DOI article:
Pencakowski, Paweł: Rzeźby w kaplicy Ogrojcowej przy kościele Św. Barbary w Krakowie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20538#0039
10. Wit Stwosz, grupa śś. Jakuba i Jana Ewangelisty, kaplica Ogroj-
cowa (fot. P. Pencakowski)
Wymienione wyżej cechy dają ,się zauważyć
w dziełach Wita Stwosza i jego krakowskiego war-
sztatu. Potwierdzają to liczne analogie w Ołtarzu
Mariackim (w kwaterach i scenie głównej), w
zaginionej obecnie grupie Św. Anny Samotrzeć,
a także, choć w mniejszym stopniu, w nagrobku
Kazimierza Jagiellończyka 49.
Koloryt szat — czerwonej (od krwawego potu)
Chrystusa, jasnoniebieskiej i brunatnozłotej Pio-
tra, ciemnozielonej i czerwonej Jana oraz ciemno-
błękitnej Jakuba — tworzy nieprzypadkowo ze-
stawioną sekwencję kontrastów50. Poszczególne
kolory zgodne są z przesłankami natury ikono-
49 Grupa Św. Anny Samotrzeć z Olszyn, do r. 1939
w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie, zaginęła podczas
wojny. Na związki formalne figur w Ogrojcu z figura-
graficznej (Chrystus) i ówczesnymi tradycjami
przedstawieniowymi, w tym także z kolorytem
niektórych szat w Ołtarzu Mariackim.
Odsłonięte części ciała przedstawionych w
Ogrojcu osób są uszkodzone w niektórych par-
tiach (dłonie Chrystusa, św. Piotra i częściowo
św. Jakuba oraz nosy śś. Jakuba i Jana). Mimo
to łatwo zauważyć — szczególnie w grupie Ja-
kuba i Jana oraz w partii głowy św. Piotra —
bardzo wysoki poziom artystyczny: wielką fine-
zję i mistrzostwo techniczne w opracowaniu szcze-
gółów. Głowy apostołów, okolone gęstym zaros-
tem, proporcjonalne w kształtach, choć zróżnico-
mi w scenie głównej Ołtarza Mariackiego zwrócił uwa-
gę Łuszczkiewicz, o.c., s. 17.
50 Kontrast ten rysował się wyraźniej, kiedy barwy
polichromii były świeże.
31
cowa (fot. P. Pencakowski)
Wymienione wyżej cechy dają ,się zauważyć
w dziełach Wita Stwosza i jego krakowskiego war-
sztatu. Potwierdzają to liczne analogie w Ołtarzu
Mariackim (w kwaterach i scenie głównej), w
zaginionej obecnie grupie Św. Anny Samotrzeć,
a także, choć w mniejszym stopniu, w nagrobku
Kazimierza Jagiellończyka 49.
Koloryt szat — czerwonej (od krwawego potu)
Chrystusa, jasnoniebieskiej i brunatnozłotej Pio-
tra, ciemnozielonej i czerwonej Jana oraz ciemno-
błękitnej Jakuba — tworzy nieprzypadkowo ze-
stawioną sekwencję kontrastów50. Poszczególne
kolory zgodne są z przesłankami natury ikono-
49 Grupa Św. Anny Samotrzeć z Olszyn, do r. 1939
w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie, zaginęła podczas
wojny. Na związki formalne figur w Ogrojcu z figura-
graficznej (Chrystus) i ówczesnymi tradycjami
przedstawieniowymi, w tym także z kolorytem
niektórych szat w Ołtarzu Mariackim.
Odsłonięte części ciała przedstawionych w
Ogrojcu osób są uszkodzone w niektórych par-
tiach (dłonie Chrystusa, św. Piotra i częściowo
św. Jakuba oraz nosy śś. Jakuba i Jana). Mimo
to łatwo zauważyć — szczególnie w grupie Ja-
kuba i Jana oraz w partii głowy św. Piotra —
bardzo wysoki poziom artystyczny: wielką fine-
zję i mistrzostwo techniczne w opracowaniu szcze-
gółów. Głowy apostołów, okolone gęstym zaros-
tem, proporcjonalne w kształtach, choć zróżnico-
mi w scenie głównej Ołtarza Mariackiego zwrócił uwa-
gę Łuszczkiewicz, o.c., s. 17.
50 Kontrast ten rysował się wyraźniej, kiedy barwy
polichromii były świeże.
31