DOI Artikel:
Małkiewicz, Adam; Gadomski, Jerzy [Gefeierte Pers.]: Jerzy Gadomski (1934-2015)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.32786#0006
6
1. Kraków, 1951
polityczne koncepcje króla (poz. 13) czy o podobnej de-
koracji zworników gotyckich sklepień w kamienicy (tzw.
Hetmańskiej) przy Rynku Głównym 17 w Krakowie
(poz. 17).
Uzyskanie stopnia doktora zmieniło sytuację życiową
Jerzego Gadomskiego. Co prawda już od pięciu lat prowa-
dził ćwiczenia dla studentów wydziału konserwacji ASP
(1965-1971), lecz były to tylko zajęcia zlecone. Dopiero
w roku 1970 jako doktor został zatrudniony na Uniwer-
sytecie Jagiellońskim na stanowisku starszego asystenta
w Zakładzie Historii Sztuki Średniowiecznej, kierowanym
przez prof. Kalinowskiego, stając się - po raz pierwszy
w życiu - stałym pracownikiem etatowym. Z tą uczelnią
związany był do przejścia na emeryturę w roku 2005,
awansując na kolejne stanowiska aż do profesury zwyczaj-
nej. Posada uniwersytecka umożliwiała uzyskiwanie za
pośrednictwem Lecha Kalinowskiego stypendiów funda-
cji mieszkającej w Rzymie prof. Karoliny Lanckorońskiej,
przed wojną wybitnej badaczki sztuki Michała Anioła,
na - zwykle dwumiesięczny - pobyt za żelazną kurtyną.
Wyjazdy te zapewniły Jerzemu dostęp do nieosiągalnej
w kraju literatury naukowej i dawały sposobność odby-
cia cennych objazdów zabytkoznawczych, które w istot-
ny sposób pogłębiły Jego znajomość sztuki europejskiej.
Drugą hojną protektorką stała się dla Niego współpracu-
jąca z prof. Lanckorońską austriacka polonofilka Lonny
Glaser, uczestnicząca w działaniach społecznych Kościoła
katolickiego, która udzielała wielu Polakom stypendiów
2. Gostków, podczas konserwacji pałacu, 1961
na pobyt w Wiedniu, najpierw w imieniu wiedeńskiej
„Pax Christi”, a później założonej przez siebie fundacji
„Janineum”. To dzięki organizowanym przez nią samo-
chodowym objazdom Jerzy Gadomski zwiedził liczne
austriackie opactwa, zamki i pałace, a jak sam z pewną
przesadą napisał we wspomnieniach, Wiedeń poznał le-
piej niż Kraków.
W latach siedemdziesiątych obok publikacji wybra-
nych zagadnień z dysertacji doktorskiej na krótko po-
wrócił do tematyki wczesnych studiów nad malarstwem
ściennym, pisząc monografię późnoromańskiej dekoracji
w klasztorze w Wąchocku (1972; poz. 14) i komunikaty
o zagadnieniach konserwatorskich (1973; poz. 15 i 16);
pożegnaniem z tą problematyką stała się ważna recenzja
książki pod redakcją Alicji Karłowskiej-Kamzowej o go-
tyckich malowidłach ściennych w Polsce (1986; poz. 29).
Coraz bardziej jednak pochłaniały Go studia nad ma-
łopolskim gotyckim malarstwem tablicowym, które stało
się odtąd główną domeną Jego naukowych poszukiwań.
Pierwszym ich efektem była obszerna i ważna rozprawa,
napisana już w roku 1973, lecz opublikowana po dwóch
latach, określona w tytule jako wstęp do badań nad ma-
łopolskim malarstwem lat 1420-1470 (poz. 18), ukazująca
zakres, koncepcję i metodę podjętych prac. Ich pierw-
szym monumentalnym wynikiem jest książka Gotyckie
malarstwo tablicowe Małopolski 1420-1470 (1981; poz.
