Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Kirsch, Adam Friedrich
Adami Friderici Kirschii Abvndantissimvm Cornvcopiae Lingvae Latinae Et Germanicae Selectvm: In Quo Continentur Vocabula Latina omnis ævi, antiqui, medii ac novi, pariter ac Græca, Latinitate donata, nec non Phraseologiæ elegantiores & Constructiones Verborum; Similiter Deorum, Dearum, Gentium, Regnorum, Regionum ... Uti Etiam Theologorum, Jure Consultorum, Medicorum ... Dein Tabula alphabetica Charact. Latin. in Codicibus MStis secundum Secula ... Appendix Regionum, Urbium ... — Ratisbonæ, Viennae, 1764 [VD18 12019917]

DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31340#0698
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
16% IRRISIB IRRUGIO

IRRUGO ISAGOGE

Iriistbslis, e. Adj- der siicfet laeheosa».
Irristo» onis, f. 23%;r i(3 c!)ur.ö/ 25cr] Pü s CUüÖ*
Cie. (Rideo)
•{•Irrisive,
Iu lior, oris, m. e ist ©pdtter, Verlachet.
CV v *
Irrlsorius, a, um. / spSttislsj.
Icnsus, us, m. dab Irrisui elie,
perspöttet ©erden. P/m.
Irrisus, 3, um. »erlachet, öerspöttet. Ter,
Irritabilis,e. Ad}.JörtimÜtbig, jabiOstug.

Cia (Irrito) . „. ^ .
IrritabiKtäs,ätiSjf. Bornmutbtgsett/ 3«!*

Irritamen, Inis, n. 9Jei&«W0/ $beWeguiig?
Slnsrieb. Irritamen amoris, <Reil)ung jur
Siebe. Ovid.
inltamSntum, 1, n. Idem. Opes irrita-
menta malorum, 9teie&tburo reifcet jum So»
sen ait- Ovid.
Irritate, Adv. idem quod Irritatus.
Irritatio, onis, f. Dleitjung. Liv. 2) sge»
gierde Senec.
irritator, feris, m. ein Anreißer/ Slnlotfer.
Idem.
Irritatus, 3,um. beweat, gereist/ angebefct.
Ovid* 2) loriup-'Terent. Compar.
Irritatior. Aul. G; U.
irrito, ävi, atum, are. reifcen, entrusten,
<Nt Theben, bsise machen, enurnen. Aliquem
ad iram, einen jum £örn reisen. Ovid.
Irritare crabrones, sici) (U! SssHCftscfre £etlte
Wachen. Prov. 2) Irritare aliquem ad di-
scendum, einen jum Semen anfeifceit.^int.
{ab inuf. Ritö)
Irritus, a, um. unfrdftig, Pergeblich/ «n»
amitig, nichtig, irrita preces, »ergcbltche
sgitte.Plin. Jun. Irritusspei,ben seineJsjof,
yiung betrögen bat. Curt. Spes ad irritum
• cadit. Die fjofimng fällt in den S&ruunett.
Liv. Irritum quid facere, ctttJöd Ungültig
attache». Ovum irritum, ein lauter ©p.
<Non rarus)
2 irrofeoro, arfe. starsr fräftig werden / an
grasten nmebmen. 2) in die ©ewöbnbeit
sßmmeti, SÖloBe werden, einreisTen, einrour»
je ln. Irroboravit inveteravitque falsa opinio,
feer falscfce ©abn bat überhand gettßmmen.
Cell. (Robur)
Irrogätso, önis, s. 2lußegung. Irrogatio
mulfe, Slufleguug einer ©eldbitfse.(srrogo)
irrogatus, a,um. aufgelegt, iuersamit. .
Irrögo, avi, ätum, äre. auferlegen / juer»
sinnen.Hör. Irrogare alicui mortem, et»
»e« am geben jlraseu. T*r.(Rogo)
Irroratus, a,um. uom S£bau befeuchtet.
Inöro, äre. besböuen , besprengeu, mit
?bcu beseuchten. Irrorare caput, fcßit J^aupt
befetidneu. Ovid. 2) Metavh. Irrorat.
bupersinat. e$ tbauet. Colum. (Ros)
Im-to. 2re. binfugeltt.
IriühSo, ii, Sre. rötlj Werde«. Irrubuit coe-
lum, der rotb worden. Stat.
Irrübisco, ui, g’cere. idem. (Ruber )
Iitü&o, äre, rsilpsen. Plaut. (Rusbus)
Irröso,Sre. rötl; mache». Hieran.
iniigio, ivi,itum,ue. hestig darfi&er brüh
ieiit(Pvugio)

