DOI Artikel:
Betlej, Andrzej: Nagrobek Jabłonowskich w kościele Jezuitów we Lwowie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20622#0090
Stanisław Wincenty, idąc w ślady ojca, prawdo-
podobnie w połowie XVIII stulecia przyczynił się
do stworzenia zespołu malowideł, których program
ikonograficzny gloryfikował jego rodzinę. Wojewoda
rawski bowiem, jak wcześniej wspomniano, karme-
licki „kościół w Bołszowcach pędzlem doskonałego
magistra przyozdobił”88. Wśród przedstawień w tym
kościele dominował olbrzymi herb rodowy, któremu
towarzyszyły w medalionach wizerunki jego przed-
stawicieli (jedyne czytelne oraz znane z przekazów
ikonograficznych są portrety Jana Stanisława i Joan-
ny z Potockich). Innym przykładem tworzenia przez
Stanisława Wincentego „panteonu” upamiętniające-
go ród była galeria obrazów sławiących dokonania
hetmana Stanisława, która znajdowała się na zamku
w Zawałowie89.
88 Kiełczewski, o.c., k. F2v. Wg P. Krasny, M. Wój-
cik, Kościół parafialny p.w. Ziviastowania Najświętszej Panny
Marii i klasztor oo. Karmelitów Trzeiviczkoivych w Bolszoiocach
[w:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich
dawnej Rzeczypospolitej, red. J. K. Ostrowski, cz. I: Kościoły
i klasztory dawnego województwa ruskiego, t. 10, Kraków 2002,
s. 53, freski bołszowieckie powstały w latach 1767—1777
z inicjatywy Antoniego Barnaby Jabłonowskiego. Wydaje się
jednak — w świetle cytowanego panegiryku — że herb, który
7. Zakończenie
Reasumując, nagrobek Jabłonowskich powstał
w świątyni tradycyjnie związanej z tą rodziną, obok
fundowanego przez jednego z przedstawicieli rodu
retabulum. Tradycja miejsca, zapoczątkowana przez
pojawienie się epitafiów Marianny z Kazanowskich,
Aleksandra i Stanisława została wykorzystana przez
Stanisława Wincentego, który wystawił okazały,
panegiryczny monument twórcy potęgi (znaczenia)
rodziny — Janowi, swemu ojcu — Janowi Stanisławo-
wi, a także swej pierwszej żonie — Joannie. Autorem
monumentu i dekoracji rzeźbiarskiej pomnika był
zapewne twórca związany z warsztatem odpowie-
dzialnym za posągi w katafalku Jakuba Sobieskiego
i za rzeźby alegoryczne w kaplicy Wiśniowieckich
lwowskiej katedry — być może Jerzy Markwart.
znajdował się w kościele, odnosi się do fundacji jego ojca — Sta-
nisława Wincentego Jabłonowskiego, który przecież był także
właścicielem Bołszowiec.
89 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych kra-
jów słowiańskich, t. 14, Warszawa 1888, s. 485; B. Janusz,
A. Czołowski, Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego,
Tarnopol 1926, s. 124 — galeria miała powstać „staraniem jego
syna i wnuka”; Wagner, Lwowski dwór..., s. 36.
The Epitaph of the Jabłonowski Family in the Jesuit Church in Lviv
The article is devoted to a hitherto unknown epitaph
in memory of the representatives of two generations of the
Jabłonowski family: Jan Stanisław, a royal sword-bearer
(f 1647) and his grandson Jan Stanisław, a Ruthenian voivod
(t 1731). The monument, located in the Jesuit church in Lviv,
was founded by the son of the latter — Stanisław Wincenty,
a voivod of Rawa. Executed between 1744 and 1754, it not
only commemorates the specific members of the Jabłonowski
house but also functions as a monument to the whole linę of
those magnates. Stylistic similarities of the stucco decoration of
the epitaph to other sculpted works originating from the same
period (sculptures from Jakub Sobieski’s catafaląue, figures
from the Wiśniowiecki chapeł at the Lvovian cathedral) allow
us to put forward the hypothesis that the Jabłonowski family’s
monument was created by a Late Baroąue sculptor from the
circle of the post-Berninian art. It may have been Jerzy Mark-
wart. The execution of the discussed epitaph seems to mark
the finał phase in the creation of the family mausoleum in the
Jesuit sanctuary. The tradition of this place, initiated by the
appearance of two earlier epitaphs dedicated to Marianna, nee
Kazanowska, and to Aleksander and Stanisław, was folłowed
by Stanisław Wincenty, who raised a sumptuous panegyrical
monument to the family’s founder and to his father, as well as
to his first wife — Joanna.
