Miziołek, Jerzy: Uniwersytet Warszawski: dzieje i tradycja (Warszawa, 2005)

I

Jan Piotr
Norblin, Wnętrze
Skulptomi na
Zamkii Królewskim
w Warszawie,
'j sangwina, MNW

tecie Warszawskim Oddział Sztuk Pięknych, a w okresie
od 1844 do 1862 (1865) roku instytucja będąca swego ro-
dzaju kontynuacją Oddziału — Szkoła Sztuk Pięknych.
Najlepsze tradycje polskiego oświecenia, epoki, w której
głównie dzięki królowi Stanisławowi Augustowi sztuka i ar-
chitektura zajmowały bardzo ważne miejsce, zyskały tym
samym zwieńczenie2.
W trafnej opinii o kulturze artystycznej Warszawy
Schulz nie wspomniał, że na to, co w czasach króla Stani-
sława Augusta „mogło być uważane za szkołę”, składały
się nie tylko dzieła tworzących w Polsce cudzoziemców, ale
również ogromna liczba rycin i rysunków najlepszych szkół
europejskich5 oraz kilkaset odlewów gipsowych najznako-
mitszych rzeźb antycznych i nowożytnych, zgromadzonych
na Zamku Królewskim i w Łazienkach4. Zaczątkiem tego
z czasem wielkiego zbioru byl dar składający się z odle-
wów kilkunastu arcydzieł ze zbiorów watykańskich, ofia-
rowany polskiemu monarsze przez papieża Klemensa XIV
(1769-1774)5. Na Zamku działały pracownie artystyczne,
nazywane Malarnią i Skulptornią, w których owocnie wy-
korzystywano te bezcenne pomoce naukowe i artystyczne.
Do dziś zachował się w zbiorach Muzeum Narodowego
w Warszawie rysunek Jana Piotra Norblina ukazujący za-
pewne wnętrze Skulptomi, w której widać m.in. gipsowy
odlew słynnego Gladiatora Borghese (ił. 48)6. Kolejnym za-
bytkiem, który tym razem należy do zbiorów Gabinetu

101