackich, jak Sen
nocy letniej (1960) czy Eksplozja w katedrze. W
tym ostatnim przypadku mamy do czynienia z
przykładem podwójnej wewnętrznej zależności,
gdyż w powieści Alejo Carpentiera mowa jest o
obrazie nieznanego autora, noszącym właśnie ty-
tuł Eksplozja w katedrze.
W latach 1933—il937 pojawia się w obrazach
Ernsta nastrój paniki, zagrożenia, niepokoju. Con-
159
7. Le monde des flous
Natomiast nadal niezmiernej wagi są tytuły.
Mimo że nie umieszczane już niemal nigdy na
samych obrazach, są jednak od nich nieodłączne,
co nie znaczy, że stanowią prosty, jednoznaczny
komentarz do dzieła. Można rozróżnić kilka klas
owych tytułów (oczywiście w pewnym uprosz-
czeniu):
a) Tytuły znane już w dziejach sztuki i nieja-
ko klasyczne: La tentation du St. Antoine (1944),
Suzanne et les vieillards (1950), La belle jardi-
niere (1923), La naissance de Venus (1965), La
fiancee du vent (to tytuł wzięty z obrazu Oskara
Kokoschko z r. 1914).
b) Tytuł „klasyczny", pierwotny ulega prze-
kręceniu lub trawestacji. Np. Coloradeau de Me-
duse (1953), gdzie zachwyt nad pejzażem Colora-
do, przepuszczonym przez bardzo subiektywny
filtr wyobraźni plastycznej, połączył artysta z
hołdem dla dzieła Gericault Radeau de la Medu-
se. Tytuł Quand les sirenes se reveillent la raison
s'endort (1960) to trawestacja tytułu sławnej gra-
fiki Goyi, użyta jednak w intencji radykalnie od-
miennej.
c) Tytuły wzięte z dzieł literackich, jak Sen
nocy letniej (1960) czy Eksplozja w katedrze. W
tym ostatnim przypadku mamy do czynienia z
przykładem podwójnej wewnętrznej zależności,
gdyż w powieści Alejo Carpentiera mowa jest o
obrazie nieznanego autora, noszącym właśnie ty-
tuł Eksplozja w katedrze.
W latach 1933—il937 pojawia się w obrazach
Ernsta nastrój paniki, zagrożenia, niepokoju. Con-
159