podobnie w połowie XVIII stulecia przyczynił się
do stworzenia zespołu malowideł, których program
ikonograficzny gloryfikował jego rodzinę. Wojewoda
rawski bowiem, jak wcześniej wspomniano, karme-
licki „kościół w Bołszowcach pędzlem doskonałego
magistra przyozdobił”88. Wśród przedstawień w tym
kościele dominował olbrzymi herb rodowy, któremu
towarzyszyły w medalionach wizerunki jego przed-
stawicieli (jedyne czytelne oraz znane z przekazów
ikonograficznych są portrety Jana Stanisława i Joan-
ny z Potockich). Innym przykładem tworzenia przez
Stanisława Wincentego „panteonu” upamiętniające-
go ród była galeria obrazów sławiących dokonania
hetmana Stanisława, która znajdowała się na zamku
w Zawałowie89.
88 Kiełczewski, o.c., k. F2v. Wg P. Krasny, M. Wój-
cik, Kościół parafialny p.w. Ziviastowania Najświętszej Panny
Marii i klasztor oo. Karmelitów Trzeiviczkoivych w Bolszoiocach
[w:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich
dawnej Rzeczypospolitej, red. J. K. Ostrowski, cz. I: Kościoły
i klasztory dawnego województwa ruskiego, t. 10, Kraków 2002,
s. 53, freski bołszowieckie powstały w latach 1767—1777
z inicjatywy Antoniego Barnaby Jabłonowskiego. Wydaje się
jednak — w świetle cytowanego panegiryku — że herb, który
7. Zakończenie
Reasumując, nagrobek Jabłonowskich powstał
w świątyni tradycyjnie związanej z tą rodziną, obok
fundowanego przez jednego z przedstawicieli rodu
retabulum. Tradycja miejsca, zapoczątkowana przez
pojawienie się epitafiów Marianny z Kazanowskich,
Aleksandra i Stanisława została wykorzystana przez
Stanisława Wincentego, który wystawił okazały,
panegiryczny monument twórcy potęgi (znaczenia)
rodziny — Janowi, swemu ojcu — Janowi Stanisławo-
wi, a także swej pierwszej żonie — Joannie. Autorem
monumentu i dekoracji rzeźbiarskiej pomnika był
zapewne twórca związany z warsztatem odpowie-
dzialnym za posągi w katafalku Jakuba Sobieskiego
i za rzeźby alegoryczne w kaplicy Wiśniowieckich
lwowskiej katedry — być może Jerzy Markwart.
znajdował się w kościele, odnosi się do fundacji jego ojca — Sta-
nisława Wincentego Jabłonowskiego, który przecież był także
właścicielem Bołszowiec.
89 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych kra-
jów słowiańskich, t. 14, Warszawa 1888, s. 485; B. Janusz,
A. Czołowski, Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego,
Tarnopol 1926, s. 124 — galeria miała powstać „staraniem jego
syna i wnuka”; Wagner, Lwowski dwór..., s. 36.
The Epitaph of the Jabłonowski Family in the Jesuit Church in Lviv
The article is devoted to a hitherto unknown epitaph
in memory of the representatives of two generations of the
Jabłonowski family: Jan Stanisław, a royal sword-bearer
(f 1647) and his grandson Jan Stanisław, a Ruthenian voivod
(t 1731). The monument, located in the Jesuit church in Lviv,
was founded by the son of the latter — Stanisław Wincenty,
a voivod of Rawa. Executed between 1744 and 1754, it not
only commemorates the specific members of the Jabłonowski
house but also functions as a monument to the whole linę of
those magnates. Stylistic similarities of the stucco decoration of
the epitaph to other sculpted works originating from the same
period (sculptures from Jakub Sobieski’s catafaląue, figures
from the Wiśniowiecki chapeł at the Lvovian cathedral) allow
us to put forward the hypothesis that the Jabłonowski family’s
monument was created by a Late Baroąue sculptor from the
circle of the post-Berninian art. It may have been Jerzy Mark-
wart. The execution of the discussed epitaph seems to mark
the finał phase in the creation of the family mausoleum in the
Jesuit sanctuary. The tradition of this place, initiated by the
appearance of two earlier epitaphs dedicated to Marianna, nee
Kazanowska, and to Aleksander and Stanisław, was folłowed
by Stanisław Wincenty, who raised a sumptuous panegyrical
monument to the family’s founder and to his father, as well as
to his first wife — Joanna.