DOI Heft:
Wspomnienie
DOI Artikel:Banach, Jerzy: Maria Piątkiewicz-Łęska (1925-2002)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20620#0187
waną w cyklu Skarby Sztuki w Polsce przez Wydaw-
nictwa Artystyczne i Filmowe (1991). „Ceramika”
obejmuje 214 pozycji z muzeów polskich, w tym 44
z Wawelu; format tomu jest większy niż katalogów
wawelskich. Autorka brała udział osobiście w wybo-
rze obiektów do wydawnictwa.
W niniejszym tekście możemy powołać jedynie
niewielką część publikacji Marii Piątkiewicz-Łęskiej.
Pełne zestawienie wszystkich drukowanych jej prac
ukaże się w kolejnym tomie Studia Waweliana (XI/
XII). Podane przez nas tytuły godzi się wszakże uzu-
pełnić o kilka pozycji. Wspólnie z mężem, chemi-
kiem, profesorem Jerzym Dereniem ogłosiła trzy
krótkie komunikaty w latach 1958, 1964 i 1966,
dotyczące charakterystyk chemicznych kafli wawel-
skich, metod badań zabytkowej ceramiki, wreszcie
surowców i technologii ich wyrabiania.
Po śmierci profesora Jerzego Derenia w roku
1975 Maria ponownie wyszła za mąż w roku 1978
za Wojciecha Łęskiego, architekta osiadłego w An-
glii. Współpraca Marii i Wojciecha Łęskich znalazła
wyraz m.in. przy organizowaniu wystawy „Dawny
fajans europejski”, urządzonej w roku 1981 w dwo-
rze w Stryszowie, stanowiącym oddział Zamku Kró-
lewskiego na Wawelu. Wystawa otrzymała dobrze
zilustrowany folder, napisany przez Marię Piątkie-
wicz-Łęską, wydany w dwóch wersjach językowych:
polskiej i angielskiej. Opracowywane przez dr Łęską
projekty rekonstrukcji zabytkowych pieców dla sal
Zamku Królewskiego w Warszawie powstawały
również przy udziale mgra inż. Wojciecha Łęskiego.
Wieloletnia współpraca Marii z mgr Elżbietą Kilar-
ską, kustoszem działu ceramiki Muzeum Narodowe-
go w Gdańsku, ułatwiła także rekonstrukcję słynne-
go pieca w gdańskim Dworze Artusa.
Wymieńmy na koniec dwie ostatnie drukowane
prace Marii Piątkiewicz-Łęskiej. Pierwsza to Portret
sułtana Sulejmana II Wspaniałego i jego małżonki
Roksolany na kaflach polskich (Przyczynek do roli
ikonografii kafli jako źródła historycznego), Roczniki
Sztuki Śląskiej XVII, Wrocław 1999- Druga, pt.
Ceramiczna dekoracja Willi Decjusza na Woli Ju-
stowskiej w Krakowie, ukazała się w Roczniku Kra-
kowskim, LXVIII, 2002. W tej pracy udało się au-
torce rozwiązać zagadkę pochodzenia dekorowanych
płytek ceramicznych, zdobiących ściany frontową
i dwie boczne pierwszego piętra willi. Budynek, w
ostatnich dziesięcioleciach zaniedbany, bliski ruiny,
jest dzisiaj po generalnym remoncie ośrodkiem
międzynarodowej współpracy, a artykuł Marii od-
krył tunezyjskie pochodzenie jego ceramicznej de-
koracji, która łączy dwie różne islamskie tradycje.
Wybornym świadectwem rezultatów wielolet-
niej pracy Marii Piątkiewicz-Łęskiej nad dawnym
kaflarstwem wawelskim jest ekspozycja pierwszej
sali wystawy stałej, usytuowanej na zamkowym
wzgórzu, zatytułowanej Wawel Zaginiony. Prezen-
tuje ona kafle wawelskie z paru stuleci, niewątpli-
wie najpiękniejsze w Polsce, oraz wykonane z tych
kafli modele trzech pieców, zdobiących niegdyś
królewskie komnaty.
