DOI Artikel:
Smorąg Różycka, Małgorzata: Miniatury "Ewangeliarza Ławryszewskiego": Zagadnienie stylu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20613#0028
K ^
Y fifśJCW
nriMjm
IIVAt/4 1^4
1^'unjf
Ahri9K%i
f nilno^n*
H y ' m
ft)A firh
r ri h>/ ho»
H
f fi "It TłSt
Y nt fktii
UAtWAi^f
% 'i* 'r»|*\
w |f AS h * <■ 1
I, utU^
ty r IU4 ĄO fil Alf
17. Hiob, miniatura w Ewangeliarzu Ławryszewskim, fol. 355 (fot
A. Rzepecki)
w długie, pionowe fałdy i tylko wyjątkowo w zgięciu
rękawa lub na kolanie są liczniejsze, o nieregularnie
rozchodzących się liniach. Modelunek światłocie-
niowy jest ograniczony na rzecz operowania linią,
z rzadka tylko pojawiają się rozbielenia w formie
nieregularnych plam lub kilku równoległych kresek.
Kolorystyka jest dosyć uboga, farby kładzione niesta-
rannie, często wychodzą poza kontur. Również mo-
tywy architektoniczne w tle narysowane są prymi-
tywnie.
Tak liczne cechy łączące wizerunek Łukasza oraz
miniatury Wskrzeszenia Łazarza, Wskrzeszenia córki
Jaira, Wjazdu do Jerozolimy oraz Spotkania ze Świętą
Rodziną pozwalają przypisać je jednemu malarzowi
Do grupy tej można jeszcze włączyć przedstawienie
Hioba (ryc. 17), bliskie postaci Symeona w scenie
Spotkania (ryc. 16). Malarz ten, skłonny do syntetycz-
nych, a niekiedy nawet nazbyt uproszczonych ujęć,
z wyraźną trudnością komponował na karcie wielo-
osobowe kompozycje. Stąd w jego miniaturach poja-
wia się pewne zachwianie logiki układu postaci, m.in.
w przedstawieniu Marii i Marty u stóp Chrystusa we
Wskrzeszeniu Łazarza (ryc. 15). Być może miniaturzy-
sta posługiwał się tu wzorem o większych rozmiarach
i przenosząc go na kartę Ewangeliarza nie uchwycił
właściwych proporcji Podobnie ukazywanie postaci
w ruchu nastręczało mu wiele trudności (Wskrzeszenie
Łazarza). Natomiast tam, gdzie są one nieruchome,
dostrzec można nawet znamiona monumentalności
(Spotkanie, Hiob). Miniatury tej grupy najczęściej
mają formę barwnych rysunków, rzadko kontury są
wypełnione kolorem. Paleta barw w zasadzie jest
ograniczona do błękitu, czerwieni i zieleni. Tylko
twarze Łukasza i Hioba mają odcień jasnej ochry.
W miniaturze Łukasza Ewangelisty ciemne brązy
fotela i stołu oraz nasycona czerwień podnóżka
kontrastują z błękitem i zielenią szat oraz architektu-
ry w tle. Jedynie dwie miniatury tej grupy zajmują
całą powierzchnię karty (Wskrzeszenie Łazarza
i Wjazd do Jerozolimy). Postacie Łukasza i Hioba
umieszczone są poniżej kilku wersów tekstu. Nato-
miast Wskrzeszenie córki Jaira i Spotkanie Symeona ze
18. Archanioł Michał, miniatura w Ewangeliarzu Ławryszewskim,
fol. 1 (fot. A. Rzepecki)
24
Y fifśJCW
nriMjm
IIVAt/4 1^4
1^'unjf
Ahri9K%i
f nilno^n*
H y ' m
ft)A firh
r ri h>/ ho»
H
f fi "It TłSt
Y nt fktii
UAtWAi^f
% 'i* 'r»|*\
w |f AS h * <■ 1
I, utU^
ty r IU4 ĄO fil Alf
17. Hiob, miniatura w Ewangeliarzu Ławryszewskim, fol. 355 (fot
A. Rzepecki)
w długie, pionowe fałdy i tylko wyjątkowo w zgięciu
rękawa lub na kolanie są liczniejsze, o nieregularnie
rozchodzących się liniach. Modelunek światłocie-
niowy jest ograniczony na rzecz operowania linią,
z rzadka tylko pojawiają się rozbielenia w formie
nieregularnych plam lub kilku równoległych kresek.
Kolorystyka jest dosyć uboga, farby kładzione niesta-
rannie, często wychodzą poza kontur. Również mo-
tywy architektoniczne w tle narysowane są prymi-
tywnie.
Tak liczne cechy łączące wizerunek Łukasza oraz
miniatury Wskrzeszenia Łazarza, Wskrzeszenia córki
Jaira, Wjazdu do Jerozolimy oraz Spotkania ze Świętą
Rodziną pozwalają przypisać je jednemu malarzowi
Do grupy tej można jeszcze włączyć przedstawienie
Hioba (ryc. 17), bliskie postaci Symeona w scenie
Spotkania (ryc. 16). Malarz ten, skłonny do syntetycz-
nych, a niekiedy nawet nazbyt uproszczonych ujęć,
z wyraźną trudnością komponował na karcie wielo-
osobowe kompozycje. Stąd w jego miniaturach poja-
wia się pewne zachwianie logiki układu postaci, m.in.
w przedstawieniu Marii i Marty u stóp Chrystusa we
Wskrzeszeniu Łazarza (ryc. 15). Być może miniaturzy-
sta posługiwał się tu wzorem o większych rozmiarach
i przenosząc go na kartę Ewangeliarza nie uchwycił
właściwych proporcji Podobnie ukazywanie postaci
w ruchu nastręczało mu wiele trudności (Wskrzeszenie
Łazarza). Natomiast tam, gdzie są one nieruchome,
dostrzec można nawet znamiona monumentalności
(Spotkanie, Hiob). Miniatury tej grupy najczęściej
mają formę barwnych rysunków, rzadko kontury są
wypełnione kolorem. Paleta barw w zasadzie jest
ograniczona do błękitu, czerwieni i zieleni. Tylko
twarze Łukasza i Hioba mają odcień jasnej ochry.
W miniaturze Łukasza Ewangelisty ciemne brązy
fotela i stołu oraz nasycona czerwień podnóżka
kontrastują z błękitem i zielenią szat oraz architektu-
ry w tle. Jedynie dwie miniatury tej grupy zajmują
całą powierzchnię karty (Wskrzeszenie Łazarza
i Wjazd do Jerozolimy). Postacie Łukasza i Hioba
umieszczone są poniżej kilku wersów tekstu. Nato-
miast Wskrzeszenie córki Jaira i Spotkanie Symeona ze
18. Archanioł Michał, miniatura w Ewangeliarzu Ławryszewskim,
fol. 1 (fot. A. Rzepecki)
24