Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (26.1990)

14. Kościół jezuitów w Poznaniu, wnętrze, widok ku nawie głównej

(fot. W. Wolny)

necji, Lombardii i Piemoncie, a nieco później też
w Bolonii.

Ze względu na swą plastyczność, od,po włada-
jącą dążeniom pełnego baroku, porządki kolum-
nowe częściej pojawiały się we wnętrzach sakral-
nych w Rzymie w 2. tercji w. XVII. Stosowali
je tacy architekci jak Piętro da Gortona (SS. Lu-
ca e Martina — cd 1635), Francesco Borromini
(S. Carlo alle Quaittro Fontane — od 1638) czy —
na największą skalę — Carlo Rainaldi (S. Agne-
se in Piazza Navona — od 1652, S. Maria im Cam-

pdtelli). Jednak w ich budowlach o bardziej skom-
plikowanych, z reguły centralizujących planach,
kolumny pełniły inną funkcję i dawały inny
efekt artystyczny niż w podłużnych kościołach
późnego Cinąuecenta.

Wąsowski znał przynajmniej niektóre z rzym-
skich kościołów barokowych, a w jego dzienniku
podróży znalazł się nawet rysunek planu S. Car-
lo alle Quattro Fontane84. Poczynając od Mali-
nowskiego, niemal wszyscy badacze za bezpośred-
ni wzór rozwiązania wnętrza kościoła poznańskie-

108