DOI Heft:
Recenzje i przeglądy
DOI Artikel:Ostrowski, Jan K.: W kręgu mistrza Pinsla: W związku z wystawą w Olesku i we Lwowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20611#0160
8. Maciej Polejowski, aniołek z ambony kościoła w Ho-
dowicy, Olesko, Muzeum (fot. Muzeum)
9. Anioł z ołtarza głównego kościoła w Hodowicy, Ole-
sko, Muzeum (fot. J. K. Ostrowski)
wcale nie są bardziej przekonywające. Zrobienie
kroku naprzód w dej dziedzinie wymagałoby uzy-
skania dokładnej dokumentacji fotograficznej ar-
chiwalnie (potwierdzonych prac Sebastiana Fesin-
gera, a więc posągów na fasadzie kościoła w Pód-
horcach oraz rzeźb ołtarzowych w kościele Św.
Mikołaja we Lwowie (w tym ostatnim wypadku
można liczyć jedynie na ujęcia archiwalne, ze
względu na zniszczenie zabytków)21. Materiał ten,
wraz z płaskorzeźbami z kościoła w Boćkach, po-
zwoli prawdopodobnie na rozstrzygnięcie pytania,
który z Fesingerów jest autorem rzeźb przed fa-
sadą kościoła Franciszkanów w Przemyślu, a być
może i na wysunięcie innych umotywowanych
propozycji atrybucyjnych.
2.2. Zasygnalizowana, wyżej teza na temat au-
torstwa Macieja Polejowskiego, odnośnie do przy-
najmniej jednej z dziecięcych figurek aniołów z
21 Materiały archiwalne cytują Mańkowski, o.c.,
s. 160—161, oraz M. Gęb ar o wic z, Materiały źródło-
we do dziejów kultury i sztuki, Wrocław 1973, s. 373—
376.
ambony w Hoidowicy, opiera się na rozpoznaniu
charakterystycznych cech fizjonomii i anatomii tej
postaci, zapowiadających deformacje, występujące
w późniejszych dziełach tego artysty (ryc. 8), a
odmiennych od podobnych prac eksponowanych
na wystawie. Należy tu przypomnieć, że udział
Połejowśkiego w dekoracji kościoła w Hodowicy
(a także w Nawariii, o czym niżej) jest poświad-
czony dzięki listowi artysty z r. 17 8 6 22.
W dążeniu do uchwycenia jego roli należy się
zastanowić, czy nie był on wykonawcą dwóch du-
żych figur anielskich, które pierwotnie znajdo-
wały się po bokach Chrystusa ukrzyżowanego1 w
głównym ołtarzu (ryc. 9, 10) i które nie zosta-
ły włączone do wystawy. Głowy obydwu postaci
utrzymane są w typie charakterystycznym dla
dzieł Piesia. Mcdeluneik odsłoniętych części ciała
jest natomiast jakby gąbczasty, a w formowaniu
22 E. Dutkiewicz, Fabryka cerkwi Wniebowzię-
cia NMPanny w Pcczajowie (Dawna Sztuka, II, 1939),
s. 144.
156
dowicy, Olesko, Muzeum (fot. Muzeum)
9. Anioł z ołtarza głównego kościoła w Hodowicy, Ole-
sko, Muzeum (fot. J. K. Ostrowski)
wcale nie są bardziej przekonywające. Zrobienie
kroku naprzód w dej dziedzinie wymagałoby uzy-
skania dokładnej dokumentacji fotograficznej ar-
chiwalnie (potwierdzonych prac Sebastiana Fesin-
gera, a więc posągów na fasadzie kościoła w Pód-
horcach oraz rzeźb ołtarzowych w kościele Św.
Mikołaja we Lwowie (w tym ostatnim wypadku
można liczyć jedynie na ujęcia archiwalne, ze
względu na zniszczenie zabytków)21. Materiał ten,
wraz z płaskorzeźbami z kościoła w Boćkach, po-
zwoli prawdopodobnie na rozstrzygnięcie pytania,
który z Fesingerów jest autorem rzeźb przed fa-
sadą kościoła Franciszkanów w Przemyślu, a być
może i na wysunięcie innych umotywowanych
propozycji atrybucyjnych.
2.2. Zasygnalizowana, wyżej teza na temat au-
torstwa Macieja Polejowskiego, odnośnie do przy-
najmniej jednej z dziecięcych figurek aniołów z
21 Materiały archiwalne cytują Mańkowski, o.c.,
s. 160—161, oraz M. Gęb ar o wic z, Materiały źródło-
we do dziejów kultury i sztuki, Wrocław 1973, s. 373—
376.
ambony w Hoidowicy, opiera się na rozpoznaniu
charakterystycznych cech fizjonomii i anatomii tej
postaci, zapowiadających deformacje, występujące
w późniejszych dziełach tego artysty (ryc. 8), a
odmiennych od podobnych prac eksponowanych
na wystawie. Należy tu przypomnieć, że udział
Połejowśkiego w dekoracji kościoła w Hodowicy
(a także w Nawariii, o czym niżej) jest poświad-
czony dzięki listowi artysty z r. 17 8 6 22.
W dążeniu do uchwycenia jego roli należy się
zastanowić, czy nie był on wykonawcą dwóch du-
żych figur anielskich, które pierwotnie znajdo-
wały się po bokach Chrystusa ukrzyżowanego1 w
głównym ołtarzu (ryc. 9, 10) i które nie zosta-
ły włączone do wystawy. Głowy obydwu postaci
utrzymane są w typie charakterystycznym dla
dzieł Piesia. Mcdeluneik odsłoniętych części ciała
jest natomiast jakby gąbczasty, a w formowaniu
22 E. Dutkiewicz, Fabryka cerkwi Wniebowzię-
cia NMPanny w Pcczajowie (Dawna Sztuka, II, 1939),
s. 144.
156