irrögo, äre. runjlicfet machen,/4a/.GW/.
(Rugo)
Irrumatio, önis, f. ©iebersammg. 2)
Metaph. ©ieöerboiung. Catuü.
Irruinitor, uns, in. qui obscmno Venerit
genere se oblectat, idem,
Irrümo, äre. Oblcoeno Veneris genere se
oblectare.
irrüinpibilis,e. Ad), unzerbrechlich.
Irrümpo, rüpi, ruptum, ere. etlibrccbeil,
mit ©ewaiteindringeti. Cic.(Rumpo)
Irrsio,snüi, Irrütum, irriiSre. Ullgellönilicb
einsaUen. ln posselliones alienas irruere,
srembe ©uter all sallen. Cic. In aliquem ir-
ruere , einen an fallen. Idem. In odium ali-
cujus irruere, in eineßUngunftföUtmeti/lin»
gnabe sallen* idem. (Ruo)
Irruptio, önis, s. ©insall, Angriss. Cic.
Irruptus, a, um. unjerbrueben, uiijcrriifcit,
Horat.
Irrröla, te, s. ©etilstötf. 2) eine®etit*
beere. Colum.
Irus, i,m. Nompropr. eineb amten sOlsstt»
tteb öölt 3sbaca.i-?o»;er. 3) Synecdoib. eilt
jeder Vertier. Iro pauperior , ^littann*
Ovid. Irus & eltsubito, qui modo Croesus
erat, reichegeute fbrnien bölbSettier twr»
den. Idem.
Is, Sa, id. Pran. der öder derselbtge. De ioe
Pronomine sequentia oh serventur: r)/Maxi-
me ujiurpat ur cum velpracedit, velsiquitur
qui, qua;, quod. Ut: (Jude piimum navigandi
nobis sacultas data eritTea utemur,n)ir Wt'Htll
und der ersien ©degenljeit ju sebifea bedien
ne«. Cic. is amicus eil, qui in re dubia juvat,
der istein rechter^teuno, der inder®iter«
märtigseit mit der Jbat büft« Plaut. i)m
talis. Ut: Simus ii, qui haberi velimus, Isss»
set unb die sepn, sür die mir angesebeu kn
tüöllen. 3) l sut,is qui, pro talis ut. Ul: Eata
sapientia eile judico, ut meum conlilium non
anteponam tuo, ich halte dich sür sö oeriran»
dig, dap ich metneustatb dem detnigen mebt
uoriieben mag. Cic. 4) id aetatis sumus, mit
sind sö alt. Idem. Irlaucioritatisnemo eite»
bat niemand da§ Stnseben. Tac. Idtenipus,
id temporis venit ad me, er ist JU dcrSw i“
mir femmen. Cic. Id genus hominum, fei*
che heute. Plaut. Ter. O rem turpem,&ea re
(i e. propterea) miseram! ßd) der TOanj'11’
chen und dedmegen elenden ©aebe I Cu m
aliquid id genus, öder söitst ettößd
chen, Cic. ..
ls, f. einc©tadt in Slsten c 3-3:agerm«
POuSBabplon. Horat. 2) eilt [yj
Stabt 3d den tarnen giebt, aud »dj «
man diejäbe ©aterie, sö «tan lurSHtf®«*11'1'»
der SSabnlonifchen ’Diauer gebraudict, «*•
itömmet]1 haben föH. Idem. „ . A
liac, £9 Isaac, ns. indechn. der fhttttiuai
3saßC. Scribitur S'Ilacus, vel
IiÄUs,i,m. Jsjom.profi.iinii SlPr‘l ,j .
9?ed«erd, weicher stch in seiner3ö^''VLlJ
©öllüstcn ergeben > in jeinen
^abrett aber sepr ©Dpi und ehrbar PiC
^ISgögo, es, f. äivleitung / Untere''
srntg. isä-

itei) m
jttistlii'W
Spiii 1. m
&,»,f sie

ii,G<

litsiiW. w

ifeiliaw

itiu. 1
#1
i


Spi«

w“1'1
IfcGs
iS«

ss,!
fe1"

um
 
Annotationen