26), rok wcześniej uznana za dysertację habilitacyjną
Autora (1980). W ciągu kilkunastu lat ukazały się dwa
1. Kraków, 1951
polityczne koncepcje króla (poz. 13) czy o podobnej de-
koracji zworników gotyckich sklepień w kamienicy (tzw.
Hetmańskiej) przy Rynku Głównym 17 w Krakowie
(poz. 17).
Uzyskanie stopnia doktora zmieniło sytuację życiową
Jerzego Gadomskiego. Co prawda już od pięciu lat prowa-
dził ćwiczenia dla studentów wydziału konserwacji ASP
(1965-1971), lecz były to tylko zajęcia zlecone. Dopiero
w roku 1970 jako doktor został zatrudniony na Uniwer-
sytecie Jagiellońskim na stanowisku starszego asystenta
w Zakładzie Historii Sztuki Średniowiecznej, kierowanym
przez prof. Kalinowskiego, stając się - po raz pierwszy
w życiu - stałym pracownikiem etatowym. Z tą uczelnią
związany był do przejścia na emeryturę w roku 2005,
awansując na kolejne stanowiska aż do profesury zwyczaj-
nej. Posada uniwersytecka umożliwiała uzyskiwanie za
pośrednictwem Lecha Kalinowskiego stypendiów funda-
cji mieszkającej w Rzymie prof. Karoliny Lanckorońskiej,
przed wojną wybitnej badaczki sztuki Michała Anioła,
na - zwykle dwumiesięczny - pobyt za żelazną kurtyną.
Wyjazdy te zapewniły Jerzemu dostęp do nieosiągalnej
w kraju literatury naukowej i dawały sposobność odby-
cia cennych objazdów zabytkoznawczych, które w istot-
ny sposób pogłębiły Jego znajomość sztuki europejskiej.
Drugą hojną protektorką stała się dla Niego współpracu-
jąca z prof. Lanckorońską austriacka polonofilka Lonny
Glaser, uczestnicząca w działaniach społecznych Kościoła
katolickiego, która udzielała wielu Polakom stypendiów
2. Gostków, podczas konserwacji pałacu, 1961
na pobyt w Wiedniu, najpierw w imieniu wiedeńskiej
„Pax Christi”, a później założonej przez siebie fundacji
„Janineum”. To dzięki organizowanym przez nią samo-
chodowym objazdom Jerzy Gadomski zwiedził liczne
austriackie opactwa, zamki i pałace, a jak sam z pewną
przesadą napisał we wspomnieniach, Wiedeń poznał le-
piej niż Kraków.
W latach siedemdziesiątych obok publikacji wybra-
nych zagadnień z dysertacji doktorskiej na krótko po-
wrócił do tematyki wczesnych studiów nad malarstwem
ściennym, pisząc monografię późnoromańskiej dekoracji
w klasztorze w Wąchocku (1972; poz. 14) i komunikaty
o zagadnieniach konserwatorskich (1973; poz. 15 i 16);
pożegnaniem z tą problematyką stała się ważna recenzja
książki pod redakcją Alicji Karłowskiej-Kamzowej o go-
tyckich malowidłach ściennych w Polsce (1986; poz. 29).
Coraz bardziej jednak pochłaniały Go studia nad ma-
łopolskim gotyckim malarstwem tablicowym, które stało
się odtąd główną domeną Jego naukowych poszukiwań.
Pierwszym ich efektem była obszerna i ważna rozprawa,
napisana już w roku 1973, lecz opublikowana po dwóch
latach, określona w tytule jako wstęp do badań nad ma-
łopolskim malarstwem lat 1420-1470 (poz. 18), ukazująca
zakres, koncepcję i metodę podjętych prac. Ich pierw-
szym monumentalnym wynikiem jest książka Gotyckie
malarstwo tablicowe Małopolski 1420-1470 (1981; poz.
26), rok wcześniej uznana za dysertację habilitacyjną
Autora (1980). W ciągu kilkunastu lat ukazały się dwa