DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.63249#0253
EBB—EDE.
215
ouderdom bereids in het kunstvak zijner meesters mogt brengen, getuigen zijne watergezig-
ten, zoo op verscheiden tentoonstellingen ter beschouwing gezonden, als voorhanden in
de kunstverzamelingen der Rotterdamsche liefhebbers, bij welke men ook van zijne tee-
keningen zal vinden, waarvan de onderwerpen rijk zijn afgewisseld en die van eene ge-
makkelijke en vlugge behandeling getuigen. Wij herinneren ons, op de Amsterdamsche
expositie van 1838, van hem gezien te hebben eenen Zeeoever, waar passagiers uit een
gestrand schip gered worden, in welk stuk de figuren geschilderd waren door zijnen
stadgenoot en vriend W. H. Schmidt. Jammer dat zulk een veelbelovende jongeling te
vroeg aan de kunst, aan zijne betrekkingen en vrienden, die hem ook om zijn bemin-
nelijk karakter liefhadden, ontvallen is! Zich naar Groningen tot herstel, zoo mogelijk,
van zijne wankelende gezondheid begeven hebbende, eindigde hij daar zijne aardsche
loopbaan, op den 14 September van het jaar 1839.
E.
EBBELAER (J.) moet een bekwaam beeldhouwer geweest zijn, daar men in 1717 op
de verkooping van Jonas Witsen te Amsterdam, voor een door hem gebeiteld standbeeld
in marmer, Bacchus voorstellende, ƒ 500.00 betaalde.
ECKMAN (Eduard) werd omstreeks 1610 te Mechelen geboren, en is een bekwaam
houtgraveur geweest, wiens voortbrengsels bijzonder verdienstelijk zijn wegens netheid
van snede, gemakkelijkheid van bewerking, en de juistheid van teckcning der kleine
figuren. Behalve naar bodewijk Busink en Abr. Bosse, heeft hij ook naar Callot gewerkt,
van wien hij een aantal prenten in hout heeft gesneden, en onder anderen eene Verza-
meling van figuren om met de pen te tcekenen.
EDELINCK (Gerard) werd den 20 Octobcr 1640 te Antwerpen geboren, en had reeds
onder de leiding van Cornelis Galle, de jonge, eenen aanmerkclijken graad van bedre-
venheid in het graveren verkregen, toen hij in 1665 door Colbert naar Parijs werd ont-
boden. Hij genoot de aanmoedigende bescherming van bodewijk XIV, en werd zelfs
gehuisvest in de Gobelins. Hier ter stede oefende hij zich verder met het gelukkigst gevolg
in zijne kunst; zijn voordeel doende met de raadgevingen van Pitau en Poillij. Edelinck
werd een der grootste graveurs van zijnen tijd. Een naauwkeurig teekenaar zijnde, ver-
hief hij in zijne navolgingen het min juiste van het werk van He Brun. Hij beheerschte
als een meester, alle de moeijelijkste deelen van zijn vak, van hetwelk hij den geheelen
omvang met schranderen blik wist te doorgronden. Zijn malsch en schitterend graveer-
staal, zijn breede en geestige toets deed in hem den land- en tijdgenoot onderkennen
der laatste discipels van Rubens. Men zegt van Edelinck, dat hij geen middelmatig werk
voortgebragt heest:— een lof, aan slechts weinigen toegekend. Zijne portretten schijnen
bezield en als te leven. Onder zijne kapitale prenten telt men den Strijd van vier rui-
ters , naar beonard da Vinei; eene Heilige familie, naar Raphaël; Alex ander de familie
van Darius bezoekende; verder kunstplaten naar Guido, Charnpaigne, Rigaud enz.
Edelinck werd in 1677 met algemeene stemmen verkozen tot lid en tevens tot Raad
van de Koninklijke Academie der schilder- en graveerkunst. Hij had voor zijne receptie
het portret vervaardigd van Philips de Charnpaigne. De Koning schonk hem den ridder-
titel. Voor velen zijner prenten, die sraai van druk zijn, worden eenige honderd francs
betaald. Hij is te Parijs overleden, den 2 April 1707.
EDEEINCK (Jan), broeder en leerling van den voormelde, heeft ook op eene ver-
dienstelijke wijze eenige prenten gegraveerd, onder anderen den Zondvloed, naar Veronees.
Hij was zich bij zijn broeder te Parijs komen vestigen, cn is vóór dezen ten grave gedaald.
EDEEUNCK (Nicolaas), zoon van Gerard, geboren in 1680, heeft mede de kunst
beoefend, doch daarin geene aanmerkelijke hoogte bereikt. Hij bezocht Italië en ves-
tigde zich daarna te Parijs, waar hij een hoogen ouderdom bereikt heeft.