Jerzy Banach
nictwa Artystyczne i Filmowe (1991). „Ceramika”
obejmuje 214 pozycji z muzeów polskich, w tym 44
z Wawelu; format tomu jest większy niż katalogów
wawelskich. Autorka brała udział osobiście w wybo-
rze obiektów do wydawnictwa.
W niniejszym tekście możemy powołać jedynie
niewielką część publikacji Marii Piątkiewicz-Łęskiej.
Pełne zestawienie wszystkich drukowanych jej prac
ukaże się w kolejnym tomie Studia Waweliana (XI/
XII). Podane przez nas tytuły godzi się wszakże uzu-
pełnić o kilka pozycji. Wspólnie z mężem, chemi-
kiem, profesorem Jerzym Dereniem ogłosiła trzy
krótkie komunikaty w latach 1958, 1964 i 1966,
dotyczące charakterystyk chemicznych kafli wawel-
skich, metod badań zabytkowej ceramiki, wreszcie
surowców i technologii ich wyrabiania.
Po śmierci profesora Jerzego Derenia w roku
1975 Maria ponownie wyszła za mąż w roku 1978
za Wojciecha Łęskiego, architekta osiadłego w An-
glii. Współpraca Marii i Wojciecha Łęskich znalazła
wyraz m.in. przy organizowaniu wystawy „Dawny
fajans europejski”, urządzonej w roku 1981 w dwo-
rze w Stryszowie, stanowiącym oddział Zamku Kró-
lewskiego na Wawelu. Wystawa otrzymała dobrze
zilustrowany folder, napisany przez Marię Piątkie-
wicz-Łęską, wydany w dwóch wersjach językowych:
polskiej i angielskiej. Opracowywane przez dr Łęską
projekty rekonstrukcji zabytkowych pieców dla sal
Zamku Królewskiego w Warszawie powstawały
również przy udziale mgra inż. Wojciecha Łęskiego.
Wieloletnia współpraca Marii z mgr Elżbietą Kilar-
ską, kustoszem działu ceramiki Muzeum Narodowe-
go w Gdańsku, ułatwiła także rekonstrukcję słynne-
go pieca w gdańskim Dworze Artusa.
Wymieńmy na koniec dwie ostatnie drukowane
prace Marii Piątkiewicz-Łęskiej. Pierwsza to Portret
sułtana Sulejmana II Wspaniałego i jego małżonki
Roksolany na kaflach polskich (Przyczynek do roli
ikonografii kafli jako źródła historycznego), Roczniki
Sztuki Śląskiej XVII, Wrocław 1999- Druga, pt.
Ceramiczna dekoracja Willi Decjusza na Woli Ju-
stowskiej w Krakowie, ukazała się w Roczniku Kra-
kowskim, LXVIII, 2002. W tej pracy udało się au-
torce rozwiązać zagadkę pochodzenia dekorowanych
płytek ceramicznych, zdobiących ściany frontową
i dwie boczne pierwszego piętra willi. Budynek, w
ostatnich dziesięcioleciach zaniedbany, bliski ruiny,
jest dzisiaj po generalnym remoncie ośrodkiem
międzynarodowej współpracy, a artykuł Marii od-
krył tunezyjskie pochodzenie jego ceramicznej de-
koracji, która łączy dwie różne islamskie tradycje.
Wybornym świadectwem rezultatów wielolet-
niej pracy Marii Piątkiewicz-Łęskiej nad dawnym
kaflarstwem wawelskim jest ekspozycja pierwszej
sali wystawy stałej, usytuowanej na zamkowym
wzgórzu, zatytułowanej Wawel Zaginiony. Prezen-
tuje ona kafle wawelskie z paru stuleci, niewątpli-
wie najpiękniejsze w Polsce, oraz wykonane z tych
kafli modele trzech pieców, zdobiących niegdyś
królewskie komnaty.
Jerzy Banach