Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (29.1993)

3, Krucyfiks zwany królowej Jadwigi, 4. ćw. w. XIV. Katedra na Wawelu
(fot. Pracownia Fotograficzna IS PAN)

witrażem (rozpoczęte w 1903, druk ukończono
29 marca 1904 roku).

Okres ten wiązał się w biografii Wyspiańskie-
go z pogłębieniem jego chrześcijaństwa poprzez
zanurzenie w lekturę Biblii. Obok kultu mocy
i wyrażanego słoneczną naturą bóstwa pierwiast-
ka życia, siłą zbawczą jest w Akropolis miłość.
W przepełnionym biblijną symboliką dramacie,
którego istotą jest duchowe wyzwolenie i zmar-
twychwstanie, osią konstrukcji staje się opozycja

Chrystusa z tak zwanego „czarnego” wawelskiego
krucyfiksu i Chrystusa zmartwychwstałego —
Salwatora ze zwieńczenia głównego ołtarza. Pro-
cesy dojrzewania do spełnienia przeznaczeń i roz-
budzania świadomości poprzedzają finał dramatu
(będący równocześnie finałem misterium zmar-
twychwstania), w którym katedra rozpada się jak
wielkanocny grób rozsadzony mocą Salwatora.
Towarzyszy mu rydwan Apollina druzgocący
trumnę świętego Stanisława (w sposobie obrazo-

156