DOI Artikel:
Gumiński, Samuel; Olszewski, Andrzej K. [Gefeierte Pers.]: Andrzej M. Olszewski: (1930 - 2005)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20622#0131
Folia Historiae Artium
Seria Nowa, t. 11: 2007
PL ISSN 0071-6723
Nekrologi
Andrzej M. Olszewski
(1930-2005)
30 marca 2005 roku zmarł w Krakowie dr hab.
Andrzej Mieczysław Olszewski, profesor krakowskiej
Akademii Pedagogicznej, historyk sztuki—mediewi-
sta, zasłużony badacz sztuki, zwłaszcza późnogoty-
ckiej rzeźby w Małopolsce.
Andrzej M. Olszewski urodził się 25 grudnia
1930 roku we Lwowie, w rodzinie inteligenckiej.
Oboje rodzice, Kazimierz i Janina z Nosowiczów,
byli lekarzami. W wieku siedmiu lat stracił matkę,
a półtora roku później, w 1939, rozstał się na zawsze
z ojcem, którego losy wojenne zawiodły do Wielkiej
Brytanii. Opiekę nad młodym chłopcem roztoczyło
rodzeństwo matki: Helena i Mieczysław Nosowiczo-
wie. Dzieciństwo spędził we Lwowie. Traumatyczne
przeżycia związane z wejściem do miasta i rządami
„pierwszych bolszewików” (by użyć Andrzejowego
określenia) pozostawiły znaczący ślad w Jego psychi-
ce. Lwów opuścił w roku 1944, a w roku następnym
osiadł z rodziną Nosowiczów w Krakowie, gdzie
w 1950 ukończył II Gimnazjum i Liceum św. Jacka.
Choć wychowany w kręgu ludzi reprezentujących
zawody praktyczne, medyczne i techniczne - dzia-
dek za strony matki i jej brat byli wybitnymi
inżynierami, zasłużonymi w dziedzinie kolejnictwa
i motoryzacji — młody Andrzej wybrał humanistykę
i w roku 1950 rozpoczął na Uniwersytecie Jagielloń-
skim studia historii sztuki, słuchając wykładów tak
znaczących uczonych, jak profesorowie Wojsław Mole,
Adam Bochnak, Tadeusz Dobrowolski, Jerzy Szab-
łowski i Karol Estreicher oraz doktorzy Lech Kalinow-
ski i Józef Lepiarczyk. Magisterium uzyskał w roku
1955 pod kierunkiem prof. Bochnaka na podstawie
pracy o architekcie-jezuicie Józefie Karśnickim.
Zaraz po studiach przez kilka łat pracował
w krakowskim miejskim urzędzie konserwatorskim,
co zaowocowało m.in. publikowaniem w Ochronie
Zabytków bieżącej bibliografii z zakresu historii
sztuki i konserwatorstwa. W roku 1958 podjął pracę
na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej
w ówczesnym Zakładzie Architektury Polskiej
(którego dzisiejszą kontynuacją jest Instytut Hi-
storii Architektury i Konserwacji Zabytków), gdzie
przez wiele łat prowadził zajęcia z historii sztuki
i architektury.
125
Seria Nowa, t. 11: 2007
PL ISSN 0071-6723
Nekrologi
Andrzej M. Olszewski
(1930-2005)
30 marca 2005 roku zmarł w Krakowie dr hab.
Andrzej Mieczysław Olszewski, profesor krakowskiej
Akademii Pedagogicznej, historyk sztuki—mediewi-
sta, zasłużony badacz sztuki, zwłaszcza późnogoty-
ckiej rzeźby w Małopolsce.
Andrzej M. Olszewski urodził się 25 grudnia
1930 roku we Lwowie, w rodzinie inteligenckiej.
Oboje rodzice, Kazimierz i Janina z Nosowiczów,
byli lekarzami. W wieku siedmiu lat stracił matkę,
a półtora roku później, w 1939, rozstał się na zawsze
z ojcem, którego losy wojenne zawiodły do Wielkiej
Brytanii. Opiekę nad młodym chłopcem roztoczyło
rodzeństwo matki: Helena i Mieczysław Nosowiczo-
wie. Dzieciństwo spędził we Lwowie. Traumatyczne
przeżycia związane z wejściem do miasta i rządami
„pierwszych bolszewików” (by użyć Andrzejowego
określenia) pozostawiły znaczący ślad w Jego psychi-
ce. Lwów opuścił w roku 1944, a w roku następnym
osiadł z rodziną Nosowiczów w Krakowie, gdzie
w 1950 ukończył II Gimnazjum i Liceum św. Jacka.
Choć wychowany w kręgu ludzi reprezentujących
zawody praktyczne, medyczne i techniczne - dzia-
dek za strony matki i jej brat byli wybitnymi
inżynierami, zasłużonymi w dziedzinie kolejnictwa
i motoryzacji — młody Andrzej wybrał humanistykę
i w roku 1950 rozpoczął na Uniwersytecie Jagielloń-
skim studia historii sztuki, słuchając wykładów tak
znaczących uczonych, jak profesorowie Wojsław Mole,
Adam Bochnak, Tadeusz Dobrowolski, Jerzy Szab-
łowski i Karol Estreicher oraz doktorzy Lech Kalinow-
ski i Józef Lepiarczyk. Magisterium uzyskał w roku
1955 pod kierunkiem prof. Bochnaka na podstawie
pracy o architekcie-jezuicie Józefie Karśnickim.
Zaraz po studiach przez kilka łat pracował
w krakowskim miejskim urzędzie konserwatorskim,
co zaowocowało m.in. publikowaniem w Ochronie
Zabytków bieżącej bibliografii z zakresu historii
sztuki i konserwatorstwa. W roku 1958 podjął pracę
na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej
w ówczesnym Zakładzie Architektury Polskiej
(którego dzisiejszą kontynuacją jest Instytut Hi-
storii Architektury i Konserwacji Zabytków), gdzie
przez wiele łat prowadził zajęcia z historii sztuki
i architektury.
125