Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (28.1992)

23. Przypowieść o jednorożcu, miniatura w Ewangeliarzu Ławryszewskim, fol. 77v (fot A. Rzepecki)

odmienności stylu, że należy uznać je za dzieła innych
malarzy. Dwie spośród nich, tj. Archanioł Michał (ryc.
18) i Przypowieść o jednorożcu (ryc. 23), wyróżniają się
wyjątkowymi walorami artystycznymi.

GENEZA STYLU MINIATUR

Po okresie długotrwałych sporów ikonoklastycz-
nych (730-843) nawiązanie do tradycji kultury antycz-

40 Termin ”renesans macedoński” zaproponował Kurt Weitz-
mann, wykazując związki sztuki końca IX-X wieku z tradycją
malarstwa późnego antyku; zob. tenże, Geistiege Grundlagen und

nej wyrażające się przede wszystkim kopiowaniem
i adaptacją tematów sztuki późnego antyku, przetwa-
rzanych zgodnie z doktryną chrześcijańską, wyzna-
czyło kierunek bizantyńskiej twórczości artystycznej
końca X i pierwszej połowy XI wieku, przez badaczy
nazwanej sztuką renesansu macedońskiego40. Ten-
dencje wykształcone w tym okresie, głównie w malar-
stwie, utrwaliły się w epoce Komnenów (1059-1204).
W ikonografii silniej zaznaczyły się wpływy sztuki

Wesen des Macedonien Renaissance, Koln 1963. Pogląd ten, mimo
utrwalenia samego terminu w literaturze, pozostał dyskusyjny,
polemizuje z nim wielu badaczy; por. ibid.

28