DOI Heft:
Wspomnienie
DOI Artikel:Banach, Jerzy: Maria Piątkiewicz-Łęska (1925-2002)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20620#0186
Tomar (Portugalia), na ławce pokrytej azulejos (z w. XVIII)
czyły dwa precyzyjne modele pieców (w skali 1 : 5)
z pierwszej ćwierci i z końca w. XVI, które niegdyś
zdobiły komnaty zamku wawelskiego. Obszerna
praca autorki wystawy pt. Kafle wawelskie okresu
wczesnego renesansu ukazała się drukiem w roku 1960,
a jej poszerzona wersja byłą podstawą doktoratu
obronionego w roku 1961. Godzi się dodać, że gdy
Maria obejmowała dział, liczył on 85 obiektów za-
bytkowych, gdy przechodziła na emeryturę, liczył
1073 pozycji inwentarza. Z ułamków zrekonstru-
owano ponad 200 kafli.
Trzeba podkreślić, że autorka zadbała o umiesz-
czenie obszernych artykułów o kaflarstwie wawel-
skim w fachowych czasopismach zagranicznych.
Tekst o fajansowych piecach z Wiśniowca ukazał się
w Cahiers de la Ceramique, du Verre et des Arts du
Feu, Paris 1963, t. 32, natomiast o renesansowych
kaflach wawelskich w Keramos Zeitschrift der
Gesellschaft der Keramikfreunde, Dusseldorf 1977,
z. 76.
Lata sześćdziesiąte przyniosły pierwsze prace
Marii, wykraczające poza krąg kafli wawelskich.
Wymienia się tutaj artykuły o obiektach znajdują-
cych się w zbiorach zamku królewskiego, jak Nie-
znane dzieło Nicola Pelliparia w zbiorach wawelskich
(1968), czy Dzban habański z herbe?n Leliwa w zbio-
rach wawelskich (1968, współautorstwo B. Krisztin-
kovich) oraz Dwie wazy majolikoiue z dekoracją a isto-
riato (1978). Istotnym przełomem, jeżeli chodzi o
wyjście poza Wawel, jest obszerna, fundamentalna
praca o romańskich Płytkach posadzkowych z opactwa
benedyktynów w Tyńcu (1971).
W salach zamkowych Maria urządziła również
kilka wystaw ceramiki europejskiej ze zbiorów wa-
welskich. Ekspozycje te stały się zapewne przyczy-
ną systematycznego opracowania katalogów odno-
śnych zbiorów. I tak nakładem Państwowych Zbio-
rów Sztuki wydano katalogi Majolika włoska u) zbio-
rach waiuelskich (1975), Porcelana ?niśnieńska w zbio-
rach wawelskich, tomy 1—2 (1983), wreszcie Fajanse
z Delft w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu
(1996). Wszystkie, należąc do tej samej serii, mają
zbliżony format. Inaczej ma się sprawa z Artystycz-
ną ceramiką europejską w zbiorach polskich, opubliko-
180
czyły dwa precyzyjne modele pieców (w skali 1 : 5)
z pierwszej ćwierci i z końca w. XVI, które niegdyś
zdobiły komnaty zamku wawelskiego. Obszerna
praca autorki wystawy pt. Kafle wawelskie okresu
wczesnego renesansu ukazała się drukiem w roku 1960,
a jej poszerzona wersja byłą podstawą doktoratu
obronionego w roku 1961. Godzi się dodać, że gdy
Maria obejmowała dział, liczył on 85 obiektów za-
bytkowych, gdy przechodziła na emeryturę, liczył
1073 pozycji inwentarza. Z ułamków zrekonstru-
owano ponad 200 kafli.
Trzeba podkreślić, że autorka zadbała o umiesz-
czenie obszernych artykułów o kaflarstwie wawel-
skim w fachowych czasopismach zagranicznych.
Tekst o fajansowych piecach z Wiśniowca ukazał się
w Cahiers de la Ceramique, du Verre et des Arts du
Feu, Paris 1963, t. 32, natomiast o renesansowych
kaflach wawelskich w Keramos Zeitschrift der
Gesellschaft der Keramikfreunde, Dusseldorf 1977,
z. 76.
Lata sześćdziesiąte przyniosły pierwsze prace
Marii, wykraczające poza krąg kafli wawelskich.
Wymienia się tutaj artykuły o obiektach znajdują-
cych się w zbiorach zamku królewskiego, jak Nie-
znane dzieło Nicola Pelliparia w zbiorach wawelskich
(1968), czy Dzban habański z herbe?n Leliwa w zbio-
rach wawelskich (1968, współautorstwo B. Krisztin-
kovich) oraz Dwie wazy majolikoiue z dekoracją a isto-
riato (1978). Istotnym przełomem, jeżeli chodzi o
wyjście poza Wawel, jest obszerna, fundamentalna
praca o romańskich Płytkach posadzkowych z opactwa
benedyktynów w Tyńcu (1971).
W salach zamkowych Maria urządziła również
kilka wystaw ceramiki europejskiej ze zbiorów wa-
welskich. Ekspozycje te stały się zapewne przyczy-
ną systematycznego opracowania katalogów odno-
śnych zbiorów. I tak nakładem Państwowych Zbio-
rów Sztuki wydano katalogi Majolika włoska u) zbio-
rach waiuelskich (1975), Porcelana ?niśnieńska w zbio-
rach wawelskich, tomy 1—2 (1983), wreszcie Fajanse
z Delft w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu
(1996). Wszystkie, należąc do tej samej serii, mają
zbliżony format. Inaczej ma się sprawa z Artystycz-
ną ceramiką europejską w zbiorach polskich, opubliko-
180