215
ouderdom bereids in het kunstvak zijner meesters mogt brengen, getuigen zijne watergezig-
ten, zoo op verscheiden tentoonstellingen ter beschouwing gezonden, als voorhanden in
de kunstverzamelingen der Rotterdamsche liefhebbers, bij welke men ook van zijne tee-
keningen zal vinden, waarvan de onderwerpen rijk zijn afgewisseld en die van eene ge-
makkelijke en vlugge behandeling getuigen. Wij herinneren ons, op de Amsterdamsche
expositie van 1838, van hem gezien te hebben eenen Zeeoever, waar passagiers uit een
gestrand schip gered worden, in welk stuk de figuren geschilderd waren door zijnen
stadgenoot en vriend W. H. Schmidt. Jammer dat zulk een veelbelovende jongeling te
vroeg aan de kunst, aan zijne betrekkingen en vrienden, die hem ook om zijn bemin-
nelijk karakter liefhadden, ontvallen is! Zich naar Groningen tot herstel, zoo mogelijk,
van zijne wankelende gezondheid begeven hebbende, eindigde hij daar zijne aardsche
loopbaan, op den 14 September van het jaar 1839.
E.
EBBELAER (J.) moet een bekwaam beeldhouwer geweest zijn, daar men in 1717 op
de verkooping van Jonas Witsen te Amsterdam, voor een door hem gebeiteld standbeeld
in marmer, Bacchus voorstellende, ƒ 500.00 betaalde.
ECKMAN (Eduard) werd omstreeks 1610 te Mechelen geboren, en is een bekwaam
houtgraveur geweest, wiens voortbrengsels bijzonder verdienstelijk zijn wegens netheid
van snede, gemakkelijkheid van bewerking, en de juistheid van teckcning der kleine
figuren. Behalve naar bodewijk Busink en Abr. Bosse, heeft hij ook naar Callot gewerkt,
van wien hij een aantal prenten in hout heeft gesneden, en onder anderen eene Verza-
meling van figuren om met de pen te tcekenen.
EDELINCK (Gerard) werd den 20 Octobcr 1640 te Antwerpen geboren, en had reeds
onder de leiding van Cornelis Galle, de jonge, eenen aanmerkclijken graad van bedre-
venheid in het graveren verkregen, toen hij in 1665 door Colbert naar Parijs werd ont-
boden. Hij genoot de aanmoedigende bescherming van bodewijk XIV, en werd zelfs
gehuisvest in de Gobelins. Hier ter stede oefende hij zich verder met het gelukkigst gevolg
in zijne kunst; zijn voordeel doende met de raadgevingen van Pitau en Poillij. Edelinck
werd een der grootste graveurs van zijnen tijd. Een naauwkeurig teekenaar zijnde, ver-
hief hij in zijne navolgingen het min juiste van het werk van He Brun. Hij beheerschte
als een meester, alle de moeijelijkste deelen van zijn vak, van hetwelk hij den geheelen
omvang met schranderen blik wist te doorgronden. Zijn malsch en schitterend graveer-
staal, zijn breede en geestige toets deed in hem den land- en tijdgenoot onderkennen
der laatste discipels van Rubens. Men zegt van Edelinck, dat hij geen middelmatig werk
voortgebragt heest:— een lof, aan slechts weinigen toegekend. Zijne portretten schijnen
bezield en als te leven. Onder zijne kapitale prenten telt men den Strijd van vier rui-
ters , naar beonard da Vinei; eene Heilige familie, naar Raphaël; Alex ander de familie
van Darius bezoekende; verder kunstplaten naar Guido, Charnpaigne, Rigaud enz.
Edelinck werd in 1677 met algemeene stemmen verkozen tot lid en tevens tot Raad
van de Koninklijke Academie der schilder- en graveerkunst. Hij had voor zijne receptie
het portret vervaardigd van Philips de Charnpaigne. De Koning schonk hem den ridder-
titel. Voor velen zijner prenten, die sraai van druk zijn, worden eenige honderd francs
betaald. Hij is te Parijs overleden, den 2 April 1707.
EDEEINCK (Jan), broeder en leerling van den voormelde, heeft ook op eene ver-
dienstelijke wijze eenige prenten gegraveerd, onder anderen den Zondvloed, naar Veronees.
Hij was zich bij zijn broeder te Parijs komen vestigen, cn is vóór dezen ten grave gedaald.
EDEEUNCK (Nicolaas), zoon van Gerard, geboren in 1680, heeft mede de kunst
beoefend, doch daarin geene aanmerkelijke hoogte bereikt. Hij bezocht Italië en ves-
tigde zich daarna te Parijs, waar hij een hoogen ouderdom bereikt